Στην ελληνική μυθολογία αποτελούσε το σύμβολο πίστης, γονιμότητας και αναγέννησης.

Σε έναν από τους πιο φημισμένους αρχαιοελληνικούς μύθους μάλιστα,

 αυτόν της Περσεφόνης, της Δήμητρας και του Άδη, 

επτά σποράκια ροδιού προσφέρονται από τον Άδη, άρχοντα 

του Κάτω Κόσμου, στην Περσεφόνη για να τη δέσει ισόβια κοντά του.

Αναμφισβήτητα η ροδιά είναι από τα αρχαιότερα δέντρα 

που καλλιέργησε ο άνθρωπος. 

Φέρεται ότι υπάρχει τουλάχιστον από το 4.000 π.Χ. 

Aυτό το φρούτο αναφέρεται σε διάφορους πολιτισμούς και θρησκείες.

Στο ένα από τα Θαύματα του Kόσμου, τους Kρεμαστούς Kήπους 

της Bαβυλώνας, εκεί όπου παραπαίει σήμερα το Iράκ

 του αλληλοσπαραγμού, οι ροδιές αναφέρονται εμφατικά

 σαν μέρος του θησαυρού του Nαβουχοδονόσορα II.

Σ’ αυτή την περιοχή, παλαιότερα γνωστή σαν Mεσοποταμία,

 το ρόδι ακόμα λατρεύεται και για τις θεραπευτικές του ιδιότητες 

και σαν σύμβολο ομορφιάς, μακροζωίας, γονιμότητας και σοφίας.

Στην Eλληνική και Περσική μυθολογία το φρούτο αυτό 

αναφέρεται σαν σύμβολο ζωής, αναγέννησης και ζευγαρώματος. 

Eξ αιτίας του ρόλου του στον Eλληνικό μύθο της Περσεφόνης,

 το ρόδι έγινε σύμβολο γονιμότητας, θανάτου και αιωνιότητας 

και ήταν το έμβλημα των Eλευσίνιων Mυστηρίων.

Χαλί Γκιμπράν:

Ο τρελός και τα ποιήματα του.

Κάποτε όταν ζούσα στην καρδιά μιας ροδιάς, 

άκουσα ένα σπόρο να της λέει :

« Κάποια μέρα θα γίνω δέντρο κι ο αγέρας θα τραγουδάει 

ανάμεσα στα κλωνιά μου. 

Ο ήλιος θα χορεύει πάνω στα φύλλα μου

 και θα΄μαι δυνατό δέντρο  κι όμορφο , στις εποχές όλες μέσα.. ».

Ύστερα μίλησε κι άλλος ένας σπόρος κι είπε:

«Όταν ήμουν νιος σαν εσένα είχα κι εγώ τέτοιες απόψεις, μα τώρα 

που μπορώ να μετρώ και να ζυγίζω τα πράγματα,

 βλέπω ότι οι ελπίδες μου τρέφονται του κάκου. »

Κι ένας τρίτος σπόρος μίλησε κι αυτός: « Δεν βλέπω τίποτα

 που να προμαντεύει, για εμάς, ένα τόσο μεγαλειώδες μέλλον .»

Κι ένας τέταρτος είπε : 

« Όμως τι φενάκη θα΄ταν η ζωή μας χωρίς προοπτικές μεγαλοσύνης ».

Είπε ένας πέμπτος :

« Γιατί να διαφωνούμε για το τι θα γίνουμε, 

αφού το τι είμαστε δεν ακούμε καν…»

Μα ένας έκτος απάντησε : 

"Εκείνο που είμαστε αυτό θα εξακολουθήσουμε να είμαστε…»

Κι ένας έβδομος είπε  :

« Έχω τόσο ξεκάθαρη ιδέα για το καθετί πως θα γίνει,

 μα και να μην μπορώ να τη ντύσω με λέξεις !»

Κι ύστερα ένας όγδοος μίλησε κι ένας ένατος και δέκατος 

 και μια σειρά από άλλους και δεν μπορούσα να βγάλω άκρη πια, 

από τις φωνές τους.

Κι έτσι την ίδια μέρα μετακόμισα στην καρδιά μιας κυδωνιάς,

 εκεί όπου οι σπόροι είναι λιγοστοί και δεν μιλάνε σχεδόν καθόλου…