Θα σου μιλώ για σιωπές της πέτρας στο ποτάμι
έτσι καθώς γλυκολαλιά της δίνει το νεράκι
όταν τις νύχτες λούζονται νεράιδες τραγουδώντας
και μαγεμένοι βάτραχοι, ένα φιλί προσμένουν.
Θα σου μιλώ για σιωπές και τούτον τον χειμώνα
δίπλα στο τζάκι μοναχός χαζεύοντας ενθύμια
και πότε-πότε γράφοντας μηνύματα και στίχους
που όμως ξέρω τελικά, ποτέ δεν θα σου στείλω.
Θα σου μιλώ για σιωπές της πέτρας στο σκοτάδι
τις νύχτες τις αφέγγαρες που τριγυρνούν νεράιδες.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου