Λέγαν παλιά που στις αυλές, τις νύχτες του χειμώνα
λυσσομανούσε ο βοριάς και τρίζαν τα παντζούρια
σαν προσπαθούσε ο άνεμος να βρει τις χαραμάδες
και μες τα σπίτια τους να μπει να σβήσει τα καντήλια...
...δεν ήταν, λέγαν, άνεμος μα οι ψυχές προγόνων.
Είναι ψυχές των συγγενών που έζησαν στα σπίτια
και τριγυρίζουν συνεχώς στους τόπους που χουν ζήσει
κοντά σε κείνους π αγαπούν κι ακόμη μνημονεύουν.
Έχουν και τις εικόνες τους, να τους θυμούνται πάντα.
...................................................
Λέγαν παλιά πως θυμιατό και φλόγα στο καντήλι
μπορούν μονάχα να κρατούν σωστά τις αποστάσεις
ανάμεσα στους ζωντανούς και στις ψυχές, τις νύχτες.
Καρτσωνάκης Πάν
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου