Σαν μπεις μες τον λαβύρινθο σε μνήμες δαιδαλώδεις
με δίχως μίτο θα χαθείς δίχως την «Αριάδνη».
Σε σκοτεινά δωμάτια φευγάτα διακρίνεις πρόσωπα,
μνήμες, όνειρα που χάνονται και σβήνουν.
Bυθίζεσαι στο αμυδρό το φως που σε τρομάζει
και είναι όλα σαν και πριν βουβά κι αργά βουλιάζεις.
Υπάρχουν τα εμπόδια, το οξυγόνο λίγο
και παραμένουνε κλειστά πόρτες και παραθύρια.
Είναι οι γνώσεις λιγοστές πολλές προκαταλήψεις
και το μυαλό μπερδεύεται θέλει να προχωρήσει
να σπάσει τοίχους, κλειδαριές ανοίγει, προχωράει
αδυνατεί να βρει διέξοδο το μίτο έχει χάσει
η «Αριάδνη» έφυγε
δεν ήταν τίποτα εκεί
μονάχα είδωλό της.
Τώρα μες τον λαβύρινθο που ζεις
«Μινώταυρο» δε βρίσκεις
μονάχα είδωλα, σκιές
και σαπουνοφουσκάλες.
Η Αριάδνη, κάποτε, σε είχε αγαπήσει.
Πάν Καρτσωνάκης
When you enter the maze, the maze of your memories,
you'll be lost without the thread, without the "Ariadne".
Into dark rooms you distinguish elusively persons,
memories, dreams that fade away.
You sink in the dim light that scares
you and everything is mute,
like before and you are slowly sinking.
There are barriers and a little oxygen
while the doors and windows remain closed.
So little of knowledge and so many preoccupations
confuses the mind that wants to go on,
to break the walls, to unlock the locks...
it's unable to find a way out, it lost the thread
and the "Ariadne"
has gone.
There was nothing there
except her idol.
Now, into the maze
that you live
you can't find the "Minotaur",
but images, shadows
and soap bubbles.
Ariadne, had once loved you.
Pan Kartsonakis
Οι φωτογραφίες είναι
από την παραλία "Καλάμια"
της Κορίνθου.
13 του Απρίλη 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου