Στα παραπάνω αποσπάσματα των αναφορών τους, διακρίνει κανείς
της χαρά της συμμετοχής εκπαιδευτικών, μαθητών και γονέων σε κάτι
που ένιωθαν ότι δημιουργεί κυριολεκτικά το σχολείο του μέλλοντος.
Χωρίς καταναγκασμούς και άνωθεν εντολές.
Ένα μόλις χρόνο μετά την έναρξη της διαδικασίας αυτοαξιολόγησης,
οι αληθινοί δάσκαλοι, οι πραγματικοί μαχητές μιας υψηλού επιπέδου
δημόσιας Παιδείας, υιοθέτησαν το εγχείρημα παρουσιάζοντας με περηφάνια
τα πρώτα αποτελέσματα, αλλά και τις αδυναμίες του συστήματος:
«Η μαθητική διαρροή έχει ελαχιστοποιηθεί (93%), οι σχέσεις μας
με τους μαθητές είναι πολύ καλές (92%), η υποστήριξη της παιδαγωγικής
επιστημονικής μας εξέλιξης είναι ελλειμματική (86%)».
Το σχέδιο προέβλεπε, ότι παράλληλα με τη διαδικασία αυτοαξιολόγησης
των Σχολικών Μονάδων, θα προετοιμαζόταν και το πλαίσιο αξιολόγησης
πρώτα των Στελεχών της Εκπαίδευσης και στη συνέχεια όλων των Εκπαιδευτικών.
Μέχρι το 2014, όλα προχωρούσαν κανονικά. Στη διαδικασία αυτοαξιολόγησης
είχαν ενταχθεί όλες οι σχολικές μονάδες. Και το 2015 θα ξεκινούσε,
με απολύτως ξεκάθαρο και διαφανές πλαίσιο, η αξιολόγηση των Εκπαιδευτικών.
Όμως τότε ήρθε «Εθνοσωτήριος» Αριστερά.
Όλα τα παραπάνω ήταν ακόμη μια παρένθεση, στη σισύφεια προσπάθεια
της χώρας, από την ίδρυσή της, να γίνει μια σύγχρονη χώρα.
Ο μαυροπίνακας πήρε τη θέση του ψηφιακού σχολείου
και η μετριοκρατία κατενίκησε την αριστεία.
Θα περίμενε κανείς, ότι το σωτήριον έτος 2020, η νέα διακυβέρνηση
θα έπιανε ξανά το νήμα που άρχισε να ξετυλίγεται το 2010 και κόπηκε το 2014.
Αλλά φευ. Η αξιολόγηση αναβάλλεται. Ίσως για την επόμενη δεκαετία.
Έτσι για να συμπληρωθούν σαράντα χρόνια που θα μας χωρίζουν από τότε
που η Ευρώπη καθιέρωσε ως βασικό στοιχείο των Εκπαιδευτικών
Μεταρρυθμίσεων την Αξιολόγηση, η οποία συνιστά τον βασικό πυλώνα
της αξιοπιστίας των Εκπαιδευτικών συστημάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου