Όταν τα λούζει με το φως, τις νύχτες το φεγγάρι
ξυπνούν από τον λήθαργο τ’ αγάλματα για λίγο.
Ρίχνουν ματιές ολόγυρα στους κήπους, στις πλατείες.
Κάτι σαν θαύμα γίνεται το νοιώθουν όμως λίγοι.
Οι ποιητές το νοιώθουνε και οι ερωτευμένοι.
Μα πιο πολύ εκστατικοί νοιώθουν την παρουσία,
την συντροφιά τους και πολλοί που άστεγοι κοιμούνται
και νυχτοπούλια που ποτέ πάνω τους θα καθίσουν.
Τις νύχτες με πανσέληνο αν έχει ησυχία
μπορεί, αν είμαι τυχερός, ν’ ακούσω την φωνή τους.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου