Τεμαχίσαμε τον χρόνο σε μικρά
πολύ μικρά κομματάκια
ώρες και δευτερόλεπτα
και αυτά σε πολύ μικρότερα.
Τον πακετάραμε ύστερα σε μέρες,
μήνες και χρόνια
και νομίσαμε ότι κάτι καταφέραμε.
Ουτοπία;
Στην πραγματικότητα
δεν καταφέραμε τίποτα.
Ο χρόνος, κυρίαρχος του παιχνιδιού
εξακολουθεί να μας βγάζει
την γλώσσα του περιπαικτικά.
Αρχή και τέλος.
Άλφα και Ωμέγα.
«Πατέρας» των πάντων.
Ο χρόνος εξακολουθεί
να τρώει τα παιδιά του!
Πάν Καρτσωνάκης
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου