Με το κόκκινο βέλος, παρεμπιπτόντως,
το νέο διαφημιστικό πανό για γλέντι.
Η Αλκυόνη, κόρη του Αίολου και της Αιγιάλης, παντρεύτηκε
τον γιο του Εωσφόρου Κήυκα. Η αγάπη που ένιωθε ο ένας για τον άλλον
τους οδήγησε να συγκρίνουν τους εαυτούς τους με το αρχέτυπο
θεϊκό ζευγάρι, τον Δία και την Ήρα και να ονομάζονται με τα ονόματα
εκείνων, όχι τα δικά τους. Οι θεοί τους τιμώρησαν, μεταμόρφωσαν
την Αλκυόνη στο ομώνυμο ψαροφάγο θαλασσοπούλι
και τον Κήυκα σε πουλί που ορμά στη θάλασσα για να αρπάξει
τη λεία του, ίσως γλάρο. Επειδή όμως η Αλκυόνη έφτιαχνε
τη φωλιά της κοντά στην ακτή και τα κύματα την κατέστρεφαν,
ο Δίας τη λυπήθηκε και διέταξε τους ανέμους να σταματήσουν
για δεκατέσσερις μέρες, επτά πριν το χειμερινό ηλιοστάσιο
και επτά μετά. Στη διάρκεια αυτών των ημερών, η Αλκυόνη
επωάζει τα αυγά της. Αυτές οι χωρίς κακοκαιρία μέρες
ονομάστηκαν Αλκυονίδες.
Η ωραία και ποιητική ερμηνεία, που δόθηκε
από τον πανάρχαιο ελληνικό μύθο
για την καλοκαιρινή παρεμβολή μέσα στην καρδιά
του χειμώνα, δεν έχει βέβαια καμιά σχέση
με τη σημερινή επιστημονική εξήγηση
αυτού του φαινομένου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου