Να και η άποψή του
για τους πολιτικούς της εποχής του
και όπως φαίνεται προέβλεψε πως δεν θα είχαν
σπουδαίες διαφορές από αυτούς της εποχής μας:
Οι κηφήνες, οι βάτραχοι κι οι ακρίδες.
Τρανοί, πολιτικοί, γραμματισμένοι,
στις αφρόντιστες μέσα εφημερίδες,
ένα πλήθος ανίδεοι και στριμμένοι.
και συνεχίζει ο ποιητής να σατιρίζει:
Ζαγάρια και τσακάλια και κοκόροι,
σηκωτοί κάθε τόσο στο ποδάρι,
μόρτηδες, λούστροι, αργοί, λιμοκοντόροι.
Στον αφέντη χαρά που τούς λανσάρει!
Και ποια είναι τα σωστά, ποια τα μεγάλα
που την ορμή τούς δίνουν και τη χάρη;
Προδότες οι Τρικούπηδες. Κρεμάλα!
Κι οι Ψυχάρηδες; Γιούχα! Πλερωμένοι.
Νά η Ελλάδα! Αρσακιώτισσα δασκάλα,
με λογιότατους παραγιομισμένη.
Κι ο Ρωμιός; Αφερίμ! Μυαλό; Κουκούτσι.
Από τον καφενέ στην Πόλη μπαίνει,
του ναργελέ κρατώντας το μαρκούτσι.
Κωστής Παλαμάς
Ο Βάρδος της νεο Ελληνικής λογοτεχνίας.
(Πάτρα, 1859 - Αθήνα, 1943)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου