Ακούω χρόνια ψάχνουνε να βρουν του Αλεξάνδρου
τη μούμια ή τα κόκαλα μα τίποτα δε βρίσκουν
και σκέφτομαι πως μάταια θα ψάχνουν στους αιώνες
αφού ποτέ δεν πέθανε κι αθάνατος θα μείνει.
Λένε τ’ αθάνατο νερό η αδελφή του ήπιε
μα σκέφτομαι πιο πιθανόν να το ‘χει πιει ο ίδιος
κι αθάνατος να τριγυρνά να ζει ανάμεσά μας
άσημος και φιλήσυχος σε μια γωνιά του κόσμου.
Την ώρα που ξεψύχαγε κατάλαβε το πλέον
πολύ απλό για τη ζωή: τα πάντα ματαιότης.
Πάν Καρτσωνάκης
«Θα ήθελα πεθαίνοντας
κάτι να ευχόμουν στους ανθρώπους
(να ευχόμουν πολλή, αμέτρητη ζωή),
μα είναι περιττό.
Εκείνοι που αγάπησαν, δε θα τη χρειαστούν...»
Μενέλαος Λουντέμης
Έκσταση (1943)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου