Ένας λεκές που έμεινε εδώ και τόσα χρόνια
λες και στοιχειώνει το χαρτί κι αυτά που ναι γραμμένα.
Ίσως να είναι δάκρυ μου κι εκεί πέφτει το βλέμμα
κι όχι στις λέξεις που γραψες για να μου πεις αντίο.
Για μένα ανεκτίμητο είναι και το φυλάω
αυτό το γράμμα που στειλες πριν φύγεις Αυστραλία
καθώς δεν ήταν δυνατόν δια ζώσης να τα πούμε.
Ήμουν στον Έβρο, στο στρατό, στο χάος μιας θητείας.
Οι πιο μεγάλοι έρωτες είναι, συνήθως, λένε
αυτοί που ανεκπλήρωτοι για κάποιο λόγο μείναν.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου