Γίνε διαφορετικός κι εξαφανίσου, από την ιστορία, σαν έθνος.

Ναι, φίλε μου διαφορετικής κουλτούρας από μένα.

Όχι, δεν θα σου πω ψέμματα κι αυτό γιατί

 στην πραγματικότητα σε αποδέχομαι γι αυτό που είσαι 

και δεν θα ήθελα να αλλοτριωθείς μέσα από

 την Ευρωπαϊκή κουλτούρα ή να "μπασταρδευτείς" 

έτσι ώστε να μην αναγνωρίζεις τα παιδιά σου

 καθώς θα "φέρνουν" μέσα στο ίδιο σου το σπίτι 

τις νέες ιδέες και συμπεριφορές που εσύ 

και η κουλτούρα σου δεν αποδέχονται. 

Με πειράζει που έκανες "εισβολή" με το έτσι θέλω 

στην πατρίδα μου και δίχως να σε καλέσω

 και "ξεφτίλισες" από την ανάγκη σου το μεροκάματο 

του Έλληνα εργάτη γιατί τα 15 ΕΥΡΩ 

είναι πολλά για σένα αφού στην πατρίδα σου

 έπαιρνες λιγότερα από 5 ή και 3 Ευρώ ακόμη.

 Θα μπορούσα να σου πω και άλλα πολλά

 που με πειράζουν αλλά ξέρω  ότι εσύ 

δεν θα τα διαβάσεις ποτέ ή και να το κάνεις

 δεν σε νοιάζει τι με πειράζει εμένα. 

Εσύ δεν φταις γι αυτό αλλά η ανάγκη σου, 

η κουλτούρα σου και αυτοί που σε "έφεραν"  εδώ. 

Αλλά και αυτοί να το διαβάσουν "χέστηκαν" 

για το τι με πειράζει εμένα. 

Όλοι αυτοί το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι 

το φτηνό εργατικό κόστος και να σε χρησιμοποιούν 

ως φόβητρο για τον Έλληνα εργαζόμενο. 

Τότε θα μου πεις για ποιους το γράφεις 

όλο αυτό το κείμενο; 

Αυτό το κείμενο φίλε μου από το Αφγανιστάν 

ή Πακιστάν ή Ινδία ή από όπου και να έχεις έλθει 

αναζητώντας τον . . . "παράδεισο" στη δύση

το γράφω για κάποιους φίλους μου που νομίζουν

ότι για να είναι προοδευτικοί και αριστεροί

έγιναν ανεκτικοί και πολλές φορές ξενολάγνοι

και ότι όποιος δεν θέλει "εισβολείς"  στην πατρίδα του 

είναι δήθεν διάφορα όπως ρατσιστής, ξενοφοβικός, 

φασίστας, ναζιστής ή ότι άλλο 

του κατεβάσει η γκλάβα του.

 Μόνο για κάποιους από αυτούς το γράφω που μπορούν 

ακόμη να μην μπερδεύουν έννοιες όπως διεθνισμός, 

αγάπη, αλληλεγγύη των λαών με όλο αυτό που συμβαίνει 

τώρα και μου θυμίζει έναν ιδιότυπο μεν αλλά δεν παύει 

να είναι ένας άναρχος εποικισμός.

Θα μπορούσαμε να πούμε πάρα πολλά πάνω 

σε αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή

 με τις μετακινήσεις των ανθρώπων από την ανατολή

 στη δύση αλλά όποια πλευρά και να πιάσουμε 

για να αναλύσουμε (ασφαλιστικό, για παράδειγμα)

 πάλι θα έχουμε περιγράψει όχι τη μισή 

αλλά ούτε το 10% της πραγματικής αιτίας. 

Κλείνοντας το κείμενο εδώ θα ήθελα 

να επαναλάβω το γνωστό: όποιος έχει αυτιά για να ακούει 

έχει καλώς. Αν όμως τα έχει μόνο 

για να κρεμάει σκουλαρίκια . . . . νομίζει ότι αγαπάει

 τους ανθρώπους με το να γίνεται ευχάριστος 

σε κάθε διαφορετικόν από αυτόν

και  μέχρι να το καταλάβει

 (αλλά θα είναι αργά τότε) 

ότι έπαιξε μεν αλλά έχασε όμως.  

Έγινε κι αυτός  διαφορετικός ή εξαφανίστηκε, 

από την ιστορία, σαν έθνος. 

Αλλοτριώθηκε.