Η ήττα από τους Αιγινήτες...
Και μια θαλασσοκράτειρα γεννιέται.
Εκείνη την εποχή πέθανε ο βασιλιάς της Σπάρτης Κλεομένης.
Ο θάνατος του χαλάρωσε προσωρινά τη συνοχή της Πελοποννησιακής Συμμαχίας
και τη σπαρτιατική εξουσία πάνω της.
Οι ολιγαρχικοί Σπαρτιάτες αντιμετώπιζαν πάντα με φιλυποψία
κάθε τι το δημοκρατικό και φυσικά και την πιο δημοκρατική πόλη της Ελλάδας,
την Αθήνα.
Όσο ζούσε ο Κλεομένης, που είχε αντιληφθεί τον περσικό κίνδυνο, οι Σπαρτιάτες
ανέχονταν την Αθήνα.
Μετά τον θάνατο του η πολιτική των Σπαρτιατών αντιστράφηκε.
Τώρα υποστήριζαν την παλιά αντίπαλο της Αθήνας, την Αίγινα.
Ο Κλεομένης είχε θέσει τέρμα στον πόλεμο Αθήνας - Αίγινας
πριν από τον Μαραθώνα, αναγκάζοντας την Αίγινα να δώσει ομήρους στην Αθήνα.
Τώρα, ο βασιλιάς της Σπάρτης Λεωτυχίδης, ήρθε με αιγινήτικη
αντιπροσωπεία στην Αθήνα, ζητώντας την απελευθέρωση των ομήρων.
Οι Αθηναίοι δε δέχτηκαν. Μπορούμε και στην περίπτωση αυτή να διακρίνουμε
την καθοδήγηση του Θεμιστοκλή.
Ο Θεμιστοκλής επιζητούσε την αναμέτρηση με την Αίγινα, γιατί η Αίγινα
ήταν ναυτική δύναμη.
Για να φέρει σε πέρας τον πόλεμο εναντίον της, η Αθήνα έπρεπε να μεταβληθεί
και εκείνη σε ναυτική δύναμη.
Ο πόλεμος άνοιγε τον δρόμο για την εφαρμογή του ναυτικού προγράμματος.
Ο Θεμιστοκλής χρησιμοποίησε τον κοντινό και εμφανή κίνδυνο, την Αίγινα,
σαν πρόφαση για να ναυπηγήσει τον στόλο που θα αντιμετώπιζε τον μακρινό,
αλλά ασύγκριτα μεγαλύτερο κίνδυνο, τους Πέρσες.
Η αναμέτρηση ήταν αμφίρροπη και οι Αθηναίοι, παρά την κορινθιακή βοήθεια,
έχασαν μια ναυμαχία.
Το ναυτικό των Αιγινητών ήταν πιο έμπειρο,
με μακροχρόνια παράδοση.
Ναυτική εξόρμηση.
Ο Θεμιστοκλής εκμεταλλεύτηκε την αθηναϊκή ήττα, που τη στιγμή αυτή
του ήταν πιο χρήσιμη από μια νίκη.
Οι Αιγινήτες ήταν πιο εμπειροπόλεμοι, ήταν ανώτεροι, πλοίο προς πλοίο.
Αφού είχαν ποιοτική υπεροχή, η Αθήνα μπορούσε να τους νικήσει μόνο
με την αριθμητική υπεροχή.
Ήταν η πιο πολυάνθρωπη πόλη της κυρίως Ελλάδας.
Μπορούσε να φτιάξει στόλο ισχυρό.
Ένα στόλο από 200 και πάνω νέες τριήρεις, ένα στόλο τριπλάσιο ή τετραπλάσιο
από τον αιγινήτικο, που όμοιο του δεν είχε δει ποτέ ο ελληνικός χώρος
Το κόστος για τη ναυπήγηση του ήταν μεγάλο και αδύνατον να καλυφθεί
με τα συνηθισμένα κρατικά έσοδα.
Ο Θεμιστοκλής όμως είχε και εδώ έτοιμη την πρόταση του.
Μιλώντας στην Εκκλησία του Δήμου, στον πιο κρίσιμο λόγο
της αρχαίας ελληνικής ιστορίας, έπεισε τους Αθηναίους, ιδιαίτερα πάλι
τη μεγάλη πλειοψηφία των φτωχών, απλών Αθηναίων,
να κάνουν μεγάλη προσωπική οικονομική θυσία.
Τους κάλεσε να δώσουν τα έσοδα
από τα ορυχεία ασημιού της Μαρώνειας, στο Λαύριο.
Λες και η τύχη ήταν η πιο πιστή σύμμαχος του Θεμιστοκλή:
Εκείνη την εποχή στα ορυχεία, που λειτουργούσαν ήδη από αιώνες,
είχε ανακαλυφθεί μια νέα, πολύ πλούσια φλέβα.
Τα έσοδα έφταναν τα 100 τάλαντα ή τις 600.000 δραχμές, όταν το ημερομίσθιο
ενός μέσου Αθηναίου ήταν περίπου 1 δραχμή.
Τα έσοδα θα μοιράζονταν στους Αθηναίους: Από 10 δραχμές περίπου στον καθένα!
Στο λόγο του ο Θεμιστοκλής θα πρέπει να μίλησε για τον κοντινό κίνδυνο,
την Αίγινα, το μακρινό, τους Πέρσες, τα οφέλη για τους θήτες,
που θα αποκτούσαν αποφασιστική πολιτική δύναμη,
για το λαμπρό μέλλον της θαλασσοκράτειρας Αθήνας, όπως το οραματιζόταν.
Και ο λαός πείστηκε, τον ακολούθησε, ψήφισε το ναυτικό πρόγραμμα
προσφέροντας τα χρήματα του Λαυρίου.
Ήταν μια συγκινητική χειρονομία.
Ό Θεμιστοκλής είχε κεντρίσει τον πατριωτισμό και την υπερηφάνεια όλων.
Ο νέος στόλος ήταν στόλος κάθε Αθηναίου, γιατί κάθε Αθηναίος
είχε προσφέρει χρήματα για τη ναυπήγηση του.
Έτσι, χάρη στη μεγαλοφυΐα του Θεμιστοκλή
και την αυταπάρνηση των Αθηναίων, που δέχτηκαν
να θυσιάσουν το οικονομικό όφελος του παρόντος
για το μέλλον που τους υποσχόταν, η Ελλάδα απέκτησε
την τελευταία σχεδόν στιγμή το στόλο που θα την έσωζε.
Αν ο λόγος του Θεμιστοκλή δεν είχε πείσει
τους Αθηναίους, αν ο στόλος δεν είχε ναυπηγηθεί
έγκαιρα, τότε δεν θα είχαν γίνει οι ναυμαχίες
στο Αρτεμίσιο και τη Σαλαμίνα και κατά πάσα
πιθανότητα η Ελλάδα
θα είχε υποδουλωθεί στους Πέρσες.
Η εξέλιξη της ελληνικής και της ευρωπαϊκής
ιστορίας θα ήταν διαφορετική.
Ο αργυρώδης τόπος του Λαύριου
απετέλεσε τη βάση του κλασικού θαύματος
της Αθηναϊκής Δημοκρατίας.
Από το ασήμι κατασκευάστηκαν οι 200 τριήρεις, σύμφωνα με την πρόταση
του Θεμιστοκλή, που συνέτριψαν το περσικό στόλο στη Σαλαμίνα.
Το Λαύριο παλιά ήταν η πρώτη βιομηχανική πόλη στην Ελλάδα.
Εκεί έγινε η πρώτη μεταλλουργία μολύβδου και αργύρου στην Ελλάδα.
Σ' όλη την περιοχή υπήρχαν ορυχεία και στοές για εξερεύνηση.
Χιλιάδες άνθρωποι ήρθαν απ' όλη την Ελλάδα
για να εργαστούν στο Λαύριο και τα ορυχεία του.
Η λέξη Λαύριο προέρχεται από το Λαύρα που σημαίνει στενό πέρασμα,
στοά και κατ' επέκταση μεταλλευτική στοά.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου