25-7-1929
Ψηφίζεται από τη Βουλή επί πρωθυπουργίας
Ελευθερίου Βενιζέλου ο νόμος
«Περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος
και προστασίας των ελευθεριών».
Είναι γνωστός ως Ιδιώνυμο και είχε στόχο
την καταστολή της κομμουνιστικής προπαγάνδας
και δράσης.
Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος ξέσπασε
το φθινόπωρο του 1914. Μέχρι το 1915 η Ελλάδα
παρέμεινε εκτός της σύρραξης.
Της ζήτησε όμως η Αντάντ να πάρει μέρος
στην εκστρατεία στα Δαρδανέλλια.
Ο Βενιζέλος, που ήθελε να μπει η χώρα στον πόλεμο
με την Αντάντ, διαφώνησε με τον βασιλιά, υπέβαλε
την παραίτησή του και πήγε στην Αίγυπτο.
Η Βουλή διαλύθηκε, έγιναν εκλογές στις 31 Μαΐου 1915,
που έδωσαν την πλειοψηφία
στο Κόμμα των Φιλελευθέρων
κι ο βασιλιάς έδωσε εντολή στον Βενιζέλο
να σχηματίσει κυβέρνηση.
Ο πρωθυπουργός, μιλώντας στη Βουλή,
τόνισε ότι η Ελλάδα θα έμενε ουδέτερη εκτός αν
έκτακτες περιστάσεις την υποχρέωναν
ν' αλλάξει γραμμή πλεύσης.
Τον Σεπτέμβριο 1915 η Βουλγαρία προσχώρησε
στις Κεντρικές Αυτοκρατορίες
και κήρυξε επιστράτευση.
Η Ελλάδα κήρυξε, επίσης, επιστράτευση
αλλά προέκυψε διχογνωμία
μεταξύ Κωνσταντίνου - Βενιζέλου
όσον αφορά
στις υποχρεώσεις της χώρας μας απέναντι στη Σερβία
εκ της συνθήκης που είχαν υπογράψει οι δύο χώρες.
Ο Βενιζέλος παραιτήθηκε, σχημάτισε κυβέρνηση
ο Αλέξανδρος Ζαϊμης στην οποία συμμετείχαν οι αρχηγοί
όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Παραιτήθηκε και η κυβέρνηση Ζαϊμη,
σχηματίστηκε δε κυβέρνηση
υπό τον Στέφανο Σκουλούδη,
στην οποία πήραν μέρος όλοι όσοι συνέπραξαν
στην προηγούμενη κυβέρνηση (Ζαϊμη).
Η κυβέρνηση Σκουλούδη διέλυσε τη Βουλή
και διεξήγαγε εκλογές στις 6 Δεκεμβρίου 1915,
στις οποίες δεν πήρε μέρος το Κόμμα των Φιλελευθέρων,
θεωρώντας τες άκυρες. Εν τω μεταξύ, οι σύμμαχοι,
η Αντάντ, αποβίβασαν στρατό στη Θεσσαλονίκη,
ανοίγοντας το Βαλκανικό μέτωπο.
Στις 16 Αυγούστου 1916 έγινε συλλαλητήριο
στην Αθήνα (κίνημα της Εθνικής Αμύνης),
όπου με την υποστήριξη του συμμαχικού στρατού,
που είχε αποβιβαστεί στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας,
ο Βενιζέλος ανακοίνωσε στο λαό την πλήρη διαφωνία του
με τους χειρισμούς του Στέμματος.
Τέθηκε επικεφαλής επανάστασης
(με το κίνημα Εθνικής Άμυνας) με έδρα τη Θεσσαλονίκη,
στην οποία πήγε και σχημάτισε επαναστατική
"Προσωρινή Κυβέρνηση Εθνικής Άμυνας"
μαζί με τους ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη
και στρατηγό Παναγιώτη Δαγκλή χρησιμοποιώντας
την Κρητική Χωροφυλακή αφού προηγουμένως,
στις 25 Σεπτεμβρίου, πέρασε από την Κρήτη,
η οποία προσχώρησε κι αυτή
στην επανάσταση. Προσχώρησαν και τα άλλα νησιά
του Αιγαίου. Η διαφωνία του νόμιμου πρωθυπουργού
Βενιζέλου με τον γερμανόφιλο βασιλιά Κωνσταντίνο,
η παραίτησή του και ο σχηματισμός
στη Θεσσαλονίκη Προσωρινής Κυβέρνησης
(26 Σεπτεμβρίου/9 Οκτωβρίου 1916), η οποία τάχθηκε
με το πλευρό των Συμμάχων και κήρυξε έκπτωτο
τον Κωνσταντίνο, ήταν η αιτία για την οποία
η Εκκλησία της Ελλάδας εναντιώθηκε και τελικά
αφόρισε τον Βενιζέλο. Στην Αθήνα, επενέβη η Αντάντ
και υποχρέωσε την κυβέρνηση Σκουλούδη να παραιτηθεί. Σχηματίστηκε υπηρεσιακή κυβέρνηση υπό τον Νικόλαο Καλογερόπουλο και η Βουλή διέκοψε τις εργασίες της.
Τα μέλη της κυβέρνησης Καλογερόπουλου διαφώνησαν
μεταξύ τους ως προς την πολιτική που έπρεπε
να ακολουθηθεί, οδηγώντας την έτσι σε παραίτηση.
Ο Σπυρίδων Λάμπρος σχημάτισε κυβέρνηση
με μη πολιτικά πρόσωπα. Την κυβέρνηση αυτή
διαδέχθηκε νέα υπό τον Αλέξανδρο Ζαϊμη.
Οι σύμμαχοι αποφάσισαν να απομακρύνουν
από τον θρόνο και την Ελλάδα τον Βασιλιά Κωνσταντίνο,
να τον διαδεχθεί δε ο γιός του Αλέξανδρος.
Στις 29 Μαΐου 1917 ο Κωνσταντίνος αναχώρησε
και λίγες μέρες μετά ο Βενιζέλος
σχημάτισε κυβέρνηση, συγκλήθηκε δε η Βουλή,
η οποία είχε προκύψει
από τις εκλογές της 31 Μαΐου 1915.
Στις 11/24 Νοεμβρίου 1916 η ολοκληρωμένη
Προσωρινή Κυβέρνηση κήρυξε
τον πόλεμο στις κεντρικές δυνάμεις.
Όταν η Γερμανία υπέγραψε ανακωχή,
συνήλθε στο Παρίσι η συνδιάσκεψη της ειρήνης,
όπου ο Βενιζέλος παρέστη ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας
και πρόβαλε τις αξιώσεις της χώρας μας, οι οποίες
έγιναν στο σύνολό τους δεκτές με τις συνθήκες του Νεϊγύ
(27 Νοεμβρίου 1919) και των Σεβρών
(10 Αυγούστου 1920).
Ως αποτέλεσμα αυτών των συνθηκών η Ελλάδα
προσάρτησε (προσωρινά) την Ανατολική Θράκη
και την Σμύρνη. Όντας στη Γαλλία, ο Βενιζέλος εξελέγη
μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.
Ενώ επρόκειτο να γυρίσει στην Ελλάδα, έγινε
δολοφονική απόπειρα εναντίον του
στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λυόν,
στο Παρίσι από δύο απότακτους Έλληνες αξιωματικούς.
Αφού θεραπεύτηκε από τα τραύματά του, γύρισε
τον Σεπτέμβριο στην Αθήνα.
Ο θάνατος του βασιλιά Αλέξανδρου
είχε ως συνέπεια να ανακηρύξει αντιβασιλέα η Βουλή
τον ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη.
Έγιναν βουλευτικές εκλογές την 1 Νοεμβρίου 1920.
Το Κόμμα των Φιλελευθέρων έλαβε 50,31%
του συνόλου των ψήφων αλλά νικήθηκε
από την ενωμένη αντιπολίτευση που είχε λάβει
το 49,36% λόγω του εκλογικού νόμου.
Ο Βενιζέλος δεν εξελέγη καν βουλευτής.
Την μεθεπομένη σχημάτισε κυβέρνηση
ο Δημήτριος Ράλλης, παραιτήθηκε ο Κουντουριώτης
κι έγινε αντιβασίλισσα η βασιλομήτωρ Όλγα
μέχρι να γίνει δημοψήφισμα, το οποίο θα επανέφερε
τον εξόριστο Κωνσταντίνο. Στις 4 Νοεμβρίου
ο Βενιζέλος αναχώρησε για το Παρίσι,
δηλώνοντας ότι αποσύρεται
από την ενεργό πολιτική και σκοπεύει
να ιδιωτεύσει αλλά αν η χώρα ζητήσει
τις υπηρεσίες του στο εξωτερικό,
θα είναι στη διάθεσή της. Σύντομα την ουσιαστική
εξουσία ανέλαβε ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος ό οποίος
τέθηκε επικεφαλής του στρατού
και οδήγησε τη χώρα στη μικρασιατική καταστροφή.
Ελευθέριος Βενιζέλος και Καποδίστριας,
υπήρξαν οι κορυφαίοι
Έλληνες πολιτικοί
της Νεωτέρου Ελλάδος.
Τον αντρειωμένο μην τον κλαις
σαν λάχει κι αστοχήσει
Κι αν ξαστοχήσει μια και δυο
πάλι αντρειωμένος θα 'ναι.
Σαν είναι ο τράγος δυνατός
δεν τον βαστάει η μάντρα.
Ο άντρας 'ναι που κάνει τη γενιά
κι οχι η γενιά τον άντρα.
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος (στο μέσον)
μαζί με τους Κ. Μάνο και Κ. Φούμη στο Θέρισο.
- «Συνεκεντρώθημεν εδώ με την απόφασιν
να αποτινάξωμεν την τυραννίαν της Αρμοστείας.
Αλλ’ η ελευθερία του Κρητικού λαού
τότε μόνον θα κατοχυρωθεί, όταν η Κρήτη ενωθεί
μετά της Μητρός Ελλάδος.
Προτείνω να κηρύξωμεν την πολιτικήν ένωσιν
της Κρήτης μετά του ελληνικού βασιλείου,
εις εν μόνον ελεύθερον και συνταγματικόν κράτος».
Ελευθέριος Βενιζέλος
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου