«Στον Ακροκόρινθο έπεφτεν η δύση
πυρώνοντας το βράχο. Κι ευ ωδάτη
φυκιού πνοή, απ΄ το πέλαο, είχε αρχίσει
να μεθά το λιγνό βαρβάτο μου άτι…
Αφροί στο χαλινάρι: κι απ΄ το μάτι
τ΄ασπράδι όλο φαινόταν: και να λύσε
τη φούχτα μου, απ΄ τα γκέμια του γεμάτη,
πάλευε προς τα πλάτη να χιμήσει…
Ήτανε η ώρα; Ήταν τα πλήθια μύρα;
Ήταν βαθιά του πελάγου η αρμύρα;
Η αναπνοή η απόμακρη του δάσους;
Α! λίγο ακόμα αν κράταε το μελτέμι,
Ήξερα εγώ πως σφίγγεται το γκέμι
αι τα πλευρά του μυθικού Πηγάσου!»
Άγγελος Σικελιανός
Λυρικός βίος,τομ.Β΄
Το φτερωτό άλογο, γεννήθηκε από την ένωση
του Ποσειδώνα με τη Γοργόνα Μέδουσα
κοντά στις πηγές του Ωκεανού
(από κει πήρε και τ’ όνομα του), είναι σύμβολο
του υδάτινου στοιχείου, το οποίο δαμάστηκε
από τον Βελλεροφόντη, τον σημαντικότερο
και μεγαλύτερο ίσως ήρωα των Κορινθίων,
που κατέχει την θέση αυτή ακριβώς επειδή
κατάφερε να υποτάξει τον Πήγασο
με τη συνδρομή της Αθηνάς
που του έδωσε τα χαλινάρια,
τη στιγμή που έπινε νερό
στην Άνω Πειρήνη στον Ακροκόρινθο
(γνωστή ως Δρακονέρα).
Μάλιστα, δεν είναι τυχαίο ότι ο Πήγασος
εκτός από σύμβολο του υδάτινου στοιχείου, διαθέτει
και την ικανότητα να δημιουργεί πηγές νερού,
αφού του αποδίδονται η Άνω Πειρήνη
και η Κρήνη των Μουσών στον Ελικώνα,
η καλούμενη και Ιπποκρήνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου