-Άκου στα δέντρα, μου ‘λεγες, πως κλαίνε τα τζιτζίκια
Ξέρουν πως θα πεθάνουνε αυτό το καλοκαίρι.
-Αυτό 'ναι το τραγούδι τους δεν είναι μοιρολόι
μα κάλεσμα στα θηλυκά μήπως και ζευγαρώσουν.
-Όχι, μην γίνεσαι πεζός σαν ποιητής να βλέπεις
αυτά ‘ναι πλάσματα που ζουν στο χώμα τόσα χρόνια
και χαίρονται ελάχιστα, τον έρωτα, τον ήλιο
βγάζουν φτερά μα θλίβονται, ξέρουν πως θα πεθάνουν.
Ο Αίσωπος κι αυτός αλλιώς, το «είδε» το τραγούδι.
Σαν των γλεντζέδων άσματα κι ασώτων γλεντοκόπια.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου