Οι «Φλεγόμενοι Καθρέφτες» και το «Νύχι» ή «Σιδερένιο Χέρι» του Αρχιμήδη.

Το «Νύχι» του Αρχιμήδη είναι ένα όπλο που λέγεται ότι 

είχε σχεδιαστεί για να υπερασπιστεί την πόλη 

των Συρακουσών. 

Επίσης γνωστό ως «Σιδερένιο Χέρι» αποτελείται 

από τον βραχίονα ενός γερανού που καταλήγει 

σε έναν μεταλλικό γάντζο.

Σε κάθε επίθεση γινόταν ταλάντευση του βραχίονα προς τα επάνω με αποτέλεσμα

 την εκτόπιση του πλοίου έξω από το νερό.

Πίνακας με το «Νύχι» του Αρχιμήδη από τον Giulio Parigi

 που έπειτα ονομάστηκε το «Σιδερένιο Χέρι» κυριολεκτικά.

Υπήρξαν σύγχρονα πειράματα για τον χρηστικό σκοπό της συσκευής, 

μέχρι το 2005 που η το τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ 

«Superweapons of the Ancient World» κατασκεύασε μια εκδοχή της

και κατέληξε ότι επρόκειτο για μια λειτουργική συσκευή.

Τον 2ο αιώνα μ.Χ ο αρχαίος Λουκιανός γράφει ότι 

κατά την διάρκεια της πολιορκίας των Συρακουσών, 

ο Αρχιμήδης κατέστρεψε τα εχθρικά πλοία με την φωτιά. Αιώνες αργότερα ο Ανθέμιος ο Τραλλιανός αναφέρει 

το φλεγόμενο γυαλί ως όπλο του Αρχιμήδη.

Η συσκευή, που είναι γνωστή και ως οι «Ακτίνες Φωτός» του Αρχιμήδη 

χρησιμοποιήθηκε για να συγκεντρώσει το ηλιακό φως στα επερχόμενα πλοία,

 με αποτέλεσμα αυτά να παίρνουν φωτιά. Ύστερα από μεγάλη αμφισβήτηση

 έχει καταγραφεί πως η συγκεκριμένη εφεύρεση
 έχει κατασκευαστεί από γυαλισμένες μπρούντζινες
 ή χάλκινες ασπίδες, οι οποίες λειτουργούσαν ως καθρέφτες 

που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν

 ώστε να συγκεντρώσουν το ηλιακό φως στα πλοία.

Ένα τεστ της ακτίνας φωτός του Αρχιμήδη έγινε το 1973 

από τον Έλληνα επιστήμονα Ιωάννη Σακκά.

 Το πείραμα έλαβε χώρα στη ναυτική βάση του Σκαραμαγκά έξω από την Αθήνα.

Για αυτή τη περίπτωση χρησιμοποιήθηκαν 70 καθρέπτες, ο καθένας με χάλκινη

 επίστρωση και μέγεθος περίπου στα 1,5 επί 1m. 

Οι καθρέπτες στράφηκαν σε ένα ομοίωμα από κόντρα πλακέ ενός Ρωμαϊκού 

πολεμικού πλοίου, το οποίο βρισκόταν σε απόσταση κοντά στα 50m.

Όταν οι καθρέπτες σημάδεψαν με ακρίβεια το πλοίο, αυτό έπιασε φωτιά μέσα 

σε λίγα δευτερόλεπτα. 

Το πλοίο από κόντρα πλακέ ήταν επιστρωμένο με βαφή πίσσας, η οποία μπορεί 

να βοήθησε στην ανάφλεξη.

 Η επίστρωση με βαφή πίσσας ήταν κοινότοπη στα πλοία 

την κλασσική εποχή.

Πηγές: Kostas Kotsanas, MXT