Σαθρό, το κατασκεύασμα, στο «θέατρό» σας ήταν
όπως εκείνα που ‘στηναν διάφορα μπουλούκια
που ο Ριχάρδος, Βασιλιάς, φανταχτερή φορώντας
μια φορεσιά και χάρτινο στην κεφαλή του στέμμα
με στόμφο πάνω στην σκηνή, μια πρόχειρη εξέδρα,
όλο του το Βασίλειο το έδινε για ένα,
για να ξεφύγει, άλογο μήπως και την γλιτώσει.
Τόση αξία μοναχά έχει η εξουσία!
Αυτό, κι ο Σαίξπηρ ήθελε να πει με άλλα λόγια
πως η ζωούλα του γι'αυτόν μετρούσε πάνω απ'όλα.
Πάν Καρτσωνάκης
Η άνοδος του Ριχάρδου Γ’ Όταν πέθανε ο Ερρίκος ο Δ’ μετά από 12 χρόνια,
ο γιος πήρε τον θρόνο ως Ερρίκος Ε’. Επειδή όμως ήταν 12 ετών,
ο θείος του, Δούκας του Γκλόστερ, ανέλαβε τη θέση του λόρδου προστάτη.
Πολύ σύντομα, ο δούκας έκλεισε τον νεαρό βασιλιά και τον αδερφό του
στον Πύργο του Λονδίνου για «μεγαλύτερη άνεση».
Στη συνέχεια, κήρυξε άκυρο τον γάμο του Εδουάρδου Δ΄
με τη μητέρα του μικρού βασιλιά, καθιστώντας τα δυο αγόρια νόθα
και χωρίς δικαιώματα επί του θρόνου.
Τα παιδιά εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς λίγους μήνες αργότερα.
Στις 6 Ιουλίου 1483 ο δούκας του Γκλόστερ αυτοανακηρύχθηκε
βασιλιάς της Αγγλίας με το όνομα Ριχάρδος Γ’, αλλά αντιμετώπισε αμέσως
προβλήματα από ισχυρούς εχθρούς εντός και εκτός της αυλής του.
Οι οπαδοί των Λάνκαστερ υπό τον Ερρίκο Τυδώρ που βρισκόταν εξόριστος
στη Γαλλία, είδαν την προδοσία του Ριχάρδου ως μια καλή ευκαιρία
για την ανάκτηση του θρόνου.
Αρκετοί από τους σημαντικότερους υποστηρικτές του λευκού ρόδου,
και ειδικότερα οι αδερφού Στάνλι και ο δούκας του Νορθάμπερλαντ,
δεν ενέκριναν τον Ριχάρδο ή τον τρόπο με τον οποίο είχε κερδίσει την εξουσία....
Ο βασιλιάς Ριχάρδος θεώρησε ότι ο μοναδικός τρόπος για να νικήσει
ήταν να σκοτώσει τον Ερρίκο.
Φορώντας το στέμμα της Αγγλίας στο κεφάλι του και κρατώντας το σπαθί του
οδήγησε μια ομάδα περίπου 80 ιππέων εναντίον της θέσης όπου βρισκόταν ο Ερρίκος.
Οι άνδρες του κατέβαλαν την αντίσταση των αντίπαλων πεζών και έφθασαν
μπροστά στους προσωπικούς φρουρούς του Ερρίκου.
Ο Ριχάρδος προσπάθησε να σκοτώσει τον σημαιοφόρο τους,
αλλά οι Ουαλοί πεζοί κατάφεραν να τον ρίξουν κάτω από το άλογό του
και να τον καρφώσουν με τα δόρατά τους.
Ο ακέφαλος λευκός στρατός παραδόθηκε....
Ο Σαίξπηρ έδωσε τη λαμπρότερη περιγραφή της μάχης
όταν έγραψε ότι τα τελευταία λόγια του Ριχάρδου ήταν:
«Ένα άλογο, ένα άλογο, το βασίλειό μου για ένα άλογο».
Ο Ριχάρδος I ο Λεοντόκαρδος (Richard I, 8 Σεπτεμβρίου 1157 - 6 Απριλίου 1199)
ήταν βασιλιάς της Αγγλίας και δούκας της Ακουιτανίας (1189-1199).
Ονομάστηκε Λεοντόκαρδος λόγω του θάρρους του στο πεδίο της μάχης.
Ήταν τρίτος γιος και διάδοχος του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου Β΄
και της Ελεονώρας της Ακουιτανίας, από τους ηγέτες της Γ΄ Σταυροφορίας
και ένας από τους διασημότερους μονάρχες της μεσαιωνικής Ευρώπης.
Γεννήθηκε στην Οξφόρδη.
Ήταν ο ευνοούμενος γιος της μητέρας του Ελεονώρας, από την οποία
χρίστηκε δούκας της Ακουιτανίας (1168) και κόμης του Πουατιέ (1172).
Ήταν Γάλλος, όπως όλη η βασιλική οικογένεια της Αγγλίας,
εκπαιδεύτηκε σαν Γάλλος και έγραψε στη γαλλική γλώσσα πολλά ποιήματα,
ενώ αδιαφόρησε ακόμα και να μάθει την αγγλική γλώσσα.
Χαρακτηρίζεται και ως ο απών βασιλιάς, επειδή από τα 10 χρόνια
που βασίλεψε στην Αγγλία, έζησε μονάχα έξι μήνες σε αγγλικό έδαφος,
κάτι το οποίο χρησιμοποιούν οι σύγχρονοι συγγραφείς για να ασκήσουν
έντονη κριτική για την πλήρη αδιαφορία του Ριχάρδου για την Αγγλία.
Απεχθανόταν την Αγγλία λόγω του άσχημου καιρού της και απέφευγε
με κάθε μέσο να βρεθεί σε αυτή, προτιμώντας να ζει σε γαλλικά εδάφη.
Αισθανόταν Γάλλος βασιλιάς της Αγγλίας, όπως όλοι οι πρώτοι βασιλείς
της δυναστείας των Πλανταγενετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου