Προ των πυλών η άνοιξη κι ανάσταση θα γίνει
ξυπνά και πάλι η ζωή, ολόγυρα στη φύση.
Οι Έλληνες την ταύτιζαν και με την Περσεφόνη
που κάθε χρόνο γύριζε στον κόσμο, στους ανθρώπους
αφήνοντας τον Πλούτωνα και τους νεκρούς του Άδη
στη μάνα της τη Δήμητρα κι ανθοφορούσε ο κόσμος.
Γαλήνευε η Δήμητρα της γλύκαινε ο πόνος
άνθιζε το χαμόγελο στα χείλη της και πάλι
γέμιζε ο τόπος μουσικές ακούγονταν ολούθε
γλεντούσε ο κόσμος με χορούς κι έστηνε πανηγύρια.
Την αγαπώ την άνοιξη κι αγαπώ και σένα
γιατί σαν άνοιξη κι εσύ ανάστησες και μένα.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου