Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια αρχαία νύμφη με το όνομα Λευκοθόη
με την οποίαν ο θεός Ήλιος τιμωρήθηκε από την Αφροδίτη να είναι
ερωτευμένος αν κι εκείνη την εποχή είχε ερωτική σχέση με την Κλυτία.
Βλέπετε, ο Ήλιος είχε «καρφώσει» στον Ήφαιστο ότι η γυναίκα του
η Αφροδίτη τον απατά με τον Άρη.
Ο Ήφαιστος έφτιαξε κάτι αόρατα σιδερένια δεσμά γύρω
από το κρεβάτι τους και προσποιήθηκε ότι φεύγει σε ταξίδι για δουλειές.
Κι έτσι Αφροδίτη και Άρης πιάστηκαν στα... «σιδερένια» πράσα.
Η Αφροδίτη, λοιπόν, πικραμένη από το «κάρφωμα» του Ήλιου, τον έκανε
να ερωτευτεί τη Λευκοθόη και να γράψει στα παλιά του τα παπούτσια
τις υπόλοιπες γυναίκες που τον γυρόφερναν.
Για να την πλησιάσει ο Ήλιος μεταμορφώθηκε στη μητέρα της
και της είπε να διώξει τις φίλες της για να της πει ένα μυστικό.
Της εξομολογήθηκε τον έρωτά του κι εκείνη ενέδωσε.
Η Κλυτία, προδομένη, τα είπε όλα στον πατέρα της Λευκοθόης
κι εκείνος διέταξε να τη θάψουν ζωντανή!
Όπως κι έγινε.
Η Λευκοθόη πέθανε αλλά ο Ήλιος
ούτε που ξαναγύρισε να κοιτάξει την Κλυτία.
Εκείνη έμεινε ασάλευτη, ατάιστη κι απότιστη για εννιά μέρες.
Και, σύμφωνα με τις «Μεταμορφώσεις» του Οβίδιου, η κοπέλα
μεταμορφώθηκε σε φυτό που ακολουθεί, πιστά, όσο κανένα άλλο,
την πορεία του Ήλιου, κάθε μέρα, στρέφοντας αργά-αργά
το κεφάλι του, όσο εκείνος λάμπει, αδιάφορα, από πάνω του.
Καλημέρα λοιπόν με ηλίανθο
ή ηλιοτρόπιο, ένα φυτό γεμάτο φως!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου