Η "Αργώ" που υπάρχει σήμερα
στον Βόλο, σε ανάμνηση του μυθικού πλοίου.
Στην ελληνική μυθολογία ο Άργος του Φρίξου
ήταν ο κατασκευαστής του πλοίου «Αργώ»,
που πήρε το όνομά του (και το έδωσε στους Αργοναύτες
και την εκστρατεία τους).
Κατά τον Απολλώνιο (Α 112, 324 κ.ε.) ήταν γιος
του Αρέστορα, και σε αυτό συγχέεται με τον Άργο
τον Πανόπτη.
Αλλά ο Υγίνος γράφει ότι πατέρας του ήταν ο Πόλυβος
και μητέρα του η Αργεία, ενώ άλλοι ότι ήταν γιος
του Φρίξου και της κόρης του Αιήτη Χαλκιόπης.
Ο ναυπηγός Άργος συνταξίδεψε με τους Αργοναύτες
στην εκστρατεία τους πάνω στο πλοίο του.
Μερικοί συγγραφείς ξεχωρίζουν από τον παραπάνω
ένα άλλο πρόσωπο που αναφέρεται ως γιος
του Φρίξου και της Χαλκιόπης.
Κατ' αυτούς, ο Άργος και οι αδελφοί του Φρόντης,
Μέλας και Κυτίσωρος, διωγμένοι από τον Αιήτη,
ναυάγησαν ταξιδεύοντας και σώθηκαν
στο Νησί του Άρη, όπου συνάντησαν τους Αργοναύτες.
Η Αργώ στην ελληνική μυθολογία ήταν το πλοίο στο οποίο επιβιβάστηκαν
οι Αργοναύτες με σκοπό να μεταβούν στην Κολχίδα
και να πάρουν το χρυσόμαλλο δέρας.
Πήρε το όνομα της από τον κατασκευαστή της Άργο, γιό του Φρίξου κι της Χαλκιόπης.
Ναυπήγηση.
Η ναυπήγηση της Αργούς έγινε, σύμφωνα με το μύθο, μετά από αίτημα
του αρχηγού της εκστρατείας Ιάσονα, από τον Άργο και τα αδέρφια του,
τον Κυτίσουρο, τον Μέλανα και τον Φρόντιδα.
Ως χώρος της ναυπήγησης αναφέρονται οι Παγασές, θεσαλλικό λιμάνι που απείχε
απόσταση είκοσι στάδια από την Ιωλκό.
Ο βασιλιάς της Ιωλκού, Πελίας, διάταξε τον Άργο να μην καρφώσει στέρεα
το πλοίο ώστε στην πρώτη τρικυμιά να βουλιάξει.
Ο Άργος, όμως, αγνόησε την εντολή του Πελία, δημιούργησε ένα πλοίο άψογο
από άποψη στερεότητας ενώ συμμετείχε και ο ίδιος στην εκστρατεία.
Πέρα από την πλέον διαδεδομένη εκδοχή, με βάση την οποία η Αργώ
ναυπηγήθηκε από το γιό του Φρίξου, η κατασκευή της αποδίδεται επίσης
στον Άργο, ήρωα του Άργους ή και στον Άργο από τις Θεσπιές.
Διασώζεται ακόμη μύθος, που φέρει ως κατασκευαστή του πλοίου
τον Ηρακλή, ο οποίος επέλεξε το όνομα για να τιμήσει τον ευνοούμενο του, Άργο.
Χαρακτηριστικά.
Η Αργώ περιγράφεται ως το γρηγορότερο και το πιο στέρεο σκάφος της εποχής της.
Επιπλέον ήταν εξαιρετικά ελαφρύ, ώστε να παρέχει τη δυνατότητα μεταφοράς του
στη στεριά από το πλήρωμά του. Κάποιες περισσότερο λεπτομερείς πηγές
προσδιορίζουν το μήκος του πλοίου στα 50 έως 60 μέτρα (μακρά ναυς).
Κυβερνήτης του πλοίου ήταν ο Τίφυς.
Αναφέρεται επίσης ότι η θεά Αθηνά (ή η Ήρα)
τοποθέτησε στην πλώρη του πλοίου ένα κλαδί από τη δωδωναία Δρυ.
Αυτό είχε μαντικές ιδιότητες, μιλούσε με ανθρώπινη λαλιά και προειδοποιούσε
τους Αργοναύτες για τους αναμενόμενους κινδύνους.
Η χωρητικότητα του σκάφους αποτελεί ένα σημείο, στο οποίο παρατηρούνται
σημαντικές αποκλίσεις μεταξύ των διαφόρων αφηγήσεων.
Κάποιες πηγές αναφέρουν θέσεις για εξήντα κωπηλάτες,
άλλες για πενήντα (πεντηκοντήρης) και άλλες για λιγότερους.
Μετά την Αργοναυτική εκστρατεία.
Μετά το πέρας της εκστρατείας οι Αργοναύτες αφιέρωσαν το πλοίο τους
στο ναό του Ποσειδώνα στον Ισθμό.
Με βάση το μύθο, η Αργώ συνδέεται και με το τέλος του Ιάσoνα.
Σε μεγάλη ηλικία, ο Ιάσoνας έπειτα από υπόδειξη της Μήδειας
έκατσε στην πρύμνη της Αργούς για να αναπαυθεί.
Σε αυτή τη θέση βρήκε τραγικό θάνατο εξαιτίας της πτώσης ενός δοκαριού
του πλοίου, στο οποίο ήταν πλέον έντονα τα σημάδια του χρόνου.
Η Αργώ μεταφέρθηκε αργότερα στον ουρανό και μετασχηματίσθηκε
στον ομώνυμο αστερισμό.
Υπήρχε μάλιστα μία παράδοση ότι τμήμα του πλοίου μεταφέρθηκε
στη Ρώμη και ήταν σε κοινή θέα μέχρι το 100 μ.Χ.
Αργοναύτες ονομάζονταν στην ελληνική μυθολογία, όλοι εκείνοι οι ήρωες,
οι οποίοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Ιάσονα και έλαβαν μέρος
στην Αργοναυτική εκστρατεία.
Πήραν το όνομα τους από το πλοίο το οποίο επάνδρωσαν, την Αργώ.
Αρχηγία των Αργοναυτών.
Όταν συγκεντρώθηκαν οι Αργοναύτες ο Ιάσονας τους ζήτησε να εκλέξουν
τον αρχηγό τους. Όλοι τότε στράφηκαν στον Ηρακλή.
Αυτός όμως υπέδειξε για αρχηγό τον Ιάσονα, αφού εκείνος είχε οργανώσει το ταξίδι.
Οι υπόλοιποι Αργοναύτες συμφώνησαν με την πρόταση του Ηρακλή
και έτσι η αρχηγία της εκστρατείας ανατέθηκε στον Ιάσονα.
Αριθμός των Αργοναυτών.
Ο αριθμός των Αργοναυτών στα αρχαία ελληνικά κείμενα ποικίλλει.
Ο Πίνδαρος αναφέρει δέκα, ο Απολλόδωρος ο Αθηναίος σαράντα οκτώ,
ο Απολλώνιος ο Ρόδιος στα Αργοναυτικά πενήντα πέντε, ενώ άλλοι συγγραφείς εξήντα.
Μόνο είκοσι οκτώ από τα παραπάνω ονόματα περιλαμβάνονται σταθερά
σε όλα τα αρχαία ελληνικά κείμενα. Συγκεχυμένες είναι και οι πληροφορίες
για τη χωρητικότητα της Αργούς. Άλλες πηγές αναφέρουν ότι ήταν σχεδιασμένη
για πενήντα πέντε κωπηλάτες, άλλες για πενήντα (πεντηκοντήρης) και άλλες για τριάντα.
Γυναίκες Αργοναύτες.
Η μόνη γυναίκα που, με βάση ορισμένες πηγές, έλαβε μέρος στην εκστρατεία
ήταν η Αταλάντη.
Ωστόσο η συμμετοχή της αμφισβητείται.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον Απολλόδωρο τον Αθηναίο έλαβε μέρος
στην εκστρατεία, όμως ο Απολλώνιος ο Ρόδιος αναφέρει ότι ο Ιάσονας
δεν της επέτρεψε τελικά να επιβιβαστεί στο πλοίο, καθώς φοβόταν
να υπάρχει μία γυναίκα μόνη μεταξύ τόσων ανδρών.
Κατάλογος των Αργοναυτών.
Μεταξύ των Αργοναυτών συγκαταλέγονται:
Ιάσων, ο αρχηγός της εκστρατείας
Αγκαίος ο Μέγας της Τεγέας, γιος του Λυκούργου του Αλέου
Αγκαίος ο Μικρός, Λέλεγας της Σάμου, γιος του Ποσειδώνος
Άδμητος, πρίγκιπας των Φερών
Αιθαλίδης, γιος του Ερμή
Άκαστος, γιος του βασιλιά Πελία
Άκτωρ, γιος του Δηίονα της Φωκίδας
Άμυρος, Θεσσαλός γιος του Ποσειδώνα
Αμφιάραος, ο μάντης από το Άργος
Αμφιδάμας, γιος του Λυκούργου
Άργος των Θεσπιών, γιος του Φρίξου (ο κατασκευαστής της Αργούς)
Ασκάλαφος ο Ορχομένιος, γιος του Άρη
Αστερίων, γιος του Κομήτη
Αταλάντη, η παρθένος κυνηγός
Αυγείας, γιος του βασιλιά Φορβάντα της Ηλείας
Βούτης των Αθηνών, ο μελισσοκόμος
Εργίνος ο Αργοναύτης της Μίλητου
Ευρύαλος, γιος του Μεκίστου, ένας από τους Επίγονους
Ευρυδάμας των Δολόπων, από τη λίμνη Ξενία
Εύφημος του Ταίναρου, ο κολυμβητής
Εχίων, γιος του Ερμή
Ηρακλής
Θησέας από την Αθήνα
Ίδας, γιος του Αφαρέως της Μεσσήνης και ο
Λυγκέας, ο παρατηρητής, αδελφός του
Ίδμων του Άργους, γιος του Απόλλωνα
Ιφικλής, γιος του Θεστίωνος της Αιτωλίας
Ίφιτος του Ευρύτου ή ο Ίφις του Σθενέλου,
αδελφός του βασιλιά Ευρυσθέα των Μυκηνών
Καινέας των Λαπίθων
Καλάις, ο φτερωτός γιος του Βορέα
και ο Ζήτης, ο αδελφός του
Κάνθος της Εύβοιας
Κάστωρ, ο Σπαρτιάτης παλαιστής
και ο Πολυδεύκης, ο πυγμάχος αδελφός του (οι Διόσκουροι)
Κηφέας, γιος του Άλεου της Αρκαδίας
Κορωνός των Λαπίθων, Γυρτών της Θεσσαλίας
Λαέρτης, γιος του Ακρίσιου από το Άργος
Μελάμπους της Πύλου, γιος του Ποσειδώνος
Μελέαγρος της Καλυδώνος
Μόψος των Λαπίθων
Ναύπλιος του Άργους, γιος του Ποσειδώνα και της Αμυμώνης της κόρης του Δαναού
Ορφέας, ο ποιητής από την Θράκη, γιος του Απόλλωνα
και της Κλειώς και άντρας της Ευρυδίκης
Παλαίμων, γιος του Ήφαιστου, Αιτωλός
Περικλύμενος ο Τελαμών
Περικλύμενος της Πύλου, εγγονός του Ποσειδώνος
Πηλέας ο Μυρμιδών, πατέρας του Αχιλλέα, γιος του Αιακού και της Ενδηίδας
Πηνέλεως, γιος του Ιππάλμου της Βοιωτίας
Ποίας, γιος του Θαυμάκου της Μαγνησίας
Πολύφημος, γιος του Έλατου της Αρκαδίας
Τελαμώνας της Λοκρίδας, πατέρας του Αίαντα του Λοκρού,αδερφός του Πηλεα
Τίφυς, από τις Σίφες της Βοιωτίας (ο τιμονιέρης της Αργούς)
Ύλας των Δρυόπων, ιπποκόμος του Ηρακλή
Φαληρεύς, ο Αθηναίος τοξότης
Φανός ο Κρητικός, γιος του Διόνυσου και ο
Στάφυλος, ο αδελφός του
Ο Πελίας στέλνει τον Ιάσονα να φέρει το χρυσόμαλλο δέρας.
Με το όνομα Αργοναυτική εκστρατεία φέρεται στην Ελληνική Μυθολογία
η εκστρατεία του Ιάσονα από την Ιωλκό στην Κολχίδα του Εύξεινου Πόντου
για να πάρει το χρυσόμαλλο δέρας, η οποία και εκφράζει αλληγορικά τη δεύτερη
ιστορική μεγάλη αποίκηση των Ελλήνων στον Εύξεινο Πόντο.
Η εκστρατεία αυτή πήρε το όνομά της από το πλοίο του Ιάσονα, την Αργώ,
η οποία με τη σειρά της ονομάστηκε έτσι λόγω του κατασκευαστή της Άργου.
Για την εκστρατεία αυτή έγραψε ο Απολλώνιος ο Ρόδιος στο βιβλίο του «Αργοναυτικά».
Το χρυσόμαλλο δέρας το ήθελε ο Ιάσονας για να κερδίσει το θρόνο του
που του τον είχε πάρει ο αδερφός του πατέρα του, ο Πελέας.
Ο Ιάσων δίνει
το χρυσόμαλλο δέρας στον Πελέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου