Η ελληνική γλώσσα στην ιταλική Γερουσία.
Πρόταση στην UNESCO να αναγνωριστεί
ως πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας.
Στην Ολομέλεια του σώματος, μετά από ενέργειες της Ομοσπονδίας Ελληνικών
Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων και της Φιλελληνικής Εταιρείας Ιταλίας,
κι έπειτα από σχετική πρόταση, η ιταλική Γερουσία
ζητάει από την κυβέρνηση της χώρας να καταθέσει πρόταση
στην UNESCO για να αναγνωριστούν τα λατινικά και τα ελληνικά,
ως άυλη «πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας», στην Ευρώπη και πέρα
από αυτήν γιατί λειτουργούν ως «ενοποιητικό στοιχείο του δυτικού πολιτισμού».
Ακόμα, η πρόταση επισημαίνει την ανάγκη η κυβέρνηση να λειτουργήσει
ως εγγυητής για τη διάσωση των κλασικών σπουδών, στο πλαίσιο
μιας «παγκόσμιας και ανθρώπινης εκπαίδευσης των νέων γενεών».
Η Γερουσία ζητάει να δώσει, η UNESCO, στην Ιταλία το καθεστώς
του «συμβολικού θησαυροφυλακίου» και σταυροδρομιού του ελληνικού
και λατινικού πολιτισμού και των γλωσσών.
Η Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων και η Φιλελληνική Εταιρεία διεκδικούν
την αναγνώριση της κλασικής παιδείας ως άυλης κληρονομιάς της ανθρωπότητας,
αλλά και την καθιέρωση παγκόσμιας ημέρας ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού.
Οι δύο επιδιώξεις συνδέονται και με τον εορτασμό της παγκόσμιας ημέρας
στη Νάπολη, τον Μάιο.
Κλασικά λύκεια είχαν πάρει μέρος σε «μαραθώνιο» ελληνικού λόγου,
ενώ το θέμα της κλασικής παιδείας είχε συζητηθεί σε εκδήλωση,
παρουσία πολιτικών και εκπροσώπων της αυτοδιοίκησης.
topontiki.gr
Δικό μας σχόλιο:
Την ίδια στιγμή που εμείς,
οι πανέξυπνοι
βαίνουμε ολοταχώς.........
.........προς σταδιακή κατάργησή τους.
Αφιερώνεται σε όλους και κυρίως αυτούς
που έχουν δημόσιο λόγο!
Σαν ένα δέντρο, αν κοπεί ή αν το ξεριζώσεις
Σαν δέντρο είναι η γραφή κι οφείλεις να τη σώσεις.
Γεννήθηκαν στην γλώσσα μας τόσες ωραίες σκέψεις
και τώρα εσύ μικρόνοα θέλεις να καταστρέψεις.
Αρθρογραφείς φιλολογείς μια θεωρία νέα:
δεν έχουν σύνδεση καμιά τα νέα με τ΄ αρχαία.
Κι όσο φτωχαίνει, η γλώσσα μας, τόσο και θα πληθαίνουν
και «δάνεια» πιο εύκολα στη γλώσσα μας θα μπαίνουν.
Απ΄ τη μανία την πολύ να εκσυγχρονιστούμε
στο τέλος ξένη και νεκρή τη γλώσσα μας θα πούμε.
Πάν Καρτσωνάκης
Υ.Γ: Αφιερώνεται σε όλους και κυρίως αυτούς
που έχουν δημόσιο λόγο και που τόσο αβασάνιστα
εισάγουν ξένες λέξεις αμετάφραστες δίχως να μπουν
στον κόπο να εξετάσουν αν θα μπορούσαν
να χρησιμοποιήσουν κάποια από την τόσο πλούσια Ελληνική.
Όπως επίσης και αυτό το ποίημα
του μεγάλου μας ποιητή Κωνσταντίνου Πέτρου Καβάφη
με την πρόβλεψη ότι
κάτι αυτό και κάτι τα «Γκρίκλις»
οσονούπω θα τα καταφέρουν.
Ποσειδωνιάταις τοις εν τω Τυρρηνικώ κόλπω
το μεν εξ αρχήςΈλλησιν ούσιν εκβαρβαρώσθαι Τυρρηνοίς
ή Pωμαίοις γεγονόσι και τήν τε φωνήν μεταβεβληκέναι,
τά τε πολλά των επιτηδευμάτων, άγειν δε μιάν τινα αυτούς
των εορτών των Ελλήνων έτι και νυν,
εν η συνιόντες αναμιμνήσκονται των αρχαίων ονομάτων τε
και νομίμων, απολοφυράμενοι προς αλλήλους
και δακρύσαντες απέρχονται.
AΘΗΝAΙΟΣ
Την γλώσσα την ελληνική οι Ποσειδωνιάται
εξέχασαν τόσους αιώνας ανακατευμένοι
με Τυρρηνούς, και με Λατίνους, κι άλλους ξένους.
Το μόνο που τους έμενε προγονικό
ήταν μια ελληνική γιορτή, με τελετές ωραίες,
με λύρες και με αυλούς, με αγώνας και στεφάνους.
Κ’ είχαν συνήθειο προς το τέλος της γιορτής
τα παλαιά τους έθιμα να διηγούνται,
και τα ελληνικά ονόματα να ξαναλένε,
που μόλις πια τα καταλάμβαναν ολίγοι.
Και πάντα μελαγχολικά τελείων’ η γιορτή τους.
Γιατί θυμούνταν που κι αυτοί
ήσαν Έλληνες —Ιταλιώται έναν καιρό κι αυτοί·
και τώρα πώς εξέπεσαν, πώς έγιναν,
να ζουν και να ομιλούν βαρβαρικά
βγαλμένοι — ω συμφορά! — απ’ τον Ελληνισμό.
Κωνσταντίνος Καβάφης
Από τα Κρυμμένα Ποιήματα
1877-1923, Ίκαρος 1993
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου