Ο Άγγελος Σικελιανός, προϊδεασμένος από τα διεθνή
γεγονότα που είχαν προηγηθεί της ιταλικής εισβολής
στην Ελλάδα και τον τορπιλισμό της "Ελλης"
το Δεκαπενταύγουστο του '40 στην Τήνο,
έγραψε εκείνον τον Αύγουστο την τραγωδία του «Σίβυλλα»,
όπου προφητικά παρουσιάζει το λαό να αναζητεί τη σωστή κατεύθυνση,
τον «όρθιο σκοπό».
Αμέσως μετά την 28η Οκτωβρίου, στις 15-11-40 έγραψε και το ακόλουθο
κείμενο που φαίνεται πεζό αλλά διαπνέεται από μια σπάνια ποιητική
έξαρση κι είναι εν πολλοίς γνωστό: «Ελέγαμε: ένα Μαραθώνα ακόμα!
Ελέγαμε: μια Σαλαμίνα ακόμα! Ελέγαμε: ακόμα ένα Εικοσιένα!
Και ήρτες τέλος Συ, Μητέρα - Μέρα όπου αγκάλιασες κι ανύψωσες
ολόκληρα τα περασμένα στον ανώτατο λυτρωτικό σκοπό τους,
στον υπέρτατό τους ηθικόν ιστορικό ρυθμό!...
Και θε να Σε κρατήσουμε όλοι, στο τεράστιο ύψος
που μας φανερώθηκες απ' τα χαρακώματα των Εικοσιοκτώ
του Οχτώβρη του 1940, κι ως τώρα με τη συντέλεια των αιώνων,
είτε ζήσουμε, είτε, αύριο που θα φέγγεις πάνω απ' όλο τον πλανήτη
το γιγάντιο φως Σου, θα βρισκόμαστε στα σπλάγχνα Σου,
ω Μητέρα, αθάνατοι νεκροί».
Και πώς να λησμονήσει κανείς βέβαια το ποίημά του
«Ηχήστε οι σάλπιγγες» με το οποίο ο λαός της Αθήνας
κατευόδωσε τον Κ. Παλαμά και που το απήγγειλε ξανά ο ίδιος
τη μέρα της απελευθέρωσης τον Οκτώβριο του '44, συνεγείροντας
και πάλι τα πλήθη.
Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !
Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα! Ένα βουνό
με δάφνες αν υψώσουμε ως το Πήλιο κι ως την Όσσα,
κι αν το πυργώσουμε ως τον έβδομο ουρανό,
ποιόν κλεί, τι κι αν το πεί η δικιά μου γλώσσα;
Μα εσύ Λαέ, που τη φτωχή σου τη μιλιά,
Ήρωας την πήρε και την ύψωσε ως τ' αστέρια,
μεράσου τώρα τη θεϊκή φεγγοβολιά
της τέλειας δόξας του, ανασήκωσ' τον στα χέρια
γιγάντιο φλάμπουρο κι απάνω από μας
που τον υμνούμε με καρδιά αναμμένη,
πες μ' ένα μόνο ανασασμόν: "Ο Παλαμάς !",
ν' αντιβογκήσει τ' όνομά του η οικουμένη !
Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !
Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ένας λαός,
σηκώνοντας τα μάτια του τη βλέπει...
κι ακέριος φλέγεται ως με τ' άδυτο ο Ναός,
κι από ψηλά νεφέλη Δόξας τονε σκέπει.
Τι πάνωθέ μας, όπου ο άρρητος παλμός
της αιωνιότητας, αστράφτει αυτήν την ώρα
Ορφέας, Ηράκλειτος, Αισχύλος, Σολωμός
την άγια δέχονται ψυχή την τροπαιοφόρα,
που αφού το έργο της θεμέλιωσε βαθιά
στη γην αυτήν με μιαν ισόθεη Σκέψη,
τον τρισμακάριο τώρα πάει ψηλά τον Ίακχο
με τους αθάνατους θεούς για να χορέψει.
Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βόγκα Παιάνα ! Οι σημαίες οι φοβερές
της Λευτεριάς ξεδιπλωθείτε στον αέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου