Ένα σημάδι, σφράγισμα, πάνω στο σώμα έχω
μα τώρα που μεγάλωσα κι ούτε που το προσέχω
έτσι κι αλλιώς ατόνησε, μα κάτι το θυμίζει
σαν ένα Πι και Όμικρον ακόμα ξεχωρίζει.
Όμως θυμάμαι σαν παιδί οι συγγενείς μας λέγαν
με αγιασμό και ξορκισμό το σφράγισμα να καίγαν
γιατί πολλά δαιμόνια κρύβει, το δίχως άλλο.
Ένας μου πρόγονος εκεί στα βάθη της Ασίας
μόνιμος κάτοικος τρελός ήταν της ουτοπίας
κι ένα σημάδι σαν κι αυτό είχε, ίσως και πιο μεγάλο!
Μα τότε άλλες εποχές ήταν και όπως λένε
τους Ποιητές ξορκίζουνε και τώρα δεν τους καίνε!
Πάν Καρτσωνάκης
1994
Αυτές τις δύο φωτογραφίες μου
τις τράβηξε ο φίλος μου
και συνεργάτης μου φωτορεπόρτερ
Τσέτσι.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου