Ο συμμαχικός ελληνικός στρατός είχε φτάσει στις Θερμοπύλες τέλη Ιουλίου.
Δυο μέρες μετά τους Έλληνες έφτασαν και οι Πέρσες.
Οι Πέρσες στρατοπέδευσαν μπροστά από τις Θερμοπύλες, ανάμεσα
στους ποταμούς Ασωπό και Μέλανα. Το στενό των Θερμοπυλών είχε τότε
9 χιλιόμετρα μήκος και 12 μέτρα πλάτος. Ο Ηρόδοτος παραδίδει ότι ήταν τόσο στενό
που πέρναγε μια άμαξα προς μια κατεύθυνση τη φορά. Σήμερα το τοπίο έχει αλλάξει
κατά πολύ λόγο των προσχώσεων του Σπερχειού. Στα στενά οι Φωκείς είχανε χτίσει,
στα παλαιότερα χρόνια, ένα τείχος για τη προστασία τους από τους Θεσσαλούς ιππείς επιδρομείς. Αυτό το τείχος το αναστήλωσαν οι Έλληνες του Λεωνίδα.
Ουσιαστικά ο δρόμος αυτός αναφέρεται ως στενά των Θερμοπυλών γιατί υπήρχανε
τρία στενά σειρά. Συγκεκριμένα το πρώτο στενό (από βορρά προς νότο) ήταν
το δυτικότερο στενό τηςΑνθήλης, τόπος συνάντησης του Αμφικτυονικού συνεδρίου,
το δεύτερο στενό ήταν στο σημείο που οι Φωκείς χτίσανε το τείχος και το τρίτο
και ανατολικότερο στενό ήταν το στενό των Αλπήνων. Οι Έλληνες στρατοπεδεύσανε
πίσω από το τείχος των Φωκέων αλλά μάχες δώσανε και στα τρία στενά της διαδρομής. Υπήρχαν και άλλοι δρόμοι προς τη νότια Ελλάδα αλλά ήταν όλα ορεινά και δύσκολα
να τα διαβεί ένας μεγάλος στρατός όπως των Περσών. Μοναδική αδυναμία
των στενών ήταν το μονοπάτι της Ανόπαιας Ατραπού, ένα μονοπάτι απόκρημνο
που ξεκίναγε από τη Τραχίνα και μέσω του όρους Καλλίδρομου έβγαζε
στα ανατολικά των Αλπήνων, στα νώτα της θέσης των Ελλήνων.
Οι Έλληνες γνώριζαν την ύπαρξη του μονοπατιού ενώ οι Πέρσες όχι και ο μόνος
τρόπος για να το διασχίσουν ήταν με τη βοήθεια ενός ντόπιου
(όπως και έγινε, βλέπε παρακάτω) αλλά ο Λεωνίδας για να εξασφαλίσει
τα νώτα του έθεσε φρουρά. Ακριβώς στην έξοδο της Ανόπαιας στους Αλπήνους
έθεσε ως φρουρούς τους 1.000 Φωκείς, που γνωρίζαν την περιοχή.
Ο Ξέρξης όντας μπροστά σε έναν συνασπισμό Ελλήνων στις Θερμοπύλες,
φαντάστηκε ότι με μια απλή επίδειξη του στρατού του και με τις γνωστές έχθρες
μεταξύ των Ελλήνων, ο συμμαχικός στρατός θα διαλυότανε σε λίγες μέρες
από μόνος του. Έτσι περίμενε μπροστά στις Θερμοπύλες για τέσσερις μέρες.
Ακόμα έστειλε ιππέα ανιχνευτή να ελέγξει πόσες δυνάμεις φρουρούν το πέρασμα.
Το τείχος όμως τον εμπόδιζε να δει τους Έλληνες. Μόνο τους Σπαρτιάτες διέκρινε
που είχανε στρατοπεδεύσει μπροστά από το τείχος. Αφού παρήλθανε οι τέσσερις ημέρες
και ενώ ο στόλος του στο Αρτεμίσιοδεχότανε συνεχόμενες ήττες αποφάσισε να στείλει
κήρυκες να ζητήσουν τη παράδοση των όπλων των Ελλήνων.
Τη πρώτη φορά ο Τραχίνιος που συνόδευε τον Πέρση κήρυκα είπε ότι τα βέλη
των Μήδων είναι τόσα που θα καλύψουν τον ήλιο. Τότε ένας γνωστός Σπαρτιάτης
ονόματι Διηνέκης είπε λακωνικά: «Ωραία, τότε θα πολεμήσουμε υπό σκιά».
Γυρνώντας άπρακτοι λοιπόν τους ξανά έστειλε ο Ξέρξης με τη διαταγή
να υποσχεθούν πολύ πλούσια ανταλλάγματα στον Λεωνίδα
για να παραδώσει τα όπλα του. Ο Σπαρτιάτης βασιλιάς έδωσε την ηρωικότερη
των φράσεων: «μολών λαβέ»
(=«αφού / εφόσον έρθεις, πάρ'τα» ή κατά την πιο γνωστή μετάφραση «έλα να τα πάρεις»).
Από το τέλος εκείνης της πολύνεκρης μάχης, μέχρι και σήμερα, η θυσία του Λεωνίδα
και τόσων αντρών, σε εκείνο το σημείο, αποτελεί λαμπρό παράδειγμα ηρωισμού
και αλτρουισμού. Η θυσία αυτή έγινε αντικείμενο εξύψωσης ηθικού πολλών στρατών
από τηΡωμαϊκή Αυτοκρατορική εποχήΔεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αρχαίοι και νεώτεροι συγγραφείς έχουν χρησιμοποιήσει την μάχη των Θερμοπυλών
ως εξαιρετικό παράδειγμα ανδρείας, αυτοθυσίας και άκαμπτης πίστης ενάντια
σε δυσμενείς περιστάσεις. Οι επιδόσεις που επέδειξαν οι αμυνόμενοι της μάχης
των Θερμοπυλών, κάτω από αντίξοες συνθήκες, έχουν χρησιμοποιηθεί ως αντικείμενο ιδιαίτερης μελέτης και σχολιασμού σε θέματα εκπαίδευσης, εξοπλισμού στρατού, εκμετάλλευσης των φυσικών τοποθεσιών. Παράγοντες, που με την σωστή χρήση τους αποτελούν πολλαπλασιαστές ισχύος στο πεδίο της μάχης, για την πλευρά
που τα επωφελείται.
Το πρότυπο ηρωισμού που αντιπροσωπεύει ο Λακεδαιμόνιος βασιλιάς Λεωνίδας
έμεινε διαχρονικό ενώ αποτέλεσε έμπνευση για πολλούς καλλιτέχνες και συγγραφείς.
Στο πεδίο της μάχης των Θερμοπυλών στήθηκε
μία επιγραφή που έγραφε:
«Ω ξειν, αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις, ότι τήδε κείμεθα,
τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι.» που σημαίνει: «Ω ξένε, ανάγγειλε στους Λακεδαιμόνιους, ότι εδώ κειτόμαστε
(νεκροί), πιστοί στο καθήκον που μας ανέθεσαν.»
Δικό μας σχόλιο: Νεκροί, αλλά αθάνατοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου