Ποιος ήταν ο Κορίνθιος Δημάρατος στη μάχη του Γρανικού ποταμού;

Ως μάχη του Γρανικού εννοείται η πρώτη σύγκρουση του εκστρατευτικού σώματος 

του Αλέξανδρου Γ' Μακεδόνα (του Μεγάλου Αλεξάνδρου) που δόθηκε 

παρά τον Γρανικό ποταμό το 334 π.Χ. με συγκεντρωμένη στρατιωτική δύναμη

 της αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών (των Περσών) γύρω από τη Ζέλεια 

της Φρυγίας στον Ελλήσποντο, με στρατηγό τον Αρσίτη, τον σατράπη της Φρυγίας

 και πολλούς επιφανείς Πέρσες, όπως ο Σπιθριδάτης, ο σατράπης της Λυδίας 

και της Ιωνίας, ο Φαρνάκης, ο αδελφός της γυναίκας του Δαρείου, 

ο Ατιζύης, ο Μιθριδάτης, και άλλοι[1].

Η τελική έκβαση της μάχης αυτής και η νίκη του Αλέξανδρου παρείχε στρατηγικής

 σημασίας πλεονέκτημα για την προέλαση του μακεδονικού σώματος 

και των Ελλήνων συμμάχων του στη Μικρά Ασία.

Έσπασε πάνω στη μάχη το δόρυ του Αλέξανδρου. Ζήτησε άλλο από τον Αρέτη, 

ένα νεαρό της βασιλικής ακολουθίας. 

Σε δύσκολη θέση εκείνος, γιατί είχε σπάσει

 και το δικό του δόρυ και πολεμούσε σκληρά με το σπασμένο, το έδειξε 

στον Αλέξανδρο και του φώναξε να ζητήσει άλλο. 

Τελικά κάποιος από τους συμμάχους, ο Κορίνθιος Δημάρατος του έδωσε το δικό του. 

Εκείνος το πήρε και μόλις είδε τον γαμπρό του Δαρείου, τον Μιθριδάτη, 

να προσπαθεί να τους εμβολίσει με ένα τμήμα ιππικού, έτρεξε ο ίδιος μπροστά

 από τους άλλους και τον διαπέρασε με το δόρυ του. 

Τότε ο Ροισάκης επιτέθηκε στον Αλέξανδρο και τον χτύπησε με την πάλα στο κεφάλι, 

σχίζοντας το κράνος του. 

Ο Αλέξανδρος τον σκότωσε, χτυπώντας τον στο στέρνο και διαπερνώντας
 με το δόρυ τον θώρακα του. 
Ο Σπιθριδάτης στο μεταξύ πλησίαζε τον Αλέξανδρο από πίσω 
κρατώντας υψωμένη την πάλα. 
Τον πρόλαβε, όμως, ο Κλείτος, ο επονομαζόμενος Μέλας 

και τον χτύπησε στον ώμο, κόβοντάς του το χέρι

Από τους Μακεδόνες κατά την πρώτη επίθεση σκοτώθηκαν είκοσι πέντε σύμμαχοι

. Ο Αλέξανδρος ανέθεσε στον Λύσιππο, τον μόνο γλύπτη που είχε το δικαίωμα να κάνει

 και τη δική του προτομή, να τους φτιάξει χάλκινες προτομές, οι οποίες στήθηκαν στο Δίο. Σκοτώθηκαν ακόμη περίπου εξήντα ιππείς και τριάντα πεζοί. 

Ο Αλέξανδρος τους έθαψε την επόμενη μέρα με τα όπλα τους και άλλα κτερίσματα.

 Απάλλαξε ακόμη τους γονείς και τα παιδιά τους, που βρίσκονταν στην πατρίδα, από τους φόρους για τη γη και την περιουσία τους, καθώς και από άλλες προσωπικές υπηρεσίες.

Φρόντισε ιδιαίτερα τους πληγωμένους• τους επισκέφτηκε όλους, εξέτασε 

τα τραύματά τους, τούς ρώτησε πού πληγώθηκαν και τους άφησε να διηγηθούν 

τα κατορθώματά τους και να περηφανευτούν για αυτά. 

Έθαψε ακόμα τους αρχηγούς των Περσών και τους έλληνες μισθοφόρους, 

που πολέμησαν στο πλευρό των βαρβάρων. 

Όσους απ’ αυτούς έπιασε αιχμαλώτους τους έστειλε αλυσοδεμένους στη Μακεδονία 

σε καταναγκαστικά έργα, γιατί όντας Έλληνες και παραβιάζοντας

 τις κοινές αποφάσεις των Ελλήνων πολέμησαν στο πλευρό των βαρβάρων.

 Ακόμη, έστειλε στην Αθήνα τριακόσιες 

περσικές πανοπλίες ως αφιέρωμα στην Ακρόπολη.

Διέταξε μάλιστα να γραφεί το παρακάτω επίγραμμα:

«Αλέξανδρος ο Φιλίππου και οι Έλληνες 

πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων

των την Ασία κατοικούντων».

ΠΗΓΗ