Μη σε τρομάζει που το φως της μέρας λιγοστεύει
ανάλογα τις εποχές που έρχονται και φεύγουν.
Τώρα μπορεί φθινόπωρο σε λίγο κι ο χειμώνας
μα θα ‘ρθει πάλι άνοιξη και πάλι καλοκαίρι.
Μην σε τρομάζουν οι χρονιές που έρχονται και φεύγουν
Έτσι κι αλλιώς είναι γνωστό μα κι όλοι το γνωρίζουν
σαν αστραπή, σαν μια βροχή και η ζωή μας είναι
σαν σύννεφα στον ουρανό και σαν αφρός στο κύμα.
Έτσι απλά οι άνθρωποι, στον χρόνο ταξιδεύουν
σαν όπως σπίθες της φωτιάς που καίει μες το σύμπαν.
Πάν Καρτσωνάκης
1 σχόλιο :
Πολυ ωραίο ποίημα, εχω διαβάσει κι αλλα ποιήματα δικά σου, γιατι δεν κανεις μια ανθολογία.
Κατι δικό σου...
Φωτιος Τουμπανος
Δημοσίευση σχολίου