Δὲν ξεριζώνονται οἱ νύχτες ἀπὸ μέσα μας..........

Τὸ Δάσος

Δὲν ξεριζώνονται οἱ νύχτες ἀπὸ μέσα μας,

βλασταίνουν φύλλα καὶ κλαδιὰ

κι ἔρχονται τὰ πουλιὰ τοῦ ἔρωτα καὶ κελαηδοῦνε.

Δὲν ξεριζώνονται οἱ νύχτες ἀπὸ μέσα μας,

οἱ σπόροι τους φυτρώνουν δάσος σκοτεινό,

στὶς λόχμες του ὁ φόβος ἐνεδρεύει.

Ζῷα μικρὰ καὶ ζῷα ἄγρια τὸ κατοικοῦν,

ὄχεντρες ἕρπουν καὶ ρημάζουν τὶς φωλιές μας,

λιοντάρια ἑτοιμάζονται νὰ μᾶς ξεσκίσουν.

Δὲν ξεριζώνονται οἱ νύχτες ἀπὸ μέσα μας,

ἔγιναν δάσος σκοτεινὸ καὶ μᾶς πλακώνουν.

 

(ἀπὸ τὴ Συλλογή: «Ὁ Ἀλλήθωρος»)

 

Ὁ Φωτογράφος

Σ᾿ αὐτὴν ἐδῶ τὴ γειτονιὰ

σ᾿ αὐτὰ ἐδῶ τὰ μερὴ

ὁ φωτογράφος θά ῾πρεπε

νὰ ἤτανε ξεφτέρι

νά ῾ταν τεχνίτης, μερακλὴς

κι ἀπ᾿ ὀμορφιὰ νὰ ξέρει.

 

Σ᾿ αὐτὴν ἐδῶ τὴ γειτονιὰ

ἂς ἤμουν φωτογράφος

νὰ ὑπηρετῶ τὴν ὀμορφιὰ

μὲ τέχνη καὶ μὲ πάθος.

 

Νά ῾ρχοντ᾿ ὀμορφοκόριτσα

καὶ λαϊκὲς παρέες

νὰ παίρνουν πόζες ὄμορφες

καμαρωτὲς κι ὡραῖες

γιὰ εἰκοσιτετράωρες

καὶ ἑβδομαδιαῖες.

 

ΤΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΩ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΑΣ

Τί νὰ τὰ κάνω τὰ τραγούδια σας

ποτὲ δὲ λένε τὴν ἀλήθεια

ὁ κόσμος ὑποφέρει καὶ πονᾷ

κι ἐσεῖς τὰ ἴδια παραμύθια

 

Τί νὰ τὰ κάνω τὰ τραγούδια σας

εἶναι πολὺ ζαχαρωμένα

ταιριάζουν σὲ σοκολατόπαιδα

μὰ δὲ ταιριάζουνε γιὰ μένα

Αλλά καλύτερα ας ακούσουμε τον ίδιο να μιλά  σε αυτό το βίντεο

(Να το ακούσουμε, ολόκληρο όμως)

για το πόσο αισιόδοξος ήταν για τον κόσμο που άφησε.