Η πολιορκία της Κορίνθου. (από το ποίημα του Λόρδου Μπάιρον).

«Ο κακός Αλπ δεν ξέχασε

τη δόξα αυτών των υπέροχων ημερών.

Περιπλανώμενος στη σιωπή της νύχτας,

θυμήθηκε στις σκέψεις του το παρελθόν,

εκείνους τους ήρωες της αρχαιότητας,

που το αίμα τους χύθηκε για την τιμή της χώρας.

Και ντροπιασμένος από αυτή τη σκέψη,

συνειδητοποίησε πόσο ελεεινός ήταν,

ένας προδότης που είχε τραβήξει το σπαθί του

ενάντια στην πατρίδα του στο θόρυβο της σφαγής,

που είχε πετάξει στο πεδίο της προδοσίας

την ιερόσυλη επίθεση των τειχών.

Ω, έτσι

πήγαν στη μάχη με τον εχθρό οι Αρχηγοί, 

των οποίων τα κόκκαλα αναπαύονται τριγύρω;

Έτσι οδήγησαν τις φάλαγγες στη μάχη

για την υπεράσπιση της αγίας πατρίδας;

Πέθαναν, αλλά

η αιώνια ανδρεία τους ζει.»

(Απόσπασμα)

Η υπόθεση:

Ο Μπάιρον μετά τη λεπτομερή περιγραφή της σφοδρής 

οθωμανικής επίθεσης όταν ο οθωμανικός στρατός εισέβαλε 

στην Ακροκόρινθο, αφηγείται την τελική, απελπισμένη αντίσταση 

των Βενετών τη νύχτα πριν από την τελική επίθεση: οι τελευταίες 

σκηνές της σύγκρουσης αποκαλύπτονται μέσα

 από τα μάτια του Άλπ, ενός αποστάτη Βενετού που πολεμούσε 

υπέρ των Τούρκων, και της Φραντσέσκας, της όμορφης κόρης

 του διοικητή της ενετικής φρουράς Τζιάκομο Μινότι. 

Ο Αλπ - που παλιότερα ονομάζονταν Λαντσότο, ήταν ερωτευμένος 

με τη Φραντσέσκα και τη ζήτησε σε γάμο αλλά ο πατέρας της

 τον απέρριψε - αργότερα εγκατέλειψε τα Ενετικά εδάφη 

όταν ανώνυμοι κατήγοροι 

(που δεν ήθελαν να παντρευτεί τη Φραντσέσκα) 

τον κατήγγειλαν ψευδώς για προδοσία μέσω του διαβόητου 

«Στόματος του Λιονταριού» στο παλάτι των Δόγηδων.

 Έχοντας προσχωρήσει στους Οθωμανούς, αποκήρυξε 

την πατρίδα και τη θρησκεία του, καθώς και το παλιό του όνομα. 

Αλλά τη νύχτα πριν την τελική επίθεση δέχεται μια επίσκεψη 

από τη Φραντσέσκα, η οποία τον παρακαλεί να μετανοήσει 

για την αποστασία του, να συγχωρήσει τους κατηγόρους του 

και σώσει τη βενετική φρουρά από την επικείμενη σφαγή.

Το επακόλουθο ηθικό δίλημμα του Αλπ, που πρέπει να επιλέξει 

ή να συγχωρήσει αυτούς που τον δυσφήμησαν και τον ταπείνωσαν 

άδικα και να σώσει τις ζωές των εχθρών του προδίδοντας αυτούς 

που τον υποδέχτηκαν ή να τιμωρήσει τους Βενετούς 

για την αδικία που του έκαναν χρησιμοποιώντας όλες 

τις τουρκικές δυνάμεις υπό τις διαταγές του – αποτελεί

 το αποκορύφωμα του δράματος που εκτυλίσσεται καθώς

 η μάχη μεταξύ Οθωμανών και Ενετών φτάνει στο τέλος της. 

Η πολιορκία της Κορίνθου (αγγλικός τίτλος:The Siege of Corinth) 

είναι τραγικό αφηγηματικό ποίημα του Λόρδου Μπάιρον. 

Δημοσιεύτηκε το 1816 στο Λονδίνο μαζί με το ποίημα Παριζίνα, 

και είναι εμπνευσμένο από την οθωμανική σφαγή

 της βενετικής φρουράς στο κάστρο της Ακροκορίνθου 

τον Ιούνιο του 1715 – ένα περιστατικό από την οθωμανική 

ανακατάκτηση του Μοριά κατά τον Ζ΄ Βενετοτουρκικό πόλεμο.

Είναι η πέμπτη από τις έξι λεγόμενες «Ιστορίες της Ανατολής»: 

Ο Γκιαούρης (1813), Η νύφη της Αβύδου (1813), 

Ο Κουρσάρος (1814), Ο Λάρα (1814) και Παριζίνα (1816), 

έργα που ολοκλήρωσαν την εικόνα του Βυρωνικού ήρωα 

και καθιέρωσαν τη φήμη του Μπάιρον.

Το «στόμα του Λιονταριού» για ανώνυμες καταγγελίες

 στο παλάτι των Δόγηδων στη Βενετία.

Πηγή