28η Οκτωβρίου 2017! Ποιο είναι το πρόβλημα;

28η Οκτωβρίου 2017: Ανάξιοι Κληρονόμοι Ηρώων.

Βλέπεις πολλές φορές οικονομικές αυτοκρατορίες ολόκληρες να καταστρέφονται 

επειδή ένας ανάξιος κληρονόμος που δε δούλεψε ούτε μια ώρα στη ζωή του,

 σπαταλά την περιουσία που του άφησαν οι γονείς του με ρυθμούς 

πιο γρήγορους απο το να ανοιγοκλείσεις τα βλέφαρά σου.

Βλέπεις ανάξιους απογόνους να κληρονομούν ένα βαρύ όνομα με ιστορία

 και να το ντροπιάζουν οδηγώντας το ή στη λήθη ή στην ατίμωση.

Βλέπεις λαούς ολόκληρους να διαγράφουν την ιστορία τους, την ύπαρξή τους 

ολόκληρη στη νεώτερη παγκόσμια ιστορία γιατί επαγγελματίες προδότες, 

απατεώνες και ψεύτες πολιτικοί, αργά και σταθερά, δεκαετίες ολόκληρες, 

γκρεμίζουν όσα κερδήθηκαν με αγώνες και αίμα.

Χιλιάδες, ίσως εκατομμύρια ¨Ελληνες, απο το 1821 μέχρι σήμερα,

 σε λιγότερο απο 200 χρόνια, αγωνίστηκαν , πολέμησαν για να υπάρχει σήμερα 

η ελευθερία για κάποιους να μας στερούν τις ελευθερίες μας.

1821-1827, 1897, 1912-1913, 1940-1944, 1974, πολλά χρόνια αγώνων και θυσιών

 και αν βάλει κάποιος και τους μακρόχρονους αιματηρούς αγώνες

 για απελευθέρωση τμημάτων της Ελλάδας, που γινόταν παράλληλα

 αυτά τα χρόνια, θα δει οτι αυτή η χώρα έχει πληρώσει βαρύ φόρο αίματος 

για την ανεξαρτησία της. 

Αν μάλιστα προσθέσεις και 2 δικτατορίες που έζησε ο λαός καθώς

 και έναν εμφύλιο καταλαβαίνεις πόσο ακριβά 

πλήρωσε αυτός ο λαός την ελευθερία του.

Πολέμησαν για να έχουμε έχουμε δικαιώματα σαν λαός και σήμερα

 μετά απο 196 χρόνια αγώνες και θυσίες, οι περισσότεροι απο εμάς

δεν έχουμε πρόσβαση σε θεμελιώδη δικαιώματα , απο αυτά που θεωρούνται

 αδιανόητο να μην υπάρχουν ακόμα και στην τελευταία μπανανία,

 στο τελευταίο προτεκτοράτο, δικαιώματα που στερούν ίσως μόνο σκληρές δικτατορίες.

Το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στην υγεία, το δικαίωμα στην τροφή,

 το δικαίωμα στην κατοικία, την ιατρική περίθαλψη, την εκπαίδευση 

και το δικαίωμα συμμετοχής στον πολιτισμό.

Το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία, την ελευθερία σκέψης και έκφρασης, 

καθώς και την ισότητα ενώπιον του νόμου.

Αυτά αναγνωρίζονται στον κάθε έποικο της χώρας που μπαίνει

 απο τα σύνορα της χώρας που έχουν καταντήσει ξέφραγο αμπέλι, σε μειονότητες 

και σε ειδικές κατηγορίες, επιλεκτικά, αλλά όχι στην πλειοψηφία των πολιτών. 

Για τους τελευταίους δεν υπάρχει κανένα δικαίωμα.

Το πρόβλημα δεν είναι αν σηκώσει το Αφγανόπουλο την Ελληνική σημαία. 

Ενα παιδί που δεν γνωρίζει την ιστορία και φυσικά δεν ενδιαφέρεται 

για τη χώρα που ζεί μέχρι να φύγει στη Γη της επαγγελίας, 

όπου πέφτουν βροχή τα επιδόματα.

Το πρόβλημα δεν είναι αν ο Πακιστανός σκοτώνεται με το Ρωσοπόντιο

 στον Ασπρόπυργο για το μεροκάματο και ο τελευταίος γελοιότατα βαφτίζεται 

ρατσιστής και φασίστας γιατί αντιδρά βίαια όταν βλέπει οτι του κλέβουν το ψωμί του.

Το πρόβλημα δεν είναι ο Νιγηριανός που βασανίζει 

και σκοτώνει τους γέροντες και τις γερόντισσες για 5 και 10 ευρώ.

Το πρόβλημα δεν είναι η νομιμοποιήση του μπάφου και η αλλαγή φύλου στα 15χρονα.

Το πρόβλημα δεν είναι ο τζιχαντιστής που έκοβε κεφάλια απίστων που ήρθε

 και ζεί με την οικογένειά του με δωρεάν σπίτι και χρήματα δικά μας 

σε μεγάλο βαθμό, την ίδια στιγμή που γίνονται στη χώρα χιλιάδες κατασχέσεις 

σπιτιών, άνθρωποι αυτοκτονούν ή μεταναστεύουν μη αντέχοντας την ανέχεια.

Το πρόβλημα είναι που προδότες και επαγγελματίες μη οπαδοί της αλήθειας 

πολιτικοί μέσα σε 43 χρόνια μεταπολίτευσης, κατάφεραν να φέρουν τη χώρα 

σε παγκόσμια ανυποληψία, να την χρεώσουν με δυσβάσταχτα ποσά

 που για να πληρωθούν θα πρέπει να δημεύσουν

 και να ξεπουλήσουν χιλιάδες περιουσίες.

Το πρόβλημα είναι που έκαναν τα σύνορα σουρωτήρι, μεταναστευτική αποθήκη

 της Ευρώπης με εκατομμύρια δύστυχους απο όλα τα μήκη και πλάτη της Γης.

Το πρόβλημα είναι που λεηλάτησαν και κατάκλεψαν 

τις αποταμιεύσεις των ασφαλιστικών ταμείων, τις καταθέσεις στις τράπεζες.

Το πρόβλημα είναι που έκαναν τη χώρα Ελντοράντο παρανομίας

 και κάθε μήνα συλλαμβάνουν 16.000 σκληρούς παραβατικούς 

(κατα μέσο όρο σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Αστυνομίας

 για την τελευταία διετία) με τις φυλακές να χωρούν λιγότερους απο 10000.

Το πρόβλημα είναι η ξεφτίλα των πολιτικών που έχουν την ανοησία 

και την ηλιθιότητα ως δικαιολογία στο στόμα τους. 

Το πρόβλημα είναι η ξεφτίλα των πολιτικών που ΑΝΕΒΑΖΟΥΝ ΣΑΧΛΑΜΑΡΕΣ 

στο facebook και στα υπόλοιπα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

 ΑΝΤΙ ΝΑ ΣΚΥΨΟΥΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ

 στα μεγάλα θέματα που έχουν να αντιμετωπίσουν.

Το πρόβλημα είναι οι αναλήθειες των πολιτικών που αραδιάζουν

 με το τσουβάλι με σκοπό οχι να υφαρπάξουν

 αλλά να ΚΑΤΑΚΛΕΨΟΥΝ ΤΙΣ ΨΗΦΟΥΣ όπως ακριβώς κάνει 

και ο απατεώνας που παίρνει τηλέφωνο τη γριούλα 

τα μεσάνυχτα οτι ο γιός της τράκαρε.

 Σε τι διαφέρουν άραγε αυτοί οι δύο;

Το πρόβλημα είναι οτι αυτοί που κατάκλεψαν τη χώρα τα τελευταία χρόνια 

μένουν στην ουσία ατιμώρητοι.

 Είτε πολιτικοί, είτε επιχειρηματίες.

Το πρόβλημα είναι οτι υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα και τώρα έντυπα 

και ηλεκτρονικά μέσα που αναγάγουν τη λαμογιά και τον νεοπλουτισμό 

της αρπαχτής και του τίποτα, σε πρότυπα και μαγκιά.

Το πρόβλημα είναι οτι αυτό το πανί, που είναι ποτισμένο με αίμα χιλιάδων

 ανωνύμων κυρίως ηρώων και συμβολίζει τους αγώνες του ελληνικού έθνους, 

το κάνανε ενα παλιόπανο που άλλοτε το καίνε και άλλοτε το κληρώνουν,

έτσι για να μαθαίνουν τα παιδιά απο τα χρόνια του δημοτικού σχολείου,

 οτι αν υπάρχουμε ακόμα σήμερα ως έθνος δεν είναι απο το αίμα 

και τα ιερά κόκκαλα των Ελλήνων ηρώων, αλλά απο τύχη και κ@λ@φαρδία...

ΥΓ. Ο πινακας του Ντελακρουά απο τη σφαγή της Χίου, 

πριν η τελευταία καταντήσει ένα απέραντο χοτ σποτ. 

Του Μιχάλη Χαιρετάκη

Αντί για δικό μας σχόλιο:

Το Ελληνόπουλο (1828) Βίκτωρ Ουγκώ

Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.

Η Χίο, τ’ όμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα,

με τα κρασιά, με τα δεντρά

τ’ αρχοντονήσι, που βουνά και σπίτια και λαγκάδια

και στο χορό τις λυγερές καμιά φορά τα βράδια

καθρέφτιζε μεσ’ τα νερά.

Ερμιά παντού. Μα κοίταξε κι απάνου εκεί στο βράχο,

στου κάστρου τα χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχο

κάθεται, σκύβει θλιβερά

το κεφαλάκι στήριγμα και σκέπη του απομένει

μόνο μιαν άσπρη αγράμπελη σαν αυτό ξεχασμένη

μεσ’ την αφάνταστη φθορά.

Φτωχό παιδί, που κάθεσαι ξυπόλυτο στις ράχες

για να μην κλαις λυπητερά, τ’ ήθελες τάχα να ‘χες

για να τα ιδώ τα θαλασσά

ματάκια σου ν’ αστράψουνε, να ξαστερώσουν πάλι

και να σηκώσεις χαρωπά σαν πρώτα το κεφάλι

με τα μαλλάκια τα χρυσά;

Τι θέλεις άτυχο παιδί, τι θέλεις να σου δώσω

για να τα πλέξης ξέγνοιαστα, για να τα καμαρώσω

ριχτά στους ώμους σου πλατιά

μαλλάκια που του ψαλιδιού δεν τάχει αγγίξει η κόψη

και σκόρπια στη δροσάτη σου τριγύρω γέρνουν όψη

και σαν την κλαίουσα την ιτιά;

Σαν τι μπορούσε να σου διώξει τάχα το μαράζι;

Μήπως το κρίνο απ` το Ιράν, που του ματιού σου μοιάζει;

Μην ο καρπός απ’ το δεντρί

που μεσ’ στη μουσουλμανική παράδεισο φυτρώνει,

κ’ έν’ άλογο χρόνια εκατό κι αν πιλαλάει, Δεν σώνει

μεσ’ απ’ τον ίσκιο του να βγει;

Μη το πουλί που κελαηδάει στο δάσος νύκτα μέρα

και με τη γλύκα του περνάει και ντέφι και φλογέρα;

Τι θες κι απ’ όλα τα αγαθά

τούτα; Πες. Τα` άνθος, τον καρπό; Θες το πουλί;

-Διαβάτη,

μου κράζει το Ελληνόπουλο με το γαλάζιο μάτι:

Βόλια, μπαρούτι θέλω. Νά.

Μετάφραση στα ελληνικά: Κωστής Παλαμάς