Τρίτη 21 Μαΐου 2013

Έχουν μνήμες οι πέτρες!

  Έχουν μνήμες οι πέτρες.
             Των κεραμικών τα όστρακα
   και των μαρμάρινων γλυπτών τα θραύσματα
                       λένε ιστορίες.
            Έχουν οξειδωθεί με αναμνήσεις
     και οι αιώνες έχουν επάνω τους σταλάξει
                                ιστορίες
 που κανείς, σωστά, δεν μπορεί να διαβάσει
     παρεκτός ποιητές και αλαφροΐσκιωτοι,
              σαλιγκάρια και πεταλούδες . . . . . .
               κανένας άλλος καλλίτερα.

               Έχουν μνήμες οι πέτρες . . . .
               Έτσι όπως και τα κύτταρα.
                 Καρτσωνάκης Πάν 2009

The stones can recall.
                      The ceramic sherds
     and the pieces of the marble sculptures,
                       have stories to tell.
       They've been oxidized with memories
 and the centuries have dripped on them stories
     that no one can read, in the right way,
   except the poets and the "moonstrucked",
             the snails and the butterflies...
                      nobody else could.

                    Stones can recall. . . . . . . . .
            Like bodycells do, the same way.
                     Kartsonakis Pan 2009

 Πάνω στις πέτρες χάραζαν
          δρόμους τα σαλιγκάρια
       κι ο ήλιος μας τους διάβαζε
               κι έλεγε ιστορίες
  για τους ανθρώπους που δωσαν
         μορφή σ' αυτές τις πέτρες
         τον άνεμο και τη βροχή
           που άφησαν σημάδια.
          
           Οι πέτρες είναι ανοικτό
            βιβλίο που διαβάζουν
            αρχαιολόγοι, ποιητές
              αλλά και γεωλόγοι.

      Οι πέτρες που τις χάιδεψαν
            κτίστες και λιθοξόοι
     κι έφτιαξαν σπίτια και ναούς,
              μέγαρα, πυραμίδες
       είναι οι πέτρες που κοιτάς
             ανάμεσα στα χόρτα
       και χάραξες, με τον σουγιά,
                μια ημερομηνία.
         Καρτσωνάκης Πάν 
Διόλου δεν έφυγαν
Αναπνέουν ακόμη εδώ.
Σαν τα λουλούδια την Άνοιξη.
Υπάρχει το άρωμά τους.
Αγριολούλουδα που επιμένουν.

Τι και αν ρήμαξαν τα σπίτια τους,
βεβήλωσαν τα ιερά τους,
έσπασαν τ αγάλματα με τη μορφή τους
κι έκαψαν τα γραφτά τους.
Υπάρχουν ακόμη εδώ!

Γκρέμισαν κι έφεραν στο έδαφος
 τους ιερούς ναούς τους.
Ξερίζωσαν τη θύμησή τους;

Όχι δεν έφυγαν ποτέ από τη χώρα τους.
Υπάρχουν πάντοτε στη γη που τους ξεγέννησε.
Διόλου δεν έφυγαν κυνηγημένοι.
Αναπνέουν ακόμη.
Το άρωμά τους υπάρχει ακόμη εδώ.
Όσες γενιές και να περάσουν.
                     Πάν Καρτσωνάκης



Αντιγραφή, το τραγούδι, που κέρδισε την Eurovision 2013;

Ακούστε και το πρωτότυπο 
μουσικό κομμάτι 
που έγινε η αντιγραφή.

Βραχογραφίες 5.000 ετών και ο κυκλαδικός πολιτισμός!

Ο κυκλαδικός πολιτισμός ήταν πολύ πιο διαδεδομένος 
από ότι υποθέταμε μέχρι τώρα. 
Έφτανε, όπως δείχνει ένα σημαντικό νέο εύρημα,
 τουλάχιστον μέχρι τα Δωδεκάνησα
Ίσως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για έναν αιγαιακό 
πολιτισμό, ήδη από εκείνη την εποχή, 
όπως εκτιμούν -μιλώντας με φειδώ πάντως- αρχαιολόγοι 
που ασχολούνται με τις Κυκλάδες.
Βραχογραφίες εκείνης της εποχής, που εντοπίστηκαν
 στο Βαθύ Αστυπάλαιας, οδηγούν τις σκέψεις 
των επιστημόνων προς τα εκεί.
Όπως ανέφερε ο ακαδημαϊκός 
Βασίλειος Πετράκος, παρουσιάζοντας
 το έργο της αρχαιολογικής εταιρείας 
για το 2012, ο Ανδρέας Βλαχόπουλος σε έρευνές του
 αποκάλυψε μεγάλο αριθμό προϊστορικών 
βραχογραφιών στις επιφάνειες των δολομιτικών
 ασβεστολίθων του ακρωτηρίου.
Σε τρεις διαμορφωμένες ατραπούς, που κατέληγαν 
σε πυλίδες εισόδου προς την πρωτοκυκλαδική 
ακρόπολη, υπήρχαν μεγάλης κλίμακας βραχογραφίες 
πλοίων, μήκους έως 70 εκατοστών, κατακόρυφων 
εγχειριδίων και σπειρών.
Βραχογραφίες διαπιστώθηκαν και σε άλλα σημεία 
του ακρωτηρίου και η τυπολογία τους είναι 
πρωτοκυκλαδική (3η χιλιετία π.Χ.). 
Ευρήματα όπως αυτά «επεκτείνουν τη γεωγραφική 
έκταση του πρωτοκυκλαδικού πολιτισμού», 
τόνισε ο κ. Πετράκος.
Τα πλοία είναι κωπήλατα, τρία από αυτά έχουν
 στην πλώρη τους ψάρια και άλλα διάφορα θέματα 
και είναι απολύτως αντίστοιχα με όσα απεικονίζονται
 στα τηγανόσχημα σκεύη της Χαλανδριανής
 και σε βραχογραφίες στη Νάξο.
Βραχογραφίες σε πυκνή διάταξη φανερώθηκαν
 και στην ανασκαφή που διενεργεί στον Στρόφιλα 
της Άνδρου η Χριστίνα Τελεβάντου.
 Πρόκειται για καλλιτεχνήματα της Νεολιθικής Εποχής, 
είναι δηλαδή αρχαιότερα από εκείνα της Αστυπάλαιας.
«Η πληθώρα των απεικονίσεων πλοίων 
στον Στρόφιλα, οι οποίες είναι πλέον των εκατό, 
καταδεικνύει ότι αποτελεί το κυρίαρχο σύμβολο
 ενός οικισμού με ναυτικό χαρακτήρα, 
μίας θαλάσσιας δύναμης στην περιοχή», 
σημείωσε ο κ. Πετράκος.
Παρότι τα οικονομικά της εταιρείας είναι 
περιορισμένα, ξεκίνησε μία νέα έρευνα και, μάλιστα,
 σε περιοχή ιδιαίτερου ενδιαφέροντος,
 στα Αστέρια της Γλυφάδας.
 Η Κωνσταντίνα Καζά ανέσκαψε πρωτοελλαδικό 
νεκροταφείο σε λόφο ερευνώντας μερικώς
 προϊστορικό λιθοσωρό, πιθανώς δημιούργημα
 απορριμμάτων εργαστηρίου λιθοτεχνίας. 
Ερευνήθηκε επίσης θαλαμωτός τάφος.

Δωρικός ναός.
Στη Θουρία Μεσσηνίας έγινε κατά το περασμένο έτος 
η πλήρης αποκάλυψη δωρικού ναού, αφιερωμένου
 στον Ασκληπιό και στην Υγεία, 
από την Ξένη Αραπογιάννη.
Έτσι μπορούν να διαπιστωθούν οι διαστάσεις του, 
που ήταν 9,40 επί 6,10 (εσωτερικά 8,80 επί 5,50).
 Εντοπίστηκε, επίσης, πώρινος ορθογώνιος βωμός, 
τμήμα του οποίου βρίσκεται κάτω από τα θεμέλια 
της εκκλησίας της Παναγίτσας, όπως συμβαίνει
 και με μικρότερο, λίθινο κυλινδρικό βωμό.
Στη γειτονική Αρχαία Μεσσήνη ολοκληρώθηκε
η αποχωμάτωση της βόρειας στοάς της αγοράς 
και εντοπίστηκαν, ανάμεσα σε άλλα, μέλη από ψαμμίτη
 από τον δεύτερο όροφο. 
Τρίτη λίθινη τράπεζα αγορανόμου για τη μέτρηση
 στερών και υγρών ήρθε στο φως.
Στον Άγιο Βασίλειο Λακωνίας, η Αδαμαντία 
Βασιλογάμβρου ανέσκαψε ακόμη ένα δωμάτιο 
στο κτίριο μινωικής εποχής που έχει εντοπίσει.
Η μορφή των λειψάνων που μέχρι τώρα έχουν 
αποκαλυφθεί, κατά την ανασκαφέα, οδηγεί 
στο συμπέρασμα ότι ίσως αποτελούν μία κεντρική αυλή
 με στοά στις δύο πλευρές της.
Χάλκινο μινωικό ειδώλιο, κύπελλα διαφόρων τύπων,
 κυρίως κωνικά, χάλκινο κύπελλο ωραίας τέχνης
 σε θραύσματα, κύλικες με αστραγάλους 
και με κέρατο αιγοειδούς είναι μερικά 
από τα ευρήματα της Έφης Σαπουνά-Σακελλαράκη 
στη Ζώμινθο.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΩΤΤΗ
ethnos.gr


Μνήμες από την Κατοχή ζωντάνεψαν στην Κρήτη.

Στο «Γολγοθά» των Χανίων το «τίμιο ξύλο» 
που έδεναν τους πατριώτες πριν την εκτέλεση.
Μνήμες από την περίοδο της γερμανικής κατοχής 
στην Κρήτη «ζωντάνεψαν» απόψε στην τοποθεσία 
«Γολγοθάς» στην Αγιά Χανίων, όπου μεταφέρθηκε
 το τίμιο ξύλο της ιστορίας της Κρήτης,
 όπως έχει χαρακτηριστεί, δηλαδή ο κορμός
 στον οποίο έδεναν τους πατριώτες που προόριζαν
 κάθε μέρα για εκτέλεση
 τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής.
Ο στύλος είναι απόκτημα του Ιστορικού Αρχείου
 Κρήτης και μεταφέρθηκε στο σημείο όπου 
γίνονταν οι εκτελέσεις, τοποθετημένος 
σε στρατιωτικό όχημα. Κατά την άφιξή του 
στο χώρο της τελετής αποδόθηκαν τιμές
 από στρατιωτική μπάντα.
Ο στύλος έχει ύψος περίπου 1.30 μέτρο, δηλαδή 
όπου βρισκόταν η καρδιά των τυφεκιζόμενων.
Ιδιαίτερη στιγμή για την τελετή,
 που παρακολούθησαν εκπρόσωποι των αρχών,
 συγγενείς εκτελεσθέντων
 και πολύς κόσμος, ήταν η παρουσία
 ενός Νεοζηλανδού βετεράνου πολεμιστή, ο οποίος 
σε ηλικία 97 ετών βρέθηκε για τρίτη φορά 
στην Κρήτη και κατέθεσε στέφανο στο σημείο 
όπου τοποθετήθηκε ο στύλος.
O Γολγοθάς βρίσκεται στην παλιά κοινότητα 
του Γαλατά, πίσω από τις φυλακές της Αγιάς. 
Ονομάστηκε έτσι από τους ντόπιους καθώς εκεί 
στη διάρκεια της κατοχής εκτελέστηκαν
 από τους Γερμανούς πάνω από 130 πατριώτες.
Η εκδήλωση ήταν ενταγμένη στο πρόγραμμα
 των εκδηλώσεων για την 72η επέτειο 
της Μάχης της Κρήτης.

Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

Πόνι υιοθέτησε προβατάκι.

Το θηλάζει σαν να ήταν δικό της!
Ένα ορφανό προβατάκι υιοθέτησε ένα θηλυκό πόνι 
που ζει στην περιοχή Black Mountains στην Ουαλία.
Η θετή μητέρα μάλιστα το αφήνει να θηλάζει, 
σαν να ήταν δικό της.
Όταν η ιππέας Georgina Hirst πρωτοείδε το θέαμα, 
χρειάστηκε να σκουπίσει τα μάτια της 
και να κοιτάξει ξανά, γιατί δεν πίστευε
αυτό που έβλεπε, γράφει η Daily Mail.
Στην ιδιαίτερη σχέση τους όμως τελικά παρενέβη 
ο κτηνίατρος, καθώς σύμφωνα με τον ίδιο το θηλυκό πόνι
 δεν παράγει αρκετό γάλα για να ταΐσει 
τόσο το δικό της μικρό, όσο και το καινούριο μέλος
της οικογένειάς της!

Οι αγωνιστές της Κρήτης, τιμώντας την καταγωγή τους, αντιμετώπιζαν με ανδρεία τη λύσσα Γερμανών και Ιταλών.



Λιβάδι σπαρμένο άγουρες μαργαρίτες,
 λίγο πριν ανοίξουν, σκορπώντας το θάνατο, 

έμοιαζε ο ουρανός των Χανίων, την αυγή

 της 20ης Μαΐου του 1941. 

Χιλιάδες εχθρικά αλεξίπτωτα κατέκλυσαν 
το αεροδρόμιο του Μάλεμε, κουβαλώντας 
στις αποσκευές τους το σχέδιο "Ερμής", 
το οποίο είχε εμπνευστεί λίγες ημέρες νωρίτερα
ο στρατηγός KurtStudend.
Ο διοικητής της 7ης μεραρχίας αλεξιπτωτιστών, 
μάλιστα, είχε εξασφαλίσει την συγκατάθεση 
του Αδόλφου Χίτλερ, διαβεβαιώνοντάς τον ότι
 "η κατάληψη της Κρήτης αποτελεί εύκολη 
και λαμπρή επιχείρηση που σταθεροποιεί
 τη γερμανική αεροπορική κυριαρχία στη Μεσόγειο
 και εξασφαλίζει άλλες στρατιωτικές ωφέλειες".

Άγνοια είχε από κρητική ψυχή...

Λίγες ώρες αργότερα, 

οι δυνάμεις των εισβολέων σφυροκοπούσαν

 από αέρος το Ρέθυμνο 
 και το Ηράκλειο.
40.000 Ελλήνων, Βρετανών και Νεοζηλανδών
 στρατιωτών, υπό την ηγεσία του στρατηγού
 Μπέρναρντ Φράιμπεργκ, έχοντας στη διάθεσή τους 
λιγοστό απαρχαιωμένο οπλισμό, προσπαθούσαν 
να υπερασπιστούν την τιμή των Κρητών
 και όλων των Ελλήνων.

Και τα κατάφεραν...

12 ολόκληρες ημέρες οι αγωνιστές της Κρήτης, 

τιμώντας την καταγωγή τους, αντιμετώπιζαν

 με ανδρεία τη λύσσα Γερμανών και Ιταλών 
που ολοένα και μεγάλωνε.
Η αντίσταση των πολεμιστών της Μεγαλονήσου
 προκάλεσε πονοκέφαλο στις δυνάμεις του Άξονα.

Οι απώλειες των κατακτητών απρόσμενες 

και δυσβάσταχτες.

- Πως γίνεται μια χούφτα ανθρώπων με μοναδικά τους

 όπλα τα μαχαίρια, τα σκουριασμένα όπλα 
της Κρητικής Επανάστασης, τα χέρια
 και τη λεβεντιά τους να καταφέρνουν 
να γελοιοποιούν μια υπερδίναμη; φαίνεται
 να τριγύριζε στο μυαλό των γερμανών.
Δώδεκα μέρες βάστηξαν οι υπερασπιστές της Κρήτης. 
Δώδεκα μέρες ήταν αρκετές για να δοξάσουν την Κρήτη...
Έπειτα οι Σύμμαχοι έφυγαν. Τα πόδια λύγισαν.
 Η ελπίδα έσβησε και Μάχη τελείωσε. 
Για λίγο μονάχα. Τα βουνά της Κρήτης αμέσως 
έγιναν ορμητήρια της αντίστασης και άνοιξαν
 το δρόμο για την απελευθέρωση.












Η Μάχη της Κρήτης μέρα προς μέρα...

20 Μαΐου 1941

Τις πρώτες πρωινές ώρες αρχίζει

 η Γερμανική επίθεση. Το αεροδρόμιο του Μάλεμε
 δέχεται βομβαρδισμό από το επίλεκτο σώμα
 των γερμανικών αλεξιπτωτιστών. 
Το απόγευμα της ίδιας μέρας αρχίζει η επίθεση 
στο Ρέθυμνο και το Ηράκλειο. 
Οι Σύμμαχοι των Ελλήνων, προετοιμασμένοι 
καθώς ήταν -εφόσον γνώριζαν ήδη το σχέδιο
 των Γερμανών- αντιμετωπίζουν με επιτυχία 
τις εχθρικές επιθέσεις.
21 Μαΐου 1941
Κανένα από τα αεροδρόμια δεν είχε πέσει 
στα χέρια των δυνάμεων του Άξονα. 
Οι αλεξιπτωτιστές, το ισχυρό όπλο των Γερμανών,
 μοιάζουν έρμαιο στις διαθέσεις των Συμμάχων, 
ενώ πολυάριθμα γερμανικά αεροπλάνα 
καταλήγουν στο έδαφος, 
χτυπημένα από τα ελληνικά πυρά.
Ο επικεφαλής των Γερμανών, ευρισκόμενος
 σε απόγνωση σκέφτεται το ενδεχόμενο της αυτοκτονίας.
 Την ίδια ώρα, στο Ηράκλειο
 και στο Ρέθυμνο οι εισβολείς αποτυγχάνουν.
Οι προσπάθειές τους να αποβιβάσουν στρατεύματα 
από τη θάλασσα πέφτουν στο κενό. 
Το απόγευμα της ίδιας μέρας, αλεξιπτωτιστές
 του 1ου συντάγματος καταφέρνουν να θέσουν 
υπό τον έλεγχό τους το αεροδρόμιο του Μάλεμε.


















22 Μαΐου 1941

Η γερμανική αεροπορία εξαπολύει σφοδρή επίθεση 

κατά του αγγλικού ναυτικού, βυθίζοντας πολλά πλοία.

 Γίνεται προσπάθεια ανακατλάληψης
 του αεροδρομίου του Μάλεμε από ελληνικές 
και συμμαχικές δυνάμεις χωρίς αποτέλεσμα. 
Η 5η ορεινή μεραρχία αντεπιτίθεται και διεξάγονται 
μερικές από τις πιο αιματηρές μάχες όλης της επιχείρησης.
 Οι Έλληνες και οι σύμμαχοι πολεμούν 
υποχωρώντας, όμως υποκύπτουν στην τέλεια 
οργάνωση και τον εξοπλισμό του εχθρού.
23 Μαΐου 1941
Ο Τσόρτσιλ στέλνει μήνυμα στο στρατηγείο 
και τονίζει «Η μάχη της Κρήτης πρέπει να κερδιθεί».
24 Μαΐου 1941
Οι βομβαρδισμοί των πόλεων της Κρήτης συνεχίζονται.
 Στα Χανιά, οι Γερμανοί παίρνουν την πρωτοβουλία
 των κινήσεων. Οι υπερασπιστές του Ρεθύμνου
 και του Ηρακλείου δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν
 τη μάχη «μέχρις εσχάτων».














25 Μαΐου 1941

Οι Γερμανοί 
καταλαμβάνουν την Κάντανο.

26 Μαΐου 1941
Καταλαμβάνεται ο Γαλατάς.
 Οι Συμμαχικές δυνάμεις μάχονται
 για να προστατέψουν τα Χανιά. 
Ο στρατηγός Φρόϊμπεργκ με δήλωσή του
 επισημαίνει τη δύσκολη θέση στην οποία 
έχουν περιέλθει οι συμμαχικές δυνάμεις.
27 Μαΐου 1941
Ο αρχιστράτηγος της Μέσης Ανατολής Ουέιβελ
 στέλνει μήνυμα να αποχωρήσουν οι συμμαχικές δυνάμεις 
από την Κρήτη. Για τη μεταφορά και διάσωσή τους
 στέλνονται πλοία του βρετανικού στόλου.
Αυτή τη μέρα καταλαμβάνονται τα Χανιά 
και το λιμάνι της Σούδας.
28 Μαΐου 1941
Αρχίζει η αποχώρηση των συμμαχικών δυνάμεων
 προς τα Σφακιά. Οι Βρετανοί χωρίς να ενημερώσουν 
τις Ελληνικές δυνάμεις τη νύχτα εκκενώνουν 
την πόλη του Ηρακλείου και επιβιβάζονται στα πλοία
 που για το σκοπό αυτό καταφθάνουν στο λιμάνι. 
Εν τω μεταξύ Ιταλικά στρατεύματα που προέρχονται 
από τα Δωδεκάνησα, αποβιβάζονται στην Σητεία
 και καταλαμβάνουν το νομό Λασιθίου.


















29-30 Μαΐου 1941

Το Ηράκλειο και το Ρέθυμνο πέφτουν 

στα χέρια των Γερμανών.

30 Μαΐου 1941
Ο στρατηγός Φράϊμπεργκ αποχωρεί 
από την Κρήτη.
1η Ιουνίου 1941
Ολοκληρώνεται η αποχώρηση των Βρετανικών 
δυνάμεων, που είχαν συγκεντρωθεί στα νότια παράλια
 της Κρήτης. Με πλοία του συμμαχικού στόλου 
μεταφέρονται στην Αίγυπτο. Μαζί τους αποχωρούν 
και ο βασιλιάς και η Ελληνική κυβέρνηση.
Οι δυνάμεις που δεν κατορθώνουν να επιβιβαστούν 
στα πλοία, 5.500 περίπου άτομα, παραδίδονται, 
συλλαμβάνονται ή καταφεύγουν στα βουνά, 
για να συνεχίσουν τον αγώνα κατά των κατακτητών. 

















Η Γερμανική κατοχή απλώνεται σε όλο το νησί. 
Η σημαία του Τρίτου Ράιχ κυματίζει, 
δίνοντας το έναυσμα για την έναρξη 
της αντίστασης του κρητικού λαού.
Του Μανώλη Φουσκολαγουδάκη

Οι «κινούμενοι» βράχοι της Κοιλάδας του Θανάτου.

Οι επιστημονικές ερμηνείες
 πίσω από το παράξενο φαινόμενο.
Αν πάει κανείς στην Κοιλάδα του Θανάτου
 στην Καλιφόρνια, δεν μπορεί να μην προσέξει
 τους διάσπαρτους βράχους που βρίσκονται 
στην κοίτη της ξεραμένης λίμνης Ρέιστρακ. 
Πίσω τους έχουν ίχνη συρσίματος μήκους
 εκατοντάδων μέτρων, πράγμα που σημαίνει ότι
 κινήθηκαν με κάποιον τρόπο στο έδαφος. 
Κανείς δεν έχει δει έναν να κινείται, 
όμως αποτελούν το επίκεντρο μιας επιστημονικής
 διένεξης που κρατά δεκαετίες.
Σαν εξήγηση του φαινομένου έχει προταθεί
 η αιολική ενέργεια: Από το 1940 που παρατηρήθηκε
 το φαινόμενο οι επιστήμονες έχουν υποστηρίξει
 την πιθανότητα της μετακίνησης λόγω 
πανίσχυρων ανέμων.
 Ωστόσο, κάποιοι ισχυρίζονται
 πως η θεωρία αυτή δεν ευσταθεί. 
Υποστηρίζουν πως δεν μπορεί να ερμηνεύσει 
τη μετακίνηση των βράχων που, ενώ αρχικά 
βρίσκονται ο ένας δίπλα στον άλλον,
 στη συνέχεια μετακινούνται με διαφορετική 
ταχύτητα και εν τέλει καταλήγουν
 σε τελείως διαφορετικά σημεία. 
Επιπλέον, οι υπολογισμοί με βάση τη φυσική
 δεν επιβεβαιώνουν τη θεωρία αυτή, καθώς 
θα χρειαζόντουσαν άνεμοι με ταχύτητα 
εκατοντάδων χιλιομέτρων την ώρα 
για να μετακινήσουν κάποιες από αυτές τις πέτρες.
Μερικοί επιστήμονες υποστηρίζουν πως 
για τις μετακινήσεις αυτές ευθύνεται ο συνδυασμός 
ισχυρών ανέμων και πάγου στην επιφάνεια του εδάφους. 
Την άνοιξη, οι βροχές και ο πάγος των κοντινών λόφων 
που λιώνει αφήνουν τους βράχους μισοβυθισμένους 
σε ρηχές λιμνούλες. 
Καθώς η θερμοκρασία μειώνεται απότομα τη νύχτα, 
συχνά σχηματίζεται πάγος γύρω από τη βάση ενός βράχου. 
Αυτό δίνει τη δυνατότητα στους δυνατούς νυκτερινούς 
ανέμους να σπρώξουν το βράχο κατά μήκος της λίμνης. 
Το φαινόμενο αυτό είναι εφικτό επειδή η κοίτη 
της Ρέιστρακ είναι επίπεδη και σχετικά λεία, επομένως
 στην επιφάνειά της οι άνεμοι μπορούν
 να αναπτύξουν ταχύτητες που υπερβαίνουν 
τα 140 χιλιόμετρα την ώρα.
Όποια κι αν είναι η αλήθεια, η κίνηση δεν πρέπει 
να υπερβαίνει χρονικά το ένα λεπτό κάθε φορά 
και μάλλον είναι κάτι που συμβαίνει
 εξαιρετικά σπάνια – κάθε μερικά χρόνια δηλαδή. 
Αυτός ίσως είναι ο λόγος για τον οποίο οι βράχοι
 της Ρέιστρακ έχουν παραμείνει 
ένα από τα ανεξήγητα καιρικά φαινόμενα του πλανήτη.
http://www.newsbeast.gr/


Προσοχή, με το Face, στα αιτήματα φιλίας που δέχεστε!



Τους βλέπεις και πονάς!







Δε συγκρίνονται στην παραξενιά! (Φωτογραφίες)

Ό,τι πιο «κουφό» κυκλοφορεί.
http://www.newsbeast.gr/