Η επιλογή της Αγγελοπούλου είχε πολλά προβλήματα
εξαρχής – και για λόγους συμβολισμού
και για λόγους ουσίας.
Αλλά και το μέχρι τώρα αποτέλεσμα είναι μάλλον αυτό που επιβεβαιώνει
όλες τις επιφυλάξεις που είχαν εκφραστεί.
Η επιλογή της Γιάννας Αγγελοπούλου ως επικεφαλής της Επιτροπής
για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 δεν ήταν μια καλή ιδέα
και φάνηκε από την αρχή.
Όσο του βγήκε η επιλογή του καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα
για την αντιμετώπιση της πανδημίας, που είχε να διαχειριστεί
κι έναν τεράστιο κίνδυνο, τόσο απέτυχε η επιλογή της Γιάννας Αγγελοπούλου
για τους εορτασμούς των 200 ετών από το 1821.
Ο Τσιόδρας πέτυχε ακριβώς εκεί που απέτυχε η Αγγελοπούλου.
Ένωσε τους Έλληνες και τους έκανε να νιώσουν περήφανοι που τα κατάφεραν.
Γι' αυτό και η τεράστια αποδοχή και επιδοκιμασία του από τη συντριπτική
πλειοψηφία των πολιτών, ενώ οι όποιες αποδοκιμασίες ήταν σχεδόν
περιθωριακές και οπωσδήποτε εξαιρετικά μειοψηφικές.
Πρώτα από όλα, η Γιάννα Αγγελοπούλου, ως μέλος της οικονομικής ελίτ
της χώρας (μιας ελίτ που δεν χαίρει και μεγάλης εκτίμησης από τον ελληνικό λαό),
δεν μπορεί και για λόγους καθαρά ταξικούς να συμβολίσει την ενότητα του λαού.
Δεύτερον, το όνομα της Γιάννας Αγγελοπούλου είναι συνδυασμένο
με τους Ολυμπιακούς Αγώνες που στοίχισαν πάρα πολλά στην ελληνική οικονομία,
αλλά άφησαν ελάχιστα πίσω για τους πολλούς.
Η Γιάννα Αγγελοπούλου συμβολίζει την Ελλάδα μιας εποχής
ψεύτικης ευμάρειας, του νεοελληνικού ονείρου του εύκολου πλουτισμού,
καθώς και όλης εκείνης της περιόδου που οδήγησε τη χώρα στην κρίση
και τη φτωχοποίηση της. Συμβολίζει την ελίτ που πάρταρε
μέχρι την ώρα του ναυαγίου και μετά μπήκε στις σωσίβιες λέμβους,
αφήνοντας τους άλλους να πνιγούν.
Ο Τσιόδρας, αντιθέτως, ένας άνθρωπος λαϊκής καταγωγής που κατάφερε
να σπουδάσει στο Χάρβαρντ χάρη στον μόχθο του και όχι χάρη στα λεφτά
ή τις γνωριμίες του, συμβολίζει ακριβώς αυτά που είχε ανάγκη η χώρα
μετά από όλη αυτή την παρακμή.
Συμβολίζει τον άνθρωπο της γνώσης, της προσπάθειας, της αριστείας,
της προσφοράς και της ενσυναίσθησης,
και όλα αυτά με μια υποδειγματική σεμνότητα.
Ένας σπουδαίος γιατρός που μπορούσε να έχει μια καλοπληρωμένη καριέρα
στις ΗΠΑ, αλλά επέλεξε να μείνει στην Ελλάδα και στο υποβαθμισμένο
δημόσιο ελληνικό νοσοκομείο.
Η πετυχημένη επιλογή του καθηγητή Τσιόδρα υποδεικνύει στον πρωθυπουργό
την ουσία και δείχνει τον δρόμο.
Μια χώρα που διδάσκεται από τα λάθη της δεν χρειάζεται να τα επαναλάβει.
Μια πτωχευμένη χώρα δεν χρειάζεται σύμβολα χλιδής,
αλλά αυτογνωσία και σεμνότητα.
Χρειάζεται στόχους που θα υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον
και έμπνευση που θα της βγάλει τον καλό της εαυτό.
Πηγή: www.lifo.gr
Απαραίτητη διευκρίνηση:
Όλα τα άρθρα γνώμης δεν εκφράζουν απαραίτητα
και την δική μας άποψη αλλά
τα δημοσιοποιούμε για να γίνουν αφορμή
για διάλογο και μόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου