Είναι ο κανόνας! Οι επενδύσεις πεθαίνουν πριν καν γεννηθούν.

Μεγάλη ελληνική εταιρεία προχώρησε πριν από τρία χρόνια σε επένδυση 

ύψους δεκαεπτά εκατομμυρίων ευρώ. Αγόρασε νέα μηχανήματα, προχώρησε 

στην επέκταση των κτιριακών της εγκαταστάσεων και περίμενε να πάρει

 τις σχετικές άδειες για να ξεκινήσει την παραγωγή. 

Δύο χρόνια περίμεναν την τελική υπογραφή των υπηρεσιών! 

Η ζημιά ανυπολόγιστη, την ώρα που οι μηχανές ήταν μέσα στα κουτιά 

και οι τόκοι του δανείου έτρεχαν. 

Δεν είναι η εξαίρεση. Είναι ο κανόνας!

Ο πιο συνηθισμένος τρόπος για να μπλοκάρει μία επένδυση είναι

 η προσφυγή ενός πολίτη στο Συμβούλιο της Επικρατείας. 

Στην προκειμένη περίπτωση προσέφυγε κάποιος

 που κατοικούσε 5 χιλιόμετρα μακριά, υποστηρίζοντας ότι

 μία μηχανή κοπής χαρτιού θα του επιβάρυνε την ποιότητα ζωή του. 

Μεταξύ της νοικιαζόμενης κατοικίας του 

και της εταιρείας – στόχου βρισκόντουσαν μερικές δεκάδες ακόμη

 βιομηχανικές εγκαταστάσεις.

 Η δικαστική διαμάχη «πάγωσε» τους μηχανισμούς του δημοσίου.

 Οι υπάλληλοι έγιναν αποδέκτες του «ιστορικού» και δεν έβαζαν πλέον 

την υπογραφή τους. 

Χρειάστηκε να ασχοληθούν πολλοί υπουργοί της προηγούμενης κυβέρνησης

 για να ξεμπλοκάρει η επένδυση. 

Η επιχείρηση δικαιώθηκε αυτές τις ημέρες από το ΣτΕ, αλλά η ζημιά έγινε. 

Όπως και σε εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες άλλες «ανεπιθύμητες» επενδύσεις.

Η αλήθεια είναι ότι η προηγούμενη κυβέρνηση δεν ήταν φιλική 

στις επενδύσεις, ενώ η σημερινή λέει πως είναι. 

Αλήθεια, επίσης, είναι ότι με τα χρόνια έχει δημιουργηθεί 

ένας αρτηριοσκληρωτικός κρατικός μηχανισμός που στο όνομα 

της διαφάνειας έχει μετατρέψει σε αυτοσκοπό την επιβίωση

 και μακροημέρευση της γραφειοκρατίας. 

Η εν λόγω επένδυση, πάντως, «ξεκόλλησε» επειδή ασχολήθηκε μαζί της 

το μισό οικονομικό επιτελείο της προηγούμενης κυβέρνησης. 

Το ερώτημα είναι αν αυτό μπορεί αν συνεχιστεί. 

Αν για να ξεπεραστεί η γραφειοκρατία θα πρέπει να υπάρχει ένας Άδωνις

 να διεκπεραιώνει μόνος του τις υποθέσεις.

 Ρητορική είναι η ερώτηση. 

Προφανώς και δεν «βγαίνει» έτσι το έργο.

Χρειάζονται θεσμικές και ριζικές παρεμβάσεις. 

Να απλοποιηθούν οι αδειοδοτήσεις. 

Να γίνονται γρήγορα και οι επενδυτές να έχουν άμεση απάντηση 

σε τυχόν ενστάσεις τους. 

Μεγάλη επένδυση στον χώρο των φαρμάκων καθυστέρησε

 για περισσότερους από 18 μήνες στην Αττική επειδή η τεχνολογία 

που χρησιμοποιείται ήταν άγνωστη στους αρμόδιους υπαλλήλους. 

Οι επενδυτές έφτασαν στα όριά τους.

 Εσείς που μας διαβάζετε θα έχετε να διηγηθείτε πολλές τέτοιες ιστορίες!

Το σημαντικότερο είναι ότι χρειάζεται να ρυθμιστούν

 τα θέματα της Δικαιοσύνης. 

Όλοι μας σεβόμαστε τον θεσμό, αλλά τα αιολικά πάρκα, για παράδειγμα, 

έχουν πληρώσει μεγάλο τίμημα στον… σεβασμό του περιβάλλοντος. 

Ασφαλώς και έχει δικαίωμα κάποιος να προσφύγει στην Δικαιοσύνη

 όταν κρίνει ότι βλάπτονται τα δικαιώματά του. 

Αλλά χρειάζεται ταχύτητα στην εκδίκαση των υποθέσεων. 

Κι αυτό δεν σημαίνει να μειωθεί ο χρόνος από οκτώ ή δέκα χρόνια 

στα τρία ή στα πέντε.

 Ίσως χρειάζεται μία άλλη δομή! 

Η ουσία είναι ότι η καθυστέρηση στην απονομή της Δικαιοσύνης δικαιώνει 

σε κάθε περίπτωση εκείνον που προσφεύγει εναντίον μιας επένδυσης, 

ακόμη κι αν στο τέλος χάσει την δίκη! 

Πόσες επενδύσεις δεν έχουν ακυρωθεί γι αυτό τον λόγο;

Είναι ο κανόνας! Οι επενδύσεις πεθαίνουν πριν καν γεννηθούν. 

Είτε στις ατελείωτες διαδικασίες των αδειοδοτήσεων 

είτε στις αίθουσες των δικαστηρίων.

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@liberal.gr