Δεν βιάζεται η θάλασσα, δεν έχει που να πάει
εμείς μόνο βιαζόμαστε, νεράκι που κυλάει.
Δεν πίνεται η θάλασσα, μια μουσική μονάχα λέει
δονείται τ’ ασυνείδητο, θυμάται, επιπλέει.
Η θάλασσα μου έταζε γοργόνες και ταξίδια
μα ναυαγό με πέταξε στα βράχια με τα στρείδια.
Δεν τραγουδούν τη θάλασσα, οι γλάροι εδώ πέρα
ούτε κεντάνε το βαθύ γαλάζιο του αέρα.
Δεν παίζουνε τα κύματα και στη στεριά σαν πάνε
είναι γιατί πεθαίνουνε, είναι που ξεψυχάνε.
Πάν Καρτσωνάκης
The sea does not rush, it has no place to go
We only rush, like running water.
The sea cannot be drunk, a sound of music only
says it’s vibrations,
the conscious remembers, and it floats.
The sea promised me mermaids and travelling
but it threw me as a shipwreck on the rocks with oysters
The seagulls here, do not sing to the sea
Nor do they embellish the deep blue of the air.
The waves do not clash on the seashore as they go
It is because they are dying, they are dying out.
Kartsonakis Pan
Translating in English from Hellenic by Vasso
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου