Ένας από τους σημαντικότερους μύθους
της Ελληνικής Μυθολογίας διαδραματίζεται
στην περιοχή μας χιλιάδες χρόνια πριν
(υπολογίζεται περίπου στο 9000 π.Χ.)
Ο Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα είναι η αρχαία Ελληνική εκδοχή
του κατακλυσμού που αναφέρεται πολύ πιο μετά, σε παραδόσεις πολλών
αρχαίων πολιτισμών
(όπως π.χ. στην Εβραϊκή παράδοση με τον κατακλυσμό του Νώε).
Κατά τον μύθο την εποχή που στη Φθία και τη Θεσσαλία βασίλευε
ο Δευκαλίωνας ο Δίας αποφάσισε να καταστρέψει όλη την γενιά
των ανθρώπων που ήταν διεφθαρμένη, με εξαίρεση τον δίκαιο βασιλέα
και την γυναίκα του την Πύρρα.
Ο Δευκαλίωνας λοιπόν μετά από συμβουλή του πατέρα του κατασκεύασε
ένα πλοίο συγκέντρωσε τα απαραίτητα εφόδια για την επιβίωση τους
και επιβιβάστηκε στο πλοιάριο μαζί με την γυναίκα του.
Στο μεταξύ ο Δίας ανοίγει τους καταρράκτες του Ουρανού και το έδαφος
της Ελλάδας γεμίζει με νερό και οι άνθρωποι χάνονται.
Για εννέα μέρες και εννέα νύχτες το βασιλικό ζευγάρι περιφέρεται
από τα νερά μέσα στο πλοιάριο.
Την δέκατη όμως ημέρα προσάραξε στο όρος Όρθρυς
κατά άλλη εκδοχή στον Παρνασσό.
Εκεί όταν οι βροχές σταμάτησαν και τα νερά υποχώρησαν ο Δευκαλίων
και η Πύρρα κατέβηκαν στην ξηρά και το πρώτο πράγμα
που έκαναν ήταν θυσία στον Φύξιο Δία (προστάτης των φυγάδων).
Ο θεός που επικαλέστηκε ο θεοσεβής Δευκαλίωνας έστειλε τον Ερμή
για να τους μεταφέρει την υπόσχεση ότι ο Δίας θα πραγματοποιούσε
την πρώτη ευχή τους.
Και η πρώτη ευχή του Δευκαλίωνα και της Πύρρας δεν ήταν άλλη
από το να δώσει και πάλι ζωή ο Δίας στο ανθρώπινο γένος.
Κατά μία άλλη εκδοχή η οποία προέρχεται από την Φωκίδα ο Δευκαλίωνας
και η Πύρρα πήγαν στους Δελφούς και στο ιερό της Θέμιδας
για να εκφράσουν και σ αυτή την ίδια επιθυμία.
Η θεά τους άκουσε και τους απάντησε με τον παρακάτω χρησμό:
Αν ήθελαν να φέρουν στη ζωή νέους ανθρώπους θα έπρεπε να καλύψουν
τα πρόσωπά τους και να ρίχνουν πίσω από την πλάτη τους
τα οστά της μητέρας τους.
Εκείνοι κατάλαβαν την ερμηνεία του χρησμού και αφού έκαναν ότι
τους έλεγε ο χρησμός άρχισαν να πετάνε πέτρες πίσω από την πλάτη τους,
αφού αυτές προέρχονταν από τα σπλάχνα της μάνας Γης.
Οι πέτρες που πετούσε ο Δευκαλίωνας μεταμορφώνονταν σε άνδρες
και αυτές που πετούσε η Πύρρα μεταμορφώνονταν σε γυναίκες.
Από την πρώτη δε πέτρα που πέταξε ο Δευκαλίωνας
προήλθε ο Έλληνας, γενάρχης των Ελλήνων.
Ο Δευκαλίων και η Πύρρα απόκτησαν εκτός από τον Έλληνα,
τον Αμφικτύωνα, τη Πρωτογένεια, τη Μελανθώ, τη Θυία (ή Αιθυία)
και την Πανδώρα.
Ο πρωτότοκος γιος τους ο Έλλην έγινε γενάρχης των Ελλήνων.
Ο Αμφικτύων, κυβέρνησε την Αθήνα μετά τον Κραναό.
Ο ίδιος ο Δευκαλίων, έγινε ο βασιλιάς της Φθίας και της Θεσσαλίας.
Ο γενάρχης των Ελλήνων, ο Έλλην, γέννησε με την Ορσηίδα τρεις γιους,
τον Δώρο τον Ξούθο και τον Αίολο τους πρώτους αρχηγούς των Ελλήνων.
Ο Ξούθος βασίλεψε στη Πελοπόννησο και έκανε δύο γιους, τον Αχαιό
και τον Ίωνα από τους οποίους οι Αχαιοί και οι Ίωνες πήραν τα ονόματά τους.
Ο Αίολος βασίλεψε στη Θεσσαλία και οι κάτοικοι
ονομάσθηκαν Αιολείς απ' αυτόν.
Ο Δώρος και οι άνθρωποι του που ονομάστηκαν Δωριείς εγκαταστάθηκαν
στις περιοχές ανατολικά του Παρνασσού.
Ο Αμφικτύων ήταν πατέρας του Λοκρού, ο οποίος ίδρυσε την Λοκρίδα.
Η εκδοχή του Δευκαλίωνα και της Πύρρας είναι αυτή που διαδόθηκε
ευρύτατα από τις υπόλοιπες σχετικές παραδόσεις και επικράτησε
όλων των άλλων και κατά την εποχή του Πλουτάρχου εμπλουτίστηκε
και με άλλα στοιχεία και λεπτομέρειες που προέρχονται από ασιατικές
παραδόσεις, θυμίζουν σε πολλά σημεία τους την εκδοχή
που μας διηγείται η Βίβλος.
Ο Δευκαλίων, λοιπόν, και οι δικοί του ήταν οι μόνοι που γλίτωσαν
από τον τρομερό κατακλυσμό, σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία.
Αλλά σε πιο κατακλυσμό αναφέρεται η Ελληνική μυθολογία;
Μήπως στο παγκόσμιο κατακλυσμό που σύμφωνα με τον Πλάτωνα
έγινε γύρω στο 9600 π.Χ. και βυθίσθηκε η Ατλαντίδα
μέσα σε μια μέρα και νύχτα;
Η ημερομηνία αυτή επιβεβαιώνεται και από τις παραδόσεις
άλλων αρχαίων λαών.
Ή μήπως υπήρχε και άλλος κατακλυσμός μικρότερος, γύρω στο 7000 π.Χ.
ή ακόμα και στο 5000 π.Χ, όπως πολλοί μελετητές παραδέχονται,
στον οποίο βυθίσθηκε και το υπόλοιπο τμήμα της Ατλαντίδος που επέζησε;
Αν ισχύει η δεύτερη εκδοχή τότε αυτό σημαίνει ότι η Ατλαντίδα
δεν καταποντίστηκε στα γρήγορα αλλά σταδιακά,
και σ' αυτό το σημείο ο Πλάτων σφάλει.
Το ότι υπήρχαν πολλοί κατακλυσμοί, όμως, το αναφέρει
και ο Πλάτων στο διάλογο "Τίμαιος" (22CD και 23 Β).
Στα κεφάλαια αυτά ο Πλάτων αναφέρει ένα μέρος της συζήτησης
που είχε κάνει ο Σόλων με τους ιερείς της Αιγύπτου.
Αναφέρουμε, τα συγκεκριμένα κεφάλαια(22ABCD, 23B):
" ...Κάποτε που θέλησε ο Σόλων να τους παρασύρει
(εννοεί: τους ιερείς της Αιγύπτου) να μιλήσουν για τα παλιά γεγονότα,
άρχισε να τους διηγείται για όσα εδώ στην Αθήνα θεωρούνται αρχαιότατα.
Για τον Φορωνέα, τον οποίο ονόμασαν πρώτο και για τη Νιόβη
και για τα μετά τον κατακλυσμό. Διηγήθηκε επίσης για τον Δευκαλίωνα
και την Πύρρα, πως διαβίωσαν μετά τον κατακλυσμό,
και για τους απογόνους τους, και προσπάθησε να καθορίσει πόσα έτη
παρήλθον από όσα έλεγε και να χρονολογήσει.
Κάποιος από τους ιερείς πολύ ηλικιωμένος, του είπε τότε:
...Πολλές καταστροφές ανθρώπων έχουν γίνει και θα γίνουν
από πολλά αίτια, οι πλέον μεγαλύτερες από πυρκαγιές και κατακλυσμούς,
και οι μικρότερες από αμέτρητα άλλα αίτια.
Π.χ. η παράδοση που επικρατεί εις τη χώρα σας ότι δηλαδή κάποτε
ο Φαέθων, ο γιος του Ηλίου, αφού έζευξε το άρμα του πατρός του,
επειδή δεν είχε την ικανότητα να ακολουθήσει τον ίδιο
με τον πατέρα του δρόμο, και πυρπόλησε ότι υπήρχε πάνω στη γη
και ο ίδιος κτυπηθείς από κεραυνό εφονεύθη, αυτό λέγεται ως μύθος,
ενώ η πραγματικότητα είναι η παράλλαξη
(σημείωση: μεταβολή της κυκλικής κίνησης) των περιστρεφομένων
γύρω από τη γη ουρανίων σωμάτων που προκαλεί καταστροφή
για πολλά χρόνια, από τις πυρκαγιές, των όντων πάνω στη γη....".
Και παρακάτω ο Αιγύπτιος ιερέας λέει στο Σόλωνα (23B):
" Όσα λοιπόν είπες προηγουμένως, Σόλων, για τις δικές σας παραδόσεις
περί γενεαλογιών, ελάχιστα διαφέρουν από παιδικά παραμύθια.
Διότι εσείς ενθυμείσθε μόνο ένα κατακλυσμό της γης
(σημείωση: τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα), ενώ έγιναν πολλοί πιο παλιά....."
Όσα αναφέραμε δείχνουν το αρχέγονο ιστορικό βάθος των ελληνικών μύθων!
Πρέπει δε να τονίσουμε ότι ο μύθος δεν είναι κατ' ανάγκην παραμύθι
αλλά οι αναφορές του έχουν έναν ενδεχόμενο ιστορικό πυρήνα!
Ο μύθος συνήθως έχει δυο στόχους να διδάξει και να πληροφόρηση
με κωδικοποιημένες εικόνες ή με υπερβολές και αλληγορίες
όπως θα λέγαμε σήμερα.
Το πόσες πληροφορίες έχουν χαθεί για το απώτατο παρελθόν των Ελλήνων
και της μεσόγειου γενικότερα το δείχνει ο μύθος του Δευκαλίωνα
τον οποίον αναφέραμε προηγουμένως.
Διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε!
«Έτσι έχει ο μύθος του Δευκαλίωνος.
Αυτή η γενιά των ανθρώπων δεν είναι η πρώτη, αλλά της πρώτης εκείνης
γενιάς οι άνθρωποι όλοι χάθηκαν, αυτοί δε γένος δεύτερο
είναι του Δευκαλίωνος που το πλήθος της παντού αποίκησε.
Περί δε εκείνων των (πρώτων) ανθρώπων αυτά μυθολογούνται,
ότι μεγάλοι υβρισταί έγιναν και αθέμιτα έργα έπρατταν, ούτε όρκους
τηρούσαν, ούτε ξένους φιλοξενούσαν, ούτε και ικέτες ανέχοντο,
έτσι επήλθε σ' αυτούς η μεγάλη συμφορά.
Αυτή η ίδια η γη, πολύ ύδωρ ανέδυε, και βροχές μεγάλες έγιναν
και οι ποταμοί τεραστίως διογκώθηκαν και η θάλασσα τόσο πολύ ανέβη,
ώστε τα πάντα σκέπασε το νερό και έτσι χάθηκαν όλοι!
Ο Δευκαλίων δε, ευσεβής και συνετός, μόνος των ανθρώπων
απέμεινε για (να γεννήσει) την γενιά την δεύτερη.
Η δε σωτηρία έτσι έγινε. Μεγάλη λάρνακα (κιβωτό) αυτός είχε
και σ' αυτήν επιβίβασε παιδιά[8] και γυναίκες.
Κατέφθασαν δε και επιβιβάσθηκαν (στην κιβωτό επίσης) και χοίροι και ίπποι
και λέοντες κατά γένη και όφεις και ακόμα όλα όσα την γη
μοιράζονται, πάντα κατά ζεύγη.
Ο δε (Δευκαλίων) τα δέχθηκε όλα, γιατί μεταξύ τους δεν εβλάπτοντο,
διότι εκ Διός φιλία έγινε μεταξύ τους και σε μια λάρνακα πάντες έπλευσαν
όσο το ύδωρ επικρατούσε. Αυτά ιστορούν οι Έλληνες περί Δευκαλίωνος»
Λουκιανός «περί της συρίης θεού» 12.3
Οι περιγραφές του κατακλυσμού στην Σαμοθράκη έχουν πράγματι
εξαιρετικό ενδιαφέρον: «Τώρα θα σας διηγηθώ την ιστορία των νησιών
του Αιγαίου αρχίζοντας από την Σαμοθράκη...
Το νησί κατοικούσαν αυτόχθονες... λένε ότι στα αρχαία χρόνια
ονομαζόταν Σαόννησος...
Οι Σαμόθρακες διηγούνται ότι πριν από τους κατακλυσμούς που έγιναν
σε άλλους λαούς συνέβη εκεί ένας άλλος μεγάλος κατακλυσμός
στην διάρκεια του οποίου άνοιξε το στενό στις «Κυανές πέτρες»
(οι μυθικές συμπληγάδες) και στην συνέχεια (άνοιξε) ο Ελλήσποντος.
Γιατί η θάλασσα του Εύξεινου πόντου ήταν πρώτα λίμνη και φούσκωσε
σε τέτοιο σημείο που από την πίεση του ρεύματος ξεχύθηκαν με ορμή
τα νερά στον Ελλήσποντο και κατέκλυσαν μεγάλο μέρος από τα Ασιατικά
παράλια και όχι και λίγη πεδινή έκταση της Σαμοθράκης
μετατράπηκε σε θάλασσα.
Και γι'; αυτόν τον λόγο στα μεταγενέστερα χρόνια μερικοί ψαράδες
ανασύρουν με τα δίχτυα τους λίθινα κιονόκρανα, γιατί ακόμα και πόλεις
κατακλύστηκαν απ' τα νερά.
Κι' όσοι γλίτωσαν απ' τον κατακλυσμό
κατέφυγαν στα ψηλότερα μέρη του νησιού.
Αλλά καθώς η θάλασσα ανέβαινε ολοένα και ψηλότερα, ευχήθηκαν
στους θεούς του τόπου κι'; όταν σώθηκαν σε ανάμνηση του γεγονότος
ύψωσαν πέτρινα σύνορα γύρω-γύρω απ' το νησί κι' έκτισαν βωμούς.
Είναι φανερό λοιπόν ότι η Σαμοθράκη ήταν κατοικημένη
πριν από τον κατακλυσμό»
Διόδωρος Σικελιώτης ιστορική βιβλιοθήκη 5.47
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου