Δίχως φως δεν υπάρχουν σκιές,
έγραφε θυμάμαι ένα σύνθημα
στο μακό σου φανελάκι
και ζωγραφίζαμε ολόγυρα λουλούδια,
πουλιά, καρδιές και νότες.
Συμφωνούσαμε
πως ο κόσμος θα γίνει καλύτερος
και η δική μας η γενιά
θα τον άλλαζε
και θα τον έκανε καλύτερο.
Πιστεύαμε πως η γενιά μας
θα καταργούσε τους πολέμους,
την πείνα, την εξαθλίωση.....
Τραγουδούσαμε την ειρήνη,
τον έρωτα και την ελευθερία.
Γράφαμε συνθήματα στους τοίχους.
Τότε . . . . . . . . . . .
Τώρα . . . . . . . . . . . . . . .
Τώρα, δε φταίνε οι σκιές
που φαίνονται μεγάλες
αλλά το φως που φεύγει.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου