Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013
Η Θεσσαλονίκη και η Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων. (Βίντεο)
Η Θεσσαλονίκη ιδρύθηκε από τον Κάσσανδρο
και έλαβε το όνομά της προς τιμήν
της συζύγου του, Θεσσαλονίκης,
η οποία ήταν ετεροθαλής αδελφή
του Μεγάλου Αλεξάνδρου και κόρη του Φιλίππου Β’
και της πέμπτης συζύγου του,
της Θεσσαλής πριγκίπισσας Νικησιπόλης.
Το όνομά της προέρχεται από τη σύνθεση
των λέξεων Θεσσαλῶν και Νίκη,
σε ανάμνηση της νίκης
των Μακεδόνων και του Κοινού των Θεσσαλών
έναντι του τυραννικού καθεστώτος των Φερών
και των συμμάχων της, Φωκέων,
στο πλαίσιο του Γ’ Ιερού Πολέμου.
Η Φύση για άλλη μια φορά έδειξε τη δύναμή της!
Η χρόνια απόθεση σκουπιδιών
έκανε ένα... θαύμα.
Κανείς δεν θα πίστευε τα τελευταία χρόνια
του 19ου αιώνα πως μια περιοχή που εξελίσσεται
σε χωματερή, με την αλλαγή του αιώνα
θα ανακηρύσσονταν προστατευόμενη περιοχή.
Ωστόσο, αυτό ακριβώς συνέβη στην παραλία
που είναι γνωστή με το όνομα Glass Beach
και βρίσκεται λίγο έξω από το Fort Bragg
στην Καλιφόρνια.
Οι κάτοικοι, ελλείψει χώρου περισυλλογής σκουπιδιών
και με τη θάλασσα τόσο κοντά, σκέφτηκαν
πως η λύση ήταν απλή και..προφανής!
Θα έριχναν τα σκουπίδια από την άκρη ενός γκρεμού
σε μια παραλία της περιοχής τους!
Ο συνεχώς αυξανόμενος πληθυσμός της πόλης,
αλόγιστα-για να μην πούμε και με χαρά
(πρέπει να ομολογήσουμε πως το να πετάς σκουπίδια
από ένα γκρεμό είναι πιο διασκεδαστικό
απ’ το να βγάζεις απλά τα σκουπίδια έξω) συνέχισε
να πετάει να σκουπίδια του εκεί για χρόνια.
Το έκαναν με ευχαρίστηση και ακατάπαυστα.
Οικιακές συσκευές, μηχανικά εξαρτήματα,
ολόκληρα αυτοκίνητα και φυσικά γυαλιά έπεφταν
από εκείνη την άκρη του γκρεμού στην παραλία.
Ώσπου, η περιοχή απέκτησε ένα νέο όνομα:
Οι Χωματερές (The Dumps).
Κάπου στη δεκαετία του 1960, η ηγεσία της πόλης
μαζί με το τοπικό συμβούλιο ύδατος, αναγκάστηκε
να δώσει ένα τέλος σ’ αυτή την κατάσταση,
δημιουργώντας ένα νέο χώρο ρίψης απορριμάτων
και κλείνοντας την παραλία χαρακτηρίζοντας
την ως παράνομη χωματερή.
Ακολούθησε μια μεγάλη προσπάθεια ώστε
να επιτευχθεί ο καθαρισμός της παραλίας.
Τα τοξικά και μεγάλα κομμάτια
των σκουπιδιών απομακρύνθηκαν.
Ένα πράγμα μόνο, ήταν ακατόρθωτο
πια να γίνει. Να μαζέψουν τα γυαλιά.
Οι δεκαετίες φθοράς που πέρασαν πάνω απ” αυτά
τα κομμάτια γυαλιών που είχαν ριχτεί στην παραλία,
είχαν ολοκληρώσει ήδη το έργο τους.
Τα καιρικά φαινόμενα και τα κύματα, αναδεύοντας
τα γυαλιά , τα είχαν σπάσει, σφυροκοπήσει
και μετατρέψει σε λεία, μικρά, στρογγυλεμένα
αντικείμενα – εκατομμύρια απ’ αυτά!
Ετσι, στα πρώτα χρόνια του αιώνα μας,
η προηγούμενη ονομασία «The Dumps»
αντικαταστάθηκε από μια νέα, πιο ελκυστική
«Glass Beach»(Γυάλινη παραλία).
Aυτή τη στιγμή η παραλία είναι ένας δημοφιλής
τουριστικό προορισμός, απαράμιλλης ομορφιάς.
Οι επισκέπτες συρρέουν κατά εκατοντάδες
με την επιθυμία, φεύγοντας να πάρουν κάποια
κομμάτια γυαλιού μαζί τους, αλλά η ειρωνεία είναι,
πως αυτά τα γυαλιά που κάποτε ήταν παράνομο
να τα πετάξεις σ’αυτή την παραλία, είναι πλέον
παράνομο να τα απομακρύνεις απ’ αυτήν!
Η Φύση για άλλη μια φορά έδειξε τη δύναμή της!
Ένα δωμάτιο από σοκολάτα! (Φωτογραφίες)
Το εμπορικό κέντρο «Kaliningrad Plaza»
στη Λιθουανία βρήκε έναν πρωτότυπο τρόπο
για να γιορτάσει τα πέντε χρόνια λειτουργίας του.
Ανέθεσε στη γλύπτρια Elena Climent
να δημιουργήσει ένα δωμάτιο 20 τετραγωνικών μέτρων
εξ ολοκλήρου από σοκολάτα!
Το «λαχταριστό» δωμάτιο κατασκευάστηκε μέσα
στο εμπορικό κέντρο, όπου παρέμεινε λίγο χρονικό
διάστημα για διαφημιστικούς λόγους,
και περιλαμβάνει σοκολατένια έπιπλα, κουρτίνες,
χαλιά, διάφορα διακοσμητικά αντικείμενα,
ακόμη και τζάκι, όλα φτιαγμένα
μόνο από λευκή και σοκολάτα γάλακτος!
Η γλύπτρια δήλωσε: «Όσο χρόνο κράτησε
η δημιουργία του δωματίου διασκεδάσαμε πολύ
και γελάσαμε ακόμη πιο πολύ!
Προσέξαμε όλες τις λεπτομέρειες των αντικειμένων
και των επίπλων έτσι ώστε να μοιάζουν όσο το δυνατόν… αληθινά, συνθέτοντας ένα κανονικό δωμάτιο
όπου δεν του λείπει τίποτα.
Ακόμη και σκάκι φτιάξαμε!
Η σοκολάτα είναι ένα υλικό δύσκολο στη γλυπτική,
γιατί πρέπει να τη διατηρείς συνεχώς
σε συγκεκριμένη θερμοκρασία (22-24 βαθμούς Κελσίου)
έτσι ώστε ούτε να λιώνει αλλά ούτε και να είναι
πολύ σκληρή, δυσκολεύοντας τη λάξευση.
Επιπλέον έπρεπε να χρησιμοποιούμε εναλλάξ
λευκή και σοκολάτα γάλακτος, γεγονός
που μας δυσκόλεψε ακόμη περισσότερο.
Γιατί όταν χειρίζεσαι στη γλυπτική ένα μόνο υλικό
(μάρμαρο, πέτρα, ξύλο, πάγο κ.λπ.) τα πράγματα
είναι πιο εύκολα. Η βασική διαφορά με τη γλυπτική
στη σοκολάτα συγκριτικά με άλλα υλικά
είναι… η μυρωδιά!
Το άρωμα της σοκολάτας είναι μοναδικό
και δημιουργεί στο τέλος μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα…
Αφήστε που συνεχώς… λιγουρεύεσαι
να φας ένα κομμάτι!».
Το «σοκολατένιο» δωμάτιο δέχτηκε πολλούς
επισκέπτες μέχρι τις 18 Νοεμβρίου, οπότε κόπηκε
σε μικρά κομμάτια και μοιράστηκε στον κόσμο!
Αξίζει να σημειώσουμε ότι το εμπορικό κέντρο
«Kaliningrad Plaza» έχει συνεργαστεί
με τον Καρλ Λάγκεφερντ σε παρόμοια projects.
----------------------
Πηγή: perierga.gr
Ένα ταγκό και τα Ελληνικά σε άλλες γλώσσες! (Βίντεο)
ΟΙ APURIMAC ΣΥΝΑΝΤΟΎΝ
ΤΗΝ ΕΛΛΗ ΠΑΣΠΑΛΑ ΣΕ ΕΝΑ ΜΟΝΤΕΡΝΟ
TANGO ΜΕ ΑΡΓΕΝΤΙΝΙΚΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ
ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ
ΕΧΟΥΝ ΡΙΖΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ.
ΕΝΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ
ΣΤΟΥΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟΥΣ
ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΜΕ ΤΕΛΙΚΟ
ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.
ΜΟΥΣΙΚΗ/ΣΤΙΧΟΙ: DANIEL ARMANDO
ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ
Μικρός Ήρως 2012.
EL GRUPO APURIMAC SE ENCUENTRA
CON LA CANTANTE GRIEGA ELLI PASPALA
EN UN NUEVO TANGO QUE, SI BIEN ESCRITO
EN ESPANOL, TODAS LAS PALABRAS SON
DE ORIGEN GRIEGO. UN VIAJE
POR LAS CALLES DE ATENAS LLENO
DE MELANCOLIA DONDE
LA META FINAL ES ... EL HOMBRE..
Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013
Της γενιάς μου βασιλιά, πιες αθάνατο νερό. (Σαν σήμερα έφυγε)
Ο Νίκος Ξυλούρης ή Ψαρονίκος,
(7 Ιουλίου 1936 - 8 Φεβρουαρίου 1980)
γεννήθηκε το 1936, στο ορεινό χωριό
Ανώγεια Μυλοποτάμου Ρεθύμνου της Κρήτης
από οικογένεια με μουσική παράδοση και πολλούς
λυράρηδες. Στα πέντε του χρόνια, όταν οι Γερμανοί
έκαψαν το χωριό του, ξεριζώθηκε από τον τόπο του
μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους, οι οποίοι
μεταφέρθηκαν σε χωριό της επαρχίας Μυλοποτάμου
όπου παρέμειναν μέχρι
και την απελευθέρωση της Κρήτης.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Ο Νίκος Ξυλούρης στην ακμή της καριέρας του
αντιλήφθηκε ότι έχει καρκίνο.
Μετά από μεγάλο αγώνα, πολλαπλές εγχειρήσεις
και αρκετή ταλαιπωρία έχασε τη μάχη
στο Νοσοκομείο Πειραιώς στις 8 Φεβρουαρίου 1980
σε ηλικία μόλις 43 χρονών.
Με τη φωνή και το ήθος του σημάδεψε
τα χρόνια της χούντας, την αντίσταση σε αυτήν,
αλλά και τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Όπως ο ίδιος έλεγε μετά τη μεταπολίτευση,
αναφερόμενος στους ανθρώπους
της μουσικής βιομηχανίας "
εγώ τους ίδιους ανθρώπους έβλεπα να κανονίζουν
επί χούντας, τους ίδιους βλέπω και τώρα"
Περισσότερα:http://el.wikipedia.org/wiki
Έβαλε ο Θεός σημάδι
παλικάρι στα Σφακιά
κι ο πατέρας του στον Άδη
άκουσε μια τουφεκιά.
Της γενιάς μου βασιλιά,
μην κατέβεις τα σκαλιά.
Πιες αθάνατο νερό
να νικήσεις τον καιρό.
Έβαλε ο Θεός σημάδι
παλικάρι στα Σφακιά
κι η μανούλα του στον Άδη
τράβηξε μια χαρακιά.
Της καρδιάς μου βασιλιά
με τον ήλιο στα μαλλιά,
μην περνάς τη χαρακιά
η ζωή είναι πιο γλυκιά.
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Δικό μας σχόλιο:
Ήταν σαν και σήμερα
που η φωνή του και ο ίδιος
ήπιε το αθάνατο νερό.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)