Να μια βαρκούλα με πανιά
την θάλασσα στολίζει.
Ο Ζέφυρος* μιαν ευωδιά
μας φέρνει, μας δροσίζει.
Ολόλευκος, στον ουρανό
ο γλάρος που πετάει
ελεύθερος στον γαλανό
μάλλον τροφή ζητάει.
Εδώ, θα γείρω να γευτώ
το νέκταρ στα φιλιά μας
γιατί αυτό το δειλινό
ζούμε τον έρωτα μας.
Ο έρωτας και δειλινό
μπορούν να σε τρελάνουν
να σε μεθύσουν σαν ποτό
αλλά και να σε γιάνουν.
Τάκης Καρτσωνάκης Σέριφος Αύγουστος 1973
Υ.Γ: Το "ανακάλυψα" σήμερα, ανάμεσα στις σελίδες ενός περιοδικού,
από εκείνα τα κόμιξ της συλλογής μου.
Ελπίζω, σκαλίζοντας στην αποθήκη,
να βρω και άλλα
όπως βρήκα και αυτό ΕΔΩ.
 |
Ο Ζέφυρος στην ελληνική μυθολογία ήταν προσωποποίηση
του δυτικού ανέμου (Πουνέντε), ο οποίος εξακολουθεί να αναφέρεται
με αυτό το όνομα ακόμα και σήμερα.
Θεωρείται γιος της Ηούς και του Αστραίου, αδελφός του Βορέα.
Είναι άνεμος απαλός, δίνει δροσιά στα Ηλύσια Πεδία
και βοηθάει στη βλάστηση.
Παντρεύτηκε την θεά Ίριδα και αντί για παιδιά απέκτησε
τα δύο άλογα του Αχιλλέα, τον Ξάνθο και τον Βαλίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου