Σπαρταρώντας πάνω στο αγκίστρι…
Η συμφωνία «κλείνει». Όπου να ’ναι… Η συμφωνία δεν έκλεισε ακόμα.
«Κάτι λεπτομέρειες» μένουν… Την επόμενη Παρασκευή 7 Απριλίου
θα είναι έτοιμο το «Τεχνικό Σκέλος», το περιβόητο SLA (Staff Level Agreement)…
Αλλά ακόμα οι εκπρόσωποι των «θεσμών» δεν έχουν έλθει στην Αθήνα.
Κι ούτε υπάρχει καμιά πληροφορία για το πότε θα έλθουν…
Αυτά ακούμε.
Από ελληνικές «πηγές» πάντα.
Άλλα επιβεβαιώνονται από τις Βρυξέλλες.
Άλλα, δεν επιβεβαιώνονται.
«Υπάρχει πρόοδος», μας λένε οι «απ’ έξω», αλλά δεν έχουν λυθεί όλα ακόμα…
Οι περισσότεροι θεωρούν βέβαιο ότι η κυβέρνηση Τσίπρα έχει αποδεχθεί τα πάντα.
Αλλά καθυστερεί γιατί κάνει «μασάζ» στους βουλευτές της.
Άλλοι πιστεύουν ότι ο Τσίπρας περιμένει ή παρακαλά για κάποιο μικρό «μπόνους»,
κάποιο «ζαχαρωτό», ώστε οι δικοί του να μπορέσουν καταπιούν
το πικρό ποτήρι μονορούφι…
Και κάποιοι άλλοι, τέλος, δυσπιστούν: Πόσες φορές μας είπαν ως τώρα,
πως «η συμφωνία είχε κλείσει», αλλά τελικά λίγα 24ωρα αργότερα διαψεύστηκαν;
Μήπως συμβαίνει το ίδιο και τώρα;
Η απάντηση είναι απλή:
Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν έχει σημασία πια…
Δεν βρίσκεται το πρόβλημα στην «αξιολόγηση» που πασχίζουν να κλείσουν.
Αυτά όλα - οι λεπτομέρειες της αξιολόγησης - ήταν σημαντικά
πριν τέσσερις μήνες, ως τα τέλη Νοεμβρίου, ως τις αρχές Δεκεμβρίου,
άντε ως τις αρχές Ιανουαρίου.
Μετά «ξέφυγε» το πράγμα.
Το είχε πει – ήδη από τότε - και ο έρμος ο Τσακαλώτος …
Που έκτοτε δεν μιλιέται με τον Πρωθυπουργό του.
Τώρα το πράγμα έχει πάει αλλού.
Το πρόγραμμα δεν βγαίνει πια!
Αν δεν έμπαινε η Ελλάδα στην «ποσοτική χαλάρωση» του Ντράγκι
από τις αρχές του χρόνου, δεν θα προλάβαινε να βγει κανονικά στις αγορές
μετά τα μέσα του 2018, όταν λήξει το Τρίτο Μνημόνιο.
Και τώρα το ορόσημο αυτό έχει χαθεί!
--Έχει χαθεί γιατί βρισκόμαστε ήδη στα τέλη Μαρτίου!
Ακόμα και στην καλύτερη περίπτωση πλέον, δεν πρόκειται να μπει η Ελλάδα
στο πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης» μέχρι τα τέλη Ιουνίου.
Οπότε χάθηκε (από αυτή την άποψη και μόνο) η μισή χρονιά!
--Έχει χαθεί, επίσης, διότι το «πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης» τελειώνει!
Στην Ευρώπη επιταχύνθηκε κάπως ο πληθωρισμός και τώρα η ΕΚΤ (ο Ντράγκι)
πρέπει να σταματήσει τις «ενέσεις ρευστότητας».
Δεν είναι ότι χάσαμε τις χρονικές διορίες μόνο.
Τέλειωσαν και τα χρήματα.
Οπότε, η προοπτική εξόδου στις αγορές μετά τον Ιούνιο του 2018, πάει περίπατο…
Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Κάτι πολύ απλό!
Ότι το Τρίτο Μνημόνιο (του Τσίπρα) έχει ήδη καταρρεύσει!
Όταν αποχωρούσε ο Σαμαράς το Γενάρη του 2015, οι δανειστές είχαν ήδη
αποδεχθεί ότι η χώρα έβγαινε στις αγορές τους αμέσως επόμενους μήνες.
Μάλιστα, της είχαν δώσει τότε και «πιστοληπτική γραμμή στήριξης»…
Για να δανείζεται ανετότερα και φθηνότερα!
Τώρα οι δανειστές συνειδητοποιούν ότι με Τσίπρα δεν βγαίνει η Ελλάδα
στις αγορές ούτε αυτό το χρόνο ούτε τον επόμενο.
Και χρειάζεται, επειγόντως, νέο Πρόγραμμα...
Γιατί αν δεν προβλέπεται στο τέλος του τρέχοντος «Μνημονίου» έξοδος
στις αγορές – κι αν δεν έχουν προηγηθεί κι ένα δύο «δοκιμαστικές κρούσεις»
ως τότε – το Πρόγραμμα έχει ήδη εκτροχιαστεί!
Και χρειάζεται «επέκταση».
Δηλαδή νέα – πρόσθετη - χρηματοδότηση.
Κι όσο δεν υπάρχει σήμερα τέτοια πρόβλεψη, δεν μπορούν τα Ευρωπαϊκά
κοινοβούλια να ψηφίσουν, ούτε για την τρέχουσα αξιολόγηση.
Δεν σου δίνουν χρήματα τώρα, όταν είναι ανοικτό να χρεοκοπήσεις
μετά από ένα χρόνο.
Το πρόβλημα της χρηματοδότησης μετά τον Ιούνιο του 2018
πρέπει να λυθεί από τώρα!
Κι αυτό ετοιμάζουν τώρα: Το πρόσθετο Μνημόνιο που θα πρέπει να μας δώσουν.
Διότι το τωρινό έχει καταρρεύσει.
Κι εδώ οι περισσότεροι νομίζουν ότι συζητιέται ακόμα… η β΄ αξιολόγηση.
Ενώ εκείνο που συζητιέται είναι το επόμενο Μνημόνιο!
Και νομίζουν ότι το πράγμα «τελειώνει, όπου να ’να ναι»...
Ενώ στην πραγματικότητα, η πραγματική συζήτηση ουσίας μόλις αρχίζει.
Κι έχει ακόμα μπροστά του: Μεσοπρόθεσμο και χρέος.
Που δεν προβλέπεται να κλείσει εύκολα. Ούτε από την πλευρά της Αθήνας
(το Μεσοπρόθεσμο), ούτε από την πλευρά των Ευρωπαίων (το χρέος).
Αλλά τα μεγάλα προβλήματα που βρίσκονται μπροστά από τον Τσίπρα
δεν είναι καν αυτά που ήδη ανέφερα. Υπάρχουν κι άλλα, μεγαλύτερα:
Η αναθεώρηση των πλεονασμάτων (του 2016) και η αναθεώρηση των στόχων
για την ανάπτυξη (το 2017 και τα επόμενα χρόνια).
Και τα δύο αυτά μαζί οδηγούν στην αναθεώρηση των πλεονασμάτων
από δω και μπρος. Και μπορεί να απαιτήσουν νέα – επιπρόσθετα - μέτρα λιτότητας.
Για να πάρετε μια «μυρωδιά»:
Αν η ανάπτυξη για το 2017 δεν είναι 2,7%, όπως προβλεπόταν ως τώρα,
αλλά είναι μόλις 0,5%, όπως ήδη προεξοφλούν οι διεθνείς Οίκοι Αξιολόγησης,
αυτό σημαίνει ότι τα φετινά έσοδα θα είναι 0,7% του ΑΕΠ λιγότερα!
Τουλάχιστον…
Δηλαδή από τα έσοδα θα έχουμε υστέρηση 1,3 δισεκατομμύρια. Μόνο φέτος.
Κι αυτό σημαίνει ότι για να πιάσουμε το φετινό στόχο του πλεονάσματος
(1,75% του ΑΕΠ) - και αφού λάβουμε υπ’ όψιν την περσινή «υπέρβαση» στόχου,
που είναι όμως πολύ μικρότερη απ’ όσο υποστηρίζει η κυβέρνηση - θα χρειαστούν,
ακόμα και φέτος άλλα 500 εκατομμύρια!
Χώρια πόσα πρόσθετα θα χρειαστούν για το 2018, χρονιά για την οποία υποτίθεται
ότι δεν υπήρχε ως τώρα «δημοσιονομικό κενό».
(Τώρα ανοίγει κι εκεί «τρύπα» 1 πρόσθετο δισεκατομμύριο)…
Πράγμα που σημαίνει ότι κάποια μέτρα
(περικοπές κύριων συντάξεων για παράδειγμα) που ήταν να παρθούν
το 2020 και το έφεραν ήδη το 2019, μπορεί να παρθούν από το 2018!
Πράγμα «αβάστακτο» για το ΣΥΡΙΖΑ!
Να σημειωθεί πως αυτοί οι υπολογισμοί, είναι οι πιο «μετριοπαθείς»!
Γιατί η υστέρηση των δημοσίων εσόδων που ήδη παρατηρείται
( Ιανουάριο-Φεβρουάριο και με κάποιες πρώτες μόνον ενδείξεις για Μάρτιο),
προεξοφλείται ακόμα μεγαλύτερη…
Όλα αυτά θα ανοίξουν – και θα κριθούν - τον Απρίλιο.
Και τότε θα δούμε που πάει η «διαπραγμάτευση».
Δεν είναι τυχαίο που το ΔΝΤ μιλάει για τελική συμφωνία τον Ιούνιο…
Γιατί το ΔΝΤ μιλάει για «Ιούνιο»;
Γιατί αναφέρεται στην τελική συμφωνία για το νέο Μνημόνιο,
-αφού κλείσει η β΄ αξιολόγηση,
-αφού συζητηθεί και συμφωνηθεί το νέο Μεσοπρόθεσμο,
-αφού ξεκαθαρίσουν τα πλεονάσματα (παλαιά, τρέχοντα και μελλοντικά),
-αφού τεθούν οι νέοι στόχοι για φέτος και του χρόνου,
-αφού συμφωνήσουν με τους Ευρωπαίους για το χρέος
(και τη νέα ανακεφαλαίωση των τραπεζών, που θα γίνει μάλλον με bail in),
-κι αφού ψηφιστούν όλα τα μέτρα στην Ελληνική Βουλή
και στα άλλα Ευρωπαϊκά Κοινοβούλια.
Συμπέρασμα πρώτο: Η αναθεώρηση των προβλέψεων
για την ανάπτυξη - που είναι δεδομένη πια και θα γίνει
τον επόμενο μήνα - ανοίγει ξανά και όλα εκείνα που θεωρούνταν
«κλεισμένα» ως τώρα…
Συμπέρασμα δεύτερο: Τα δύσκολα δεν τελείωσαν!
Είναι ακόμα μπροστά μας.
Και αφορούν όλες τις αλλαγές που θα γίνουν στο Πρόγραμμα για να περάσουμε
στο επόμενο Μνημόνιο. Χωρίς το οποίο δεν προχωράει τίποτε πια.
Συμπέρασμα τρίτο: Το «γενικό πρόσταγμα» το έχει πλέον το ΔΝΤ.
Κι αυτό σημαίνει ότι ο Τσίπρας δεν θα μπορεί πια να εμφανίζει την αύξηση
των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου ως …«πλεονάσματα».
Δεν θα μπορεί να μη πληρώνει τις υποχρεώσεις της κυβέρνησης μέσα στη χώρα,
και να το παρουσιάζει ως… «υπέρβαση στόχων».
Χώρια που θα του αμφισβητηθούν συνολικά και τα «επιτεύγματά» του ως τώρα…
Συμπέρασμα τέταρτο: Δεν τον «βοηθούν» οι δανειστές να κλείσει.
Τον σπρώχνει το ΔΝΤ να δεχθεί τα πάντα
(κυρίως αυτά που δεν ήθελε να δεχθεί) για να του βάλει ακόμα περισσότερα.
Και να τον αναγκάσει να φύγει.
Και γι’ αυτό έβαλαν μπροστά το ΔΝΤ.
Για να καθαρίσει τη «βρωμοδουλιά»!
Και οι Ευρωπαίοι θα το παίζουν «Πόντιοι Πιλάτοι».
Αλλά αν ο Τσίπρας φύγει, οι Χριστιανοδημοκράτες στην Γερμανία
θα το «εισπράξουν» πολύ καλά. Και προεκλογικά.
Οπότε η προοπτική αυτή βολεύει πολλούς πλέον.
Ο Σκουρλέτης το έχει καταλάβει.
Και το υπονόησε σαφώς σήμερα.
--Μας διώχνουν, είπε!
Πολλοί θα ήθελαν άλλος να κυβερνά τη χώρα.
Εκείνο που δεν είπε, είναι πως κανείς δεν θα μπορούσε να διώξει
την κυβέρνηση Τσίπρα, αν αυτή κρατούσε τις δυνάμεις της.
Είναι εύκολος στόχος των «έξω», γιατί δημοσκοπικά έχει καταρρεύσει μέσα.
Και με αυτά που τους βάζουν να δεχθούν, θα πέσει ακόμα χαμηλότερα…
Πολλοί «ψυλλιασμένοι» σχολιαστές στην Ελλάδα το έχουν καταλάβει επίσης:
--Τώρα πια, λένε, και να κλείσει η αξιολόγηση η Ελλάδα έχει χάσει το τρένο.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση έχει χάσει το τρένο.
Γιατί μόλις βγουν οι επόμενες δημοσκοπήσεις με το ΣΥΡΙΖΑ
κοντά στο 12% πια, το στοίχημα δεν θα είναι, αν στις εκλογές θα πιάσει
το 20% (προς τα πάνω). Αλλά αν θα κρατήσει το 10% (προς τα κάτω)...
Και μια κυβέρνηση που έχει χάσει τόσο πολύ σε λαϊκή αποδοχή
(κι έχει πέσει τόσο χαμηλά σε στήριξη) δεν μπορεί να αναλάβει επόμενο Μνημόνιο.
Ετοιμόρροπους δεν δανείζουν! Ποτέ και πουθενά…
Τώρα έχετε και μια καλύτερη εικόνα, γιατί «κλείνει» συνεχώς η αξιολόγηση,
αλλά δεν λέει να κλείσει…
Γιατί απλούστατα, τα δύσκολα είναι μετά την αξιολόγηση.
Κι αυτά δεν κλείνουν με τίποτε!
Έχετε και μια εξήγηση, γιατί παρά τις διαβεβαιώσεις ότι «κλείνουν όλα»,
εξακολουθεί να διαχέεται το σενάριο, ότι ο Τσίπρας «μαζεύει από παντού»,
και δεν πληρώνει τίποτε, για να έχει να πληρώσει μόνος του τα 7,2 του Ιουλίου,
αν στο μεταξύ δεν του έχουν δώσει τη… δόση του!
Μόνο αυτό θα μπορούσε να του «κερδίσει» κάποιο χρόνο…
Αλλά δεν σώζεται μετά.
Γιατί ως τις Γερμανικές εκλογές δεν φτάνει, έτσι κι αλλιώς.
Πολλώ μάλλον, ως το σχηματισμό νέας Γερμανικής κυβέρνησης
(που την προηγούμενη φορά χρειάστηκε 3 ολόκληρους μήνες μετά τις εκλογές).
Χώρια που ο Σούλτς δεν βγαίνει…
Γενικά ο Τσίπρας δεν σώζεται.
Γι’ αυτό και το καθυστέρησε ως τώρα.
Γι’ αυτό και ακόμα το καθυστερεί.
Κι όσο περισσότερο δαγκώνει το «δόλωμα» της συμφωνίας στην αξιολόγηση,
τόσο περισσότερο παγιδεύεται στο δόκανο που του έχουν στήσει.
Αν τα κατήγγελλε όλα το Γενάρη και πήγαινε τότε σε εκλογές,
θα μπορούσε να το παίξει και «Παπαφλέσσας».
Κάποιοι, όχι πολλοί, ίσως τσιμπούσαν…
Τώρα που έχει αρχίσει να αποδέχεται τα πάντα, δεν θα μπορεί
ούτε «θέατρο» να παίξει τον «αντιστασιακό»
Τον παγίδευσαν και τσίμπησε.
Και τώρα σπαρταράει πάνω στο αγκίστρι.
Του Θανάση Κ.
Δικό μας σχόλιο:Το δυστύχημα είναι ότι αυτός σπαρταράει
αλλά η Ελλάδα ασφυκτιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου