Ένα τατουάζ πάνω στο κορμί σου.

Η μοναξιά δεν έχει απαραίτητα

 το μαύρο χρώμα της νύχτας

με τα πολύχρωμα, έστω κάποιες φορές φώτα 

και τις αντανακλάσεις τους,

αλλά μπορεί να υπάρξει σε πολλά χρώματα.

Σε όλα τα χρώματα μπορεί να υπάρξει μοναξιά.

Υπάρχουν φυσικά και πολλές αποχρώσεις. 

Κάποιες φορές ταιριάζουν πάνω μας

αλλά άλλες φορές  δείχνουν τόσο άσκημα

που καταντούν αφόρητες 

και το χειρότερο είναι πως δεν μπορείς

 να τις ξεφορτωθείς.

Έχουν γίνει ένα με το πετσί σου 

κάτι σαν εκείνα τα τατουάζ

που έκανες για κάποιο λόγο,

άσχετα αν τότε

 μπορεί να τον θεωρούσες σημαντικό,

αλλά μετά δεν μπορείς να τα ξεφορτωθείς

ακόμη κι όταν το έχεις πλέον μετανιώσει.

Αλλά ακόμη κι όταν καταφέρεις

 και απαλλαγείς από αυτά

ε, όλο και θα σου αφήσουν ένα κάποιο σημάδι.

Έτσι είναι και η μοναξιά.

Ένα τατουάζ πάνω στο κορμί σου.

Πάν Καρτσωνάκης

Οκτώβριος 2013

Γιατί υπάρχει η ποίηση, στη ζωή μας;

Για να "χορταίνει" τη μιζέρια!

Τα ονειροτάξιδα

είναι απαραίτητα στα σκουλήκια

που ονειρεύονται πως θα γίνουν πεταλούδες.

Παράξενο αλλά πολύ συχνά συμβαίνει

και τα όνειρα είναι

 σαν την πραγματικότητα που ζεις.

Ονειρεύεσαι και το σώμα σου

συμμετέχει στον πόνο

στη χαρά αλλά και στην ηδονή.

Ονειρεύεσαι και ξυπνάς

τρομαγμένος, φοβισμένος

ή χαρούμενος, ευτυχισμένος

ανάλογα το όνειρο.

Η ποίηση λοιπόν

είναι το απαραίτητο όνειρό μας

και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει

πως την ποίηση

την έχουν μεγαλύτερη ανάγκη οι άνθρωποι

που μπορεί να είναι δυστυχισμένοι

 και να υποφέρουν

αλλά ονειρεύονται

γιατί θέλουν ένα

διαφορετικό, άλλο, καλύτερο αύριο

και ήδη αγωνίζονται γι αυτό.

Και αν ζούνε σαν σκουλήκια

ή σαν βάτραχοι στον βούρκο

αυτοί έχουνε γίνει πρίγκιπες

από το φιλί της ποίησης.

Έχουν ήδη γίνει πεταλούδες

με πολύχρωμα φτερά

έστω κι αν ξέρουν πολύ καλά

πως θα ζήσουν τόσο, μα τόσο λίγο.

 Καρτσωνάκης Πάν