Είναι κάποιες νύχτες
που τα όνειρα βγαίνουν στους δρόμους
ψάχνοντας απεγνωσμένα κάπου να μπουν
για να δώσουν την παράστασή τους
γιατί κάπως έτσι θα αποκτήσουν υπόσταση
και θα γίνουν ιστορία.
Ψάχνουν μανιωδώς έως το πρωί…….
Αν δεν τα καταφέρουν
τα βρίσκει το φως της μέρας
ταλαιπωρημένα, κουρασμένα, απελπισμένα
και τα εξαφανίζει
όπως την πάχνη, ο ήλιος του πρωινού.
Κάπως έτσι γίνεται και με τις επιθυμίες
που δεν τόλμησαν τότε να εκδηλωθούν
εκείνη την κατάλληλη, μαγική στιγμή,
δεν εκφράστηκαν στην ώρα τους
κι έμειναν ανεκπλήρωτες,
σα να μην υπήρξανε ποτέ
απραγματοποίητες
κι έμειναν μόνο στο μυαλό μας....
............δεν αλλάξαμε ζωή.
Ανεκπλήρωτοι πόθοι......
....έτσι απλά θα εξαφανίζονταν μαζί μας.
Ίσως και να είναι σαν κάτι που δεν υπήρξε ποτέ....
.....παρεκτός κι αν σαν ανάμνηση,
υπάρξουν κάποιες
που θα καταφέρουν να διασωθούν
σε κάποιους στίχους, κάποιες ζωγραφιές,
κάποια παραμύθια και θρύλους του λαού.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου