Αχ, ανθρώπινα πάθη και πίκρες!
Τί να κάνω και τί να μην κάνω;
Νά σου φως και καθάριος αέρας.
180Το κρεβάτι σου βγάλαμεν όξω.
Το ζητούσες αδιάκοπα τόσο!
Μα σε λίγο ξανά θα γυρέψεις
να σε πάμε στο θάλαμο πίσω.
Γιατί γνώμες αλλάζεις κάθ᾽ ώρα
και σου φταίνε τα πάντα. Καθόλου
δε σ᾽ αρέσουν τά που ᾽χεις δικά σου
κι άλλο κάτι ποθείς που σου λείπει.
Κάλλιο εγώ να ᾽μουν άρρωστη κι όχι
θεραπεύτρ᾽ αλλωνών να υποφέρω.
Το κακό της αρρώστιας βαστιέται,
μα χειρότερο τ᾽ άλλο· πληγώνει
την ψυχή και το σώμα κουράζει.
Όλ᾽ η ζήση τ᾽ ανθρώπου τυράγνια
190και δεν έχουν τέλος οι πίκρες.
Οι δύο αυτές φωτογραφίες "αλιεύτηκαν" από την θάλασσα του διαδικτύου.
Ο Ιππόλυτος στεφανίας ή στεφανηφόρος είναι αρχαία τραγωδία
που έγραψε ο Ευριπίδης και διδάχτηκε (παίχτηκε) το 428 π.Χ..
Το έργο αποτελείται από 1.466 στίχους.
Η τετραλογία που τον περιελάμβανε ήταν μια από τις 5 τετραλογίες
με τις οποίες ο Ευριπίδης κέρδισε τα πρωτεία, δηλαδή νίκη
στους δραματικούς αγώνες. Δεύτερος κατετάχθη ο Ιόφων,
γιος του Σοφοκλή, ενώ τρίτος βγήκε ο Ίων ο Χίος.
Το έργο αυτό φέρεται και με το όνομα Στεφανηφόρος από το στέφανο
που προσφέρει στην Άρτεμη ο ήρωας.
Αλλά η αφοσίωσή του αυτή προς τη θεά διεγείρει την Αφροδίτη
που προκειμένου να επιφέρει τον όλεθρο του αγνού ήρωα «εμπνέει»
τη μητριά αυτού σε ανόσιο έρωτα μ΄ αυτόν.
Και η μεν μητριά Φαίδρα συγκαλύπτει το πάθος της ενώ η τροφός
το αποκαλύπτει στον ήρωα και του προκαλεί δίκαια φρίκη.
Κατόπιν αυτού η Φαίδρα αισχυνόμενη απαγχονίζεται
αφού προηγουμένως με σημείωμα διαβάλλει τον νέο
στον πατέρα του Θησέα ο οποίος στη συνέχεια με σκληρή κατάρα
προκαλεί τον κύριο όλεθρο του ήρωα.
θέλγει δ’ Ἔρως, ᾧ μαινομένᾳ καρδίᾳ
πτανὸς ἐφορμάσῃ
χρυσοφαής, φύσιν
ὀρεσκόων σκυλάκων
πελαγίων θ’ ὅσα τε γᾶ τρέφει,
τὰν Ἅλιος αἰθομέναν δέρκεται,
ἄνδρας τε• συμπάντων δὲ
βασιληίδα τιμᾶν, Κύπρι,
μονοκρατόρισσα, Αφροδίτη.
Τα πάντα Έρως χρυσόφωτος
μαγεύει και τ᾽ αποτρελαίνει!
Τ᾽ αγρίμια των βουνών, τα ζωντανά
της θάλασσας κι όσα η στεριά
τα θρέφει και το μάτι του Ήλιου
τ᾽ αψηλοβλέπει ολόφλογο —
1280και τους ανθρώπους! Σ᾽ όλα εσύ
μονοκρατόρισσα, Αφροδίτη.
Με βάση αυτή την τραγωδία ο Ρωμαίος Σενέκας
αλλά και ο Γάλλος Ρακίνας δημιούργησαν αντίστοιχα έργα
με το όνομα Φαίδρα.
Πάρα πολύ καλή παράσταση και φυσικά
την είδα εκτός του θεάτρου της Επιδαύρου.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών υπέροχες όπως άλλωστε
ήταν αναμενόμενες και δεν νομίζω ότι το κοινό
που παρακολούθησε την παράσταση
χειροκροτούσε από ευγένεια.
Υ.Γ: Φυσικά και μπορεί, όποιος θέλει, ελεύθερα
(από αυτούς όμως που είδαν την παράσταση)
να μας πει την γνώμη του.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου