Μία θρησκεία, μία οικονομία, μία κυβέρνηση;

Άρα μη θανόντες τώ δοκείν ζώμεν μόνον,

Έλληνες άνδρες, συμφορά πεπτωκότες

όνειρον εικάζοντες είναι τόν βίον;

ή ζώμεν ημείς, τού βίου τεθνηκότος;

Παλλαδάς, ο Αλεξανδρεύς

Που στα νεοελληνικά σημαίνει:

Μήπως ενώ έχουμε πεθάνει ζούμε μόνο κατά φαντασίαν,

εμείς οι Έλληνες, που έχομε περιπέσει σε συμφορά

νομίζοντας ότι η ζωή είναι όνειρο;

ή ζούμε εμείς, και έχει αποθάνει η ζωή μας;

Έτσι έγραφε ο Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς, 

γύρω στο 391, όταν πια ο Χριστιανισμός 

μεταλλάσσονταν σε καθεστώς και εξαπέλυε 

τον ιδεολογικό του πόλεμο.

Το πικρό τούτο επίγραμμα, 

είναι προϊόν των συμφορών

 που είχαν προηγηθεί:

Η ισοπέδωση του Μεγάλου Σεράπειου, 

της τελευταίας Ελληνικής βιβλιοθήκης 

στον ύστερο Ελληνισμό 

από τον Αλεξανδρείας Θεόφιλο,

 τα διατάγματα του Θεοδοσίου 

για τους διωγμούς των Εθνικών,

 η επιβολή του « ή σιγάν ή τεθνάναι» 

δηλαδή, ή το βουλώνεις ή πεθαίνεις

 που αφορούσε 

στους Εθνικούς Ιερείς. 

Την ίδια περίοδο, η προσωνυμία Έλλην 

θεωρείται αρχικά απρέπεια και στη συνέχεια

 απαγορεύεται ακόμα και η εκφορά της.

Ο Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς συγκλονισμένος, 

έβλεπε τον κόσμο του να πυρπολείται 

από έναν καθοδηγούμενο όχλο. 

Θρηνούσε το Κάλλος να κονιορτοποιείται 

στη θέα των χιλιάδων ακρωτηριασμένων αγαλμάτων

 και των κατεστραμμένων πια ναών. 

Ως άλλος Νεστόριος οδύρονταν για τις χιλιάδες

 ξεσκισμένες σελίδες ποίησης, στοχασμού, θεάτρου.

Για φανταστείτε την εποχή του.

Να κλείνουν οι Φιλοσοφικές Σχολές.

Να απαγορεύονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Να κηρύσσεται το Θέατρο, «αμαρτωλό», ως τέκνο 

ενός αγνώστου μέχρι τότε πατρός, του διαβόλου.

Του εφευρεθέντος «μπαμπούλα» 

για τους «άτακτους» ανθρώπους.

Δυσκολεύομαι να κατανοήσω σε βάθος 

τα συναισθήματα και την ιστορική θλίψη

 ενός στοχαστή που βλέπει τον κόσμο του

 να καταστρέφεται ολοσχερώς.

Μόνον ο Βοθέριχος, το 390, ακολουθώντας 

τις διαταγές του Θεοδόσιου κατέσφαξε 7000

 15.000 κατά άλλες επώνυμες πηγές 

όπως ο Κεδρινός και ο Μωϋσής Χωρινός 

ανυπότακτους στους Βυζαντινούς Έλληνες

 αφού τους εγκλώβισε πρώτα στον ιππόδρομο 

της Θεσσαλονίκης.

Ο λόγος του Παλλαδά, αειθαλής και πικρός,

 διαπερνά τους αιώνες και φτάνει στις μέρες μας.

Έλληνας ποιητής και επιγραμματογράφος 

που γεννήθηκε στη Χαλκίδα

 αλλά έζησε στην Αλεξάνδρεια.

 Ήταν Εθνικός, σε μια δύσκολη εποχή.

Ένας ποιητής σε μια μεταβατική περίοδο, 

του λυκόφωτος ανάμεσα στον θάνατο 

του αρχαίου κόσμου

 και τον θρίαμβο του επίσημου Χριστιανισμού.

Σώζονται 150 επιγράμματά του 

στην Παλατιανή Ανθολογία. 

Μερικά από αυτά είναι εξαιρετικά πρωτότυπα. 

Θεωρείται Βυζαντινός ποιητής, αλλά βασικά

 ήταν ένας αρχαίος Έλληνας που συνέθετε ποίηση 

ενώ είχε μπει για τα καλά ο Μεσαίωνας.

Ομολογώ, πως είναι πολύ δύσκολο "να μπούμε" 

στο πετσί του ποιητή Παλλαδά

ή μήπως όχι;

Στη δική μας εποχή μήπως δεν γκρεμίζεται

ο παλιός κόσμος και στη θέση του έρχεται

μία θρησκεία, μία οικονομία, μία κυβέρνηση;

The New One World Government 

will make a false peace with Islam, 

and rebrand the Temple Mount 

a new Universal International temple in Jerusalem