Ενα χωράφι, με οπιούχες παπαρούνες!

Μήκων η υπνοφόρος (Papaver somniferum)

 γνωστή με τις ονομασίες παπαρούνα και αφιόνι. 

Είναι ιθαγενές της Ελλάδας, ετήσιο φυτό 

που ανθίζει την άνοιξη. 

Το φυτό καλλιεργείται για τους καρπούς του 

που από το χυμό τους λαμβάνεται το όπιο 

και για τα σπόρια του, που δεν έχουν

 υπνωτικές ιδιότητες, και χρησιμοποιούνται 

ως μπαχαρικό και ζωοτροφή. 

Αυτό το είδος παπαρούνας είναι γνωστό

 από την αρχαιότητα και τα σπόρια της 

τα χρησιμοποιούσαν ως μπαχαρικό

 από τα αρχαία χρόνια.

Ένα χωράφι οπιούχες παπαρούνες,

από τις οποίες μπορεί να παραχθεί όπιο 

και με επεξεργασία ηρωίνη, ξερίζωσαν αστυνομικοί

 σε χωριό της Καρδίτσας. Οι αστυνομικοί εντόπισαν

 μία φυτεία με περίπου 100 οπιούχες παπαρούνες 

του γένους «μήκων η υπνοφόρος» -αυτές με τα μεγάλα 

μοβ άνθη- σε αγροτική περιοχή έξω από την Αμπελο

 του Δήμου Σοφάδων και με μια οργανωμένη

επιχείρηση τις ξερίζωσαν. Τα φυτά ήταν σε πλήρη

 ανάπτυξη, κάποια είχαν ύψος 43 εκατοστά και κάποια

 άλλα κοντά στο 1,5 μέτρο

 και οι καρποί τους ήταν ώριμοι.

Μερικά από τα φυτά μεταφέρθηκαν 

στη Διεύθυνση Χημικών Ερευνών 

στη Λάρισα για να εξεταστούν,

 ενώ θεωρείται πολύ πιθανό να πρόκειται 

για αυτοφυή καλλιέργεια.

Σε διαφορετική περίπτωση πρέπει κάποιος

 έμπορος ναρκωτικών να βρήκε μερικά φυτά, 

να κράτησε σπόρο και πριν από μερικούς μήνες 

να τον έριξε στο συγκεκριμένο σημείο, 

με αποτέλεσμα να βγει ολόκληρη φυτεία.

Η παπαρούνα «Μήκων η υπνοφόρος» ή αφιόνι 

είναι ετήσιο φυτό και ανθίζει αυτήν την εποχή. 

Διαφέρει από την κοινή κόκκινη παπαρούνα των αγρών, 

αφού το άνθος της είναι πολύ πιο μεγάλο, 

με έντονο μοβ χρώμα και μαύρους σπόρους 

στο εσωτερικό του, αλλά και καρπό 

στο μέγεθος καρυδιού. Οι καρποί αυτοί είναι οπιούχοι 

και σε οργανωμένες καλλιέργειες χρησιμοποιούνται 

στη φαρμακευτική.

Οι επιτήδειοι μπορούν με το όπιο που παίρνουν 

από τις συγκεκριμένες παπαρούνες

 και όξινο ανυδρίτη

 (που είναι περισσότερο γνωστός ως οξύλιθος)

 να παρασκευάσουν ηρωίνη.

Πηγαίνουν τις απογευματινές ώρες στις καλλιέργειες, 

χαράζουν τον καρπό και μαζεύουν τις πρωινές ώρες 

το «δάκρυ» που είναι το όπιο. 

Το ίδιο κάνουν και με συγκεκριμένα τμήματα

 του βλαστού, από όπου παίρνουν 

ένα γαλακτικό υγρό.

Σε αυτοσχέδια εργαστήρια αναμειγνύουν 

το όπιο με τον όξινο ανυδρίτη, προσθέτουν

 και άλλες ουσίες (συνήθως καφεΐνη, παρακεταμόλη,

 ταμπλέτες αμύλου ή καραμέλας), δημιουργώντας 

το άκρως επικίνδυνο ναρκωτικό.

Τέτοια εργαστήρια έχουν κατά καιρούς εντοπιστεί

 στην ΠΓΔΜ (στην πόλη Στιπ στα νότια της χώρας, 

κοντά στα σύνορα με τη Βουλγαρία), αλλά και 

στην Αλβανία. Στην Ελλάδα δεν έχει εντοπιστεί 

τα τελευταία χρόνια κάποιο

 οργανωμένο εργαστήριο παρασκευής ηρωίνης, 

ενώ όλες οι ποσότητες 

όξινου ανυδρίτη που εισάγονται περνούν 

από αυστηρούς τελωνειακούς και αστυνομικούς 

ελέγχους για την τελική τους κατάληξη.

ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ