Πίστευαν ότι η λατρεία των ουράνιων σωμάτων ήταν γνώρισμα των βαρβάρων.

Η ελληνική λέξη «Σελήνη»

 ετυμολογικά

 ανάγεται στη λέξη «σέλας»

 που σημαίνει φως. 

Στη Θεογονία του Ησιόδου η θεότητα Σελήνη, 

αναφέρεται ως κόρη του Υπερίωνα και της Θείας, 

ήταν αδελφή του Ήλιου και της Ηούς (Αυγής) 

και συχνά απεικονίζεται ως θηλυκή μορφή 

με το δίσκο της ημισελήνου στο κεφάλι της. 

Φυσικά πολλοί από τους κλασικούς

 Έλληνες φιλοσόφους

 είχαν αντιληφθεί από νωρίς ότι ο διαφορετικός 

φωτισμός των περιοχών της Σελήνης οφείλονταν 

στις ανωμαλίες του εδάφους της.

Ο Θαλής ο Μιλήσιος, για παράδειγμα, πίστευε ότι 

ο δορυφόρος μας ήταν φτιαγμένος από τα ίδια υλικά 

που είναι φτιαγμένη και η Γη, ενώ ο Δημόκριτος

 υποστήριζε ότι οι διαφορές του φωτισμού της

 οφείλονταν στην ύπαρξη βουνών και κοιλάδων. 

Κι έτσι από την κλασική ακόμη εποχή, 

οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι μπόρεσαν

 να διαλευκάνουν αρκετά από τα μυστήρια της Σελήνης.

Η περίοδος από την μια Πανσέληνο έως την επόμενη 

φτάνει τις 29,5 περίπου ημέρες

 και για την ακρίβεια 29,53059 ημέρες. 

Το πλησιέστερο περίγειο της Σελήνης 

είναι 356.410 χιλιόμετρα, ενώ το μεγαλύτερο 

απόγειό της φτάνει τα 406.697 χιλιόμετρα.

 Στο περίγειό της η Σελήνη φαίνεται 14% μεγαλύτερη

και κατά 30% περίπου πιο λαμπερή.

Η επίδραση όμως της Σελήνης με τις αλλαγές 

στην απόσταση της από την Γη είναι αμελητέα

 αφού τα νερά της θάλασσας δεν πρόκειται 

να ανέβουν περισσότερο από μερικά μόνον εκατοστά.

 Κόρη των Τιτάνων Σύμφωνα, με την ελληνική 

μυθολογία η Σελήνη ήταν κόρη των Τιτάνων 

Υπερίωνα και Θείας, και αδελφή του Ήλιου

 και της Ιούς, ενώ ήταν επίσης και η μητέρα

 του Ωρίωνα με πατέρα τον Ήλιο. 

Όπως ο Ήλιος, έτσι και η Σελήνη, είχε το δικό της 

άρμα που το έσερναν βόδια ή άλογα ή και ελάφια. 

Γενικά, παρόλο που υπήρχε εκτεταμένη σεληνιακή

 λατρεία στην Αρχαία Ελλάδα δε γνωρίζουμε 

αρκετές λεπτομέρειες για τα όσα τελούνταν σε αυτές.

Ωστόσο, είναι γνωστό πως κατά τη λατρεία 

της Σελήνης στην αρχαία Αθήνα προσφέρονταν 

σπονδές με καθαρό νερό και μικροί άρτοι με σχήμα 

κυκλικό ή μηνίσκου. 

Θα πρέπει να επισημανθεί

 πως από τα σημαντικότερα ιερά της Σελήνης

 υπήρχαν στην περιοχή της αρχαίας Σπάρτης

 στη Λακωνία, ενώ αξίζει επίσης να σημειωθεί

 ότι στην Κλασσική κυρίως εποχή η λατρεία 

της Σελήνης είχε ατονήσει γιατί πίστευαν ότι 

η λατρεία των ουράνιων σωμάτων

 ήταν γνώρισμα των βαρβάρων.