Φθινόπωρο και πιο νωρίς η νύχτα πλησιάζει
και το πρωί αργεί το φως να ξεφυτρώσει τώρα.
Έτσι στη νύχτα πρόσθεσε, η εποχή, τις ώρες
που πάντοτε μου άρεσε να γράφω, να διαβάζω.
Φθινόπωρο κι εγώ εδώ, στην άδεια παραλία
να νοσταλγώ ρομαντικές στιγμές που ‘χουμε ζήσει
Εδώ σου είπα σ’ αγαπώ κοιτώντας σε στα μάτια
κι εσύ εδώ πρώτη φορά με φίλησες στα χείλη.
Κάποιος θα πει ανόητα, αυτά που τώρα γράφω
Μα μου ‘ναι απαραίτητο κι ανάγκη νοιώθω είναι.
Πάν Καρτσωνάκης
Υ.Γ: Θα το πετάξω στην «θάλασσα» του διαδικτύου
απλά και μόνο να υπάρχει, έτσι όπως πετά ο ναυαγός
μήνυμα, μέσα σε ένα μπουκάλι, στην θάλασσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου