Τα όνειρά τους πάντα έσπερναν,
οι ποιητές, στον κόσμο
πασπαλισμένα αίματα,
ελπίδες μα και ψέμα.
Με λέξεις μόνο έχτιζαν,
τον κόσμο τους και ζούσαν
στοές τριγύρω σκάβοντας,
τούνελ για να ξεφύγουν.
Ισορροπούν οι ποιητές,
ακροβατούν στο τώρα,
βυθίζονται μες τη στιγμή
και πέφτουνε στο μέλλον!
Καρτσωνάκης Πάν
2009
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου