Τα χρώματα της θάλασσας στα μάτια σου υπήρχαν.
Θυμάμαι όταν στο ‘λεγα εσύ χαμογελούσες.
Όπως αλλάζει ξαφνικά της θάλασσας το χρώμα
έτσι κι εσύ πως ένοιωθες φαινότανε στα μάτια.
Κατάμαυρα σα θύμωνες, πράσινα σαν γελούσες
κι όταν «για πάντα» μου ‘λεγες «θα σ’ αγαπώ» γαλάζια.
Γι αυτό σου ‘ταν αδύνατον πως ένοιωθες να κρύψεις.
Ήταν βιβλίο ανοικτό τα μάτια σου καρδιά μου.
Αλίμονο, βασίλεψαν έσβησαν σαν τ’ αστέρια
γι’ αυτό κοιτώ τη θάλασσα, έτσι για να θυμάμαι.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου