«Μήτε γεννήθηκε κανείς, μήτε κανείς πεθαίνει»
Πολύ με προβλημάτισε ο στίχος του Καβάφη
που είτε αυτός το σκέφτηκε ή διαβασμένο το ‘χε.
Παράξενη και βολική για τους θνητούς ανθρώπους
η θεωρία πως κανείς στο τίποτα δεν πάει
πως είτε πάλι έρχονται σ’ άλλη μορφή να ζήσουν
ή ζούνε στα παράλληλα τα σύμπαντα για πάντα.
Τέλος, υπάρχουν και αυτοί που προσδοκούν την ώρα
που θα σημάνει ξαφνικά Δευτέρα Παρουσία
και οι νεκροί θ’ αναστηθούν να ζήσουνε για πάντα.
Πάν Καρτσωνάκης
Αιωνιότης
Ο Ινδός Αρσούνας, βασιλεύς φιλάνθρωπος και πράος,
μισούσε τες σφαγές. Ποτέ δεν έκαμνε πολέμους.
Πλην του πολέμου ο φοβερός θεός δυσηρεστήθη —
(λιγόστεψεν η δόξα του, άδειασαν οι ναοί του) —
5
και μπήκε με θυμό πολύ στου Αρσούνα το παλάτι.
Ο βασιλεύς φοβήθηκε και λέει· «Θεέ μεγάλε,
συγχώρεσέ με αν δεν μπορώ ζωή να πάρω ανθρώπου».
Με περιφρόνησι ο θεός απήντησε· «Από μένα
νομίζεσαι πιο δίκαιος; Με λέξεις μη γελιέσαι.
10
Καμιά ζωή δεν παίρνεται. Γνώριζε πως ποτέ του
μήτε γεννήθηκε κανείς, μήτε κανείς πεθαίνει».
Κωνσταντίνος Καβάφης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου