«Aύριο. Έχεις πολύν καιρό.»

Κατάμονος μέσα στο σπίτι

κατά πως έγραφε κι ο ποιητής 

τον έφερα στο νου μου κι αναρωτήθηκα

πόσο αβάσταχτη θα ήταν η μοναξιά που βίωνε

εκεί στο τέλος της ζωής του

όταν μοναχός του αναπολούσε

της περασμένης του ζωής τις ηδονές

και τι αυτός εκόμισε εις Την τέχνην 

αλλά και κείνη την φρόνησιν που τον εγέλα

την ψεύτρα που του έλεγε

«Aύριο. Έχεις πολύν καιρό.»

………………………………………

Aπ’ τις οκτώ που γύρισα στο σπίτι

μόνος μου μπρος απ την οθόνη

πληκτρολογώντας κάποιους στίχους

τη μοναξιά μου ξεγελώ. 

        Καρτσωνάκης Πάν

All alone at home

As the poet wrote

I brought him to mind and wondered

What terrible the loneliness he must have felt 

There at the end of his life

As he alone recalled 

The passions he had encountered in his past life 

And what did he gain from his art

but she (art) what did she offer other than

 the lie that she told him that 

“Tomorrow you have lots of time”

………………………………………

From eight o’clock that I arrived home, 

all alone I sit in front of screen typing 

some scripts of the loneliness I fell.

          Kartsonakis  Pan